display result search
- 951
- 1000
- 1000
- 1000
طهارت نفس و درک حیات طیبه، جلسه اول
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «طهارت نفس و درک حیات طیبه»، جلسه اول، سال 1402
درک ایام محرم و عزاداری سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام موهبتی الهی است. زمان های مختلف آداب و مناسک متفاوتی دارند و ثواب انجام عبادات در آن زمان بسیار زیاد می شود. در محرم الحرام مناسک خاصی وجود دارد که انسان با تمسک به این اعمال و اوقات فضیلت می‌تواند به خداوند متعال نزدیک‌تر شود.
مراقب و دقت بر اعمال در محرم الحرام بسیار مهم است. امام رضا علیه السلام در روایتی می فرمایند؛ اگر کسی فرزند صالحی از خداوند متعال می خواهد؛ در روز نخست ماه محرم روزه بگیرد و از خداوند بخواهد تا فرزند صالحی برایش اعطا کند. اگر انسان بر چیزی گریه‌اش گرفت، به یاد مصیبت سید الشهدا گریه کند. مصیبت سید الشهدا مصیبتی با عظمتی است که بر تمام سماواتی ها عظمت دارد و گریه بر این مصیبت بزرگ تصریح شده است. مصیبت حسین علیه السلام قلب رسول الله صلی الله علیه و آله را که عرش الهی است، به لرزه در می‌آورد.
پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله بارها به یاد مصیبتی که بر سید الشهدا روی خواهد داد، گریه نمودند. مصیبت اباعبدالله الحسین علیه السلام آنقدر بزرگ است که خداوند متعال این مصیبت عظمی را برای انبیای الهی نقل کرده و ایشان را با نهضت عاشورا آشنا نمودند.
وقتی حضرت ابراهیم ثواب اعظم مصائب را از خداوند متعال درخواست نمود، ذات اقدس الهی روضه قتل گاه را برای حضرت ابراهیم نمایان ساخته ایشان را با اعظم ابتلائات و ثواب آن آشنا نمودند. بزرگترین ثواب این مصیبت اعظم این است که خداوند متعال به خاطر این مصیبت، ولایت و امامت را در ذریه سید الشهدا علیه السلام قرار دادند؛ ثواب اعظم ابتلائات این است که امام زمان(عج) در ذریه اباعبدالله علیه السلام است و به دست این ذریه سید الشهدا کار 124 هزار پیامبر به نتیجه خواهد رسید. این اتفاق عظیم مزد اعظم مصائب رسول الله صلی الله علیه و آله و فرزند ایشان است.
امام سجاد علیه السلام گریه های طولانی در مصیبت سید الشهدا علیه السلام داشتند. گریه بر سید الشهدا جزء اعظم عباداتی است که یاد ولی خدا را زنده نگه داشته، امت متوجه ولی خدا می‌شوند. گریه بر سید الشهدا بکائی است که خداوند متعال آن را دوست می‌دارد و آثار و برکاتی را مترتب انسان می‌سازد.
همانطور که طفل‌های صغیر و کوچک که مشغول بازی خود هستند، وقتی مصیب های سنگینی بر خانواده ایجاد می‌شود را درک نمی‌کنند، برای درک بزرگی حادثه عاشورا نیز باید بزرگ شویم؛ گریه بر امام حسین علیه السلام کار بزرگان و نعمت و موهبتی است که انسان را در مسیر بزرگ شدن و امت را در مسیر اصلاح و از بین رفتن فساد قرار می‌دهد.
درک ایام محرم و عزاداری سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام موهبتی الهی است. زمان های مختلف آداب و مناسک متفاوتی دارند و ثواب انجام عبادات در آن زمان بسیار زیاد می شود. در محرم الحرام مناسک خاصی وجود دارد که انسان با تمسک به این اعمال و اوقات فضیلت می‌تواند به خداوند متعال نزدیک‌تر شود.
مراقب و دقت بر اعمال در محرم الحرام بسیار مهم است. امام رضا علیه السلام در روایتی می فرمایند؛ اگر کسی فرزند صالحی از خداوند متعال می خواهد؛ در روز نخست ماه محرم روزه بگیرد و از خداوند بخواهد تا فرزند صالحی برایش اعطا کند. اگر انسان بر چیزی گریه‌اش گرفت، به یاد مصیبت سید الشهدا گریه کند. مصیبت سید الشهدا مصیبتی با عظمتی است که بر تمام سماواتی ها عظمت دارد و گریه بر این مصیبت بزرگ تصریح شده است. مصیبت حسین علیه السلام قلب رسول الله صلی الله علیه و آله را که عرش الهی است، به لرزه در می‌آورد.
پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله بارها به یاد مصیبتی که بر سید الشهدا روی خواهد داد، گریه نمودند. مصیبت اباعبدالله الحسین علیه السلام آنقدر بزرگ است که خداوند متعال این مصیبت عظمی را برای انبیای الهی نقل کرده و ایشان را با نهضت عاشورا آشنا نمودند.
وقتی حضرت ابراهیم ثواب اعظم مصائب را از خداوند متعال درخواست نمود، ذات اقدس الهی روضه قتل گاه را برای حضرت ابراهیم نمایان ساخته ایشان را با اعظم ابتلائات و ثواب آن آشنا نمودند. بزرگترین ثواب این مصیبت اعظم این است که خداوند متعال به خاطر این مصیبت، ولایت و امامت را در ذریه سید الشهدا علیه السلام قرار دادند؛ ثواب اعظم ابتلائات این است که امام زمان(عج) در ذریه اباعبدالله علیه السلام است و به دست این ذریه سید الشهدا کار 124 هزار پیامبر به نتیجه خواهد رسید. این اتفاق عظیم مزد اعظم مصائب رسول الله صلی الله علیه و آله و فرزند ایشان است.
امام سجاد علیه السلام گریه های طولانی در مصیبت سید الشهدا علیه السلام داشتند. گریه بر سید الشهدا جزء اعظم عباداتی است که یاد ولی خدا را زنده نگه داشته، امت متوجه ولی خدا می‌شوند. گریه بر سید الشهدا بکائی است که خداوند متعال آن را دوست می‌دارد و آثار و برکاتی را مترتب انسان می‌سازد.
همانطور که طفل‌های صغیر و کوچک که مشغول بازی خود هستند، وقتی مصیب های سنگینی بر خانواده ایجاد می‌شود را درک نمی‌کنند، برای درک بزرگی حادثه عاشورا نیز باید بزرگ شویم؛ گریه بر امام حسین علیه السلام کار بزرگان و نعمت و موهبتی است که انسان را در مسیر بزرگ شدن و امت را در مسیر اصلاح و از بین رفتن فساد قرار می‌دهد.
کاربر مهمان