display result search
- 495
- 1000
- 1000
- 1000
فتنه اهل کتاب در امت، جلسه هفتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «فتنه اهل کتاب در امت»، جلسه هفتم، سال 1402
خدای متعال از روی حکمت و عزت خودش، نبوت و ملک عظیمی را به نبی اکرم و اهل بیت ایشان عطا کرده است. تعبیر ملک عظیم بدین معناست که خدای متعال امر آنها را امر خودش قرار داده و امر خودش را به وسیله ایشان به مردم می رساند. اما عده ای نسبت به این فضلی که خدا به اهل بیت داشته، حسادت ورزیدند و به مخالفت با اهل بیت برخواستند و مسیر رسیدن مردم به آنها را مسدود کردند و از طرفی به طاغوت گرویدند. اما عده ای که به نبی اکرم و اهل بیت ایشان مؤمن بودند و در طرح آنها شرکت داشتند، امر امام به اندازه ظرفیتشان به آنها هم می رسد و باری را به دوش می شکند و در نهایت هم به سعادت می رسند.
تعدادی از آیات سوره مبارکه نساء مربوط به سیدالشهداء و واقعه عاشوراست. از جمله این آیه شریفه ای که خدای متعال عذاب کسانی را ذکر می کند که سد عن السبیل می کنند و نسبت به مقامات اهل بیت حسادت می کنند. در روایات این آیات به قتله سیدالشهداء علیه السلام تطبیق شده است
«إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِآیاتِنا سَوْفَ نُصْلیهِمْ ناراً کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَیْرَها لِیَذُوقُوا الْعَذابَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَزیزاً حَکیما»
پیداست این آیه ناظر به این سطح از دشمنی و معانده است.
بحث این آیات از آیه پنجاه شروع می شود و محورش هم این آیه شریفه است «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم»
خدای متعال فرمان می دهد به این که خدا و رسول و اولوالأمر را اطاعت کنید. معصومین در روایات مکرر فرمودند خدای متعال طاعت ما را به طاعت خودش متصل کرده است. یک امر بیشتر نیست، در واقع آنچه باید اطاعت بشود امر الهی است. این فرمانی است که در عالم باید اطاعت شود و همه عالم با این فرمان هدایت می شوند. این فرمان است که عالم را هدایت می کند و ما باید از او تبعیت کنیم. این فرمان از طریق رسول و اولوالأمر در عالم جاری می شود.
برید بن معاویه که از خصیصین اصحاب امام باقر علیه السلام است نقل می کند «قال کنت عند أبی جعفر» در محضر امام باقر بودم «فسألته عن قول الله» و از حضرت درباره این آیه سوال کردم «أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ» که خدای متعال دستور به اطاعت نسبت به خدا و رسول و اولوالأمر می دهد.
این خیلی واضح است و معنی ندارد آدم از امر غیر خدای متعال اطاعت کند. آن فرمانی که ما باید اطاعت کنیم فرمان خداست و خدای متعال این امر را مستقر به امر خودش قرار داده «أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ» عنوانش هم پیداست، اینها اولوالأمر هستند و دیگر آن امر دست آنهاست و لذا باید از آنها تبعیت کرد. اگر آن فرمان الهی به آنها نمی رسید، معنا نداشت ما از آنها تبعیت کنیم خدای متعال که امر به شرک نمی کند؛ این امر، عین امر به توحید و بندگی خودش است. این عین اطاعت خداست «مَنْ أَطَاعَکُمْ فَقَدْ أَطاعَ اللَّه» اینکه یک مخلوقی در یک مقامی قرار بگیرد که طاعتش عین طاعت خدای متعال باشد، این علامت نوعی ارتباط خاص این مخلوق و خدای متعال است که فرمان الهی در دست اوست و از طریق او در عالم جاری می شود. لذا اطاعتش اطاعت خداست و الا معنا ندارد کسی ولایتش را اعتبار کنند. با اعتبار و قرارداد که کار درست نمی شود. اینجا عالم قرارداد نیست که خدای متعال قرارداد فرموده که اطاعت او اطاعت خدا باشد؛ اینطوری نیست بلکه واقعا اطاعتش اطاعت خداست.
خدای متعال از روی حکمت و عزت خودش، نبوت و ملک عظیمی را به نبی اکرم و اهل بیت ایشان عطا کرده است. تعبیر ملک عظیم بدین معناست که خدای متعال امر آنها را امر خودش قرار داده و امر خودش را به وسیله ایشان به مردم می رساند. اما عده ای نسبت به این فضلی که خدا به اهل بیت داشته، حسادت ورزیدند و به مخالفت با اهل بیت برخواستند و مسیر رسیدن مردم به آنها را مسدود کردند و از طرفی به طاغوت گرویدند. اما عده ای که به نبی اکرم و اهل بیت ایشان مؤمن بودند و در طرح آنها شرکت داشتند، امر امام به اندازه ظرفیتشان به آنها هم می رسد و باری را به دوش می شکند و در نهایت هم به سعادت می رسند.
تعدادی از آیات سوره مبارکه نساء مربوط به سیدالشهداء و واقعه عاشوراست. از جمله این آیه شریفه ای که خدای متعال عذاب کسانی را ذکر می کند که سد عن السبیل می کنند و نسبت به مقامات اهل بیت حسادت می کنند. در روایات این آیات به قتله سیدالشهداء علیه السلام تطبیق شده است
«إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِآیاتِنا سَوْفَ نُصْلیهِمْ ناراً کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَیْرَها لِیَذُوقُوا الْعَذابَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَزیزاً حَکیما»
پیداست این آیه ناظر به این سطح از دشمنی و معانده است.
بحث این آیات از آیه پنجاه شروع می شود و محورش هم این آیه شریفه است «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم»
خدای متعال فرمان می دهد به این که خدا و رسول و اولوالأمر را اطاعت کنید. معصومین در روایات مکرر فرمودند خدای متعال طاعت ما را به طاعت خودش متصل کرده است. یک امر بیشتر نیست، در واقع آنچه باید اطاعت بشود امر الهی است. این فرمانی است که در عالم باید اطاعت شود و همه عالم با این فرمان هدایت می شوند. این فرمان است که عالم را هدایت می کند و ما باید از او تبعیت کنیم. این فرمان از طریق رسول و اولوالأمر در عالم جاری می شود.
برید بن معاویه که از خصیصین اصحاب امام باقر علیه السلام است نقل می کند «قال کنت عند أبی جعفر» در محضر امام باقر بودم «فسألته عن قول الله» و از حضرت درباره این آیه سوال کردم «أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ» که خدای متعال دستور به اطاعت نسبت به خدا و رسول و اولوالأمر می دهد.
این خیلی واضح است و معنی ندارد آدم از امر غیر خدای متعال اطاعت کند. آن فرمانی که ما باید اطاعت کنیم فرمان خداست و خدای متعال این امر را مستقر به امر خودش قرار داده «أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ» عنوانش هم پیداست، اینها اولوالأمر هستند و دیگر آن امر دست آنهاست و لذا باید از آنها تبعیت کرد. اگر آن فرمان الهی به آنها نمی رسید، معنا نداشت ما از آنها تبعیت کنیم خدای متعال که امر به شرک نمی کند؛ این امر، عین امر به توحید و بندگی خودش است. این عین اطاعت خداست «مَنْ أَطَاعَکُمْ فَقَدْ أَطاعَ اللَّه» اینکه یک مخلوقی در یک مقامی قرار بگیرد که طاعتش عین طاعت خدای متعال باشد، این علامت نوعی ارتباط خاص این مخلوق و خدای متعال است که فرمان الهی در دست اوست و از طریق او در عالم جاری می شود. لذا اطاعتش اطاعت خداست و الا معنا ندارد کسی ولایتش را اعتبار کنند. با اعتبار و قرارداد که کار درست نمی شود. اینجا عالم قرارداد نیست که خدای متعال قرارداد فرموده که اطاعت او اطاعت خدا باشد؛ اینطوری نیست بلکه واقعا اطاعتش اطاعت خداست.
تاکنون نظری ثبت نشده است