display result search
- 237
- 1000
- 1000
- 1000
عاشورا معلم اخلاق، جلسه پنجم
سخنرانی آیت الله حسین مظاهری با موضوع «عاشورا معلم اخلاق»، جلسه پنجم، سال 1399
روایت امروز روایت ارزنده‌ای است، مخصوصاً برای سیر و سلوکی‌ها و کسانی که می‌خواهند به هدف برسند و به مقصود از خلقت برسند. روایت از لطافت خاصی برخوردار است. امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ دنیا می‌فرمایند:
«فَإِنَّهَا عِنْدَ ذَوِی الْعُقُولِ کَفَیْءِ الظِّلِ»
دنیا و آنچه در دنیاست، در پیش اولیای خدا و صاحبان اندیشه، نظیر سایه است. سایۀ دیوار، سایۀ انسان چقدر ارزش دارد! دنیا و آنچه در دنیاست، پیش اولیای خدا ارزشش به این اندازه است.
اگر انسان بتواند دنیا را صرف آنجا که خدا گفته است، بکند، دنیای خوب است. زن خوب و شوهر خوب و مال حلال و اولاد صالح و شایسته و ریاستی که بتواند به واسطۀ آن به خلق خدا خدمت کند، خیلی ارزنده است؛ لذا در قرآن به نام حَسَنه نامیده شده است. همینطور که بهشت را می‌گوید حسنه، این دنیا را هم حسنه می‌گوید. دستور داده شده در قرآن که ما بخوانیم. لذا مشهور شده که در قنوت می‌خوانیم:
«رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّار»
یعنی خدایا در دنیا به من زن خوب و شوهر خوب بده. خدایا در دنیا به من مال حلال بده. خدایا در دنیا به من ریاستی بده که بتوانم خدمت به خلق خدا کنم. خدایا دنیایی به من بده که مفید برای خود و برای اجتماعم باشم. خدایا بهشت را هم به من بده. لذا در میان ما شیعیان رسم شده که در قنوتمان بخوانیم: «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّار».
اما اگر این دنیا صرف در بدبختی‌ها شد. به واسطۀ بی‌پولی، رباخور شد. پول پیدا کرد و خدمت به خلق خدا نکرد. نه تنها خمسش را نداد، بلکه به دیگران هم کمک نکرد. ریاست پیدا کرد و به واسطۀ آن ریاست، ظلم به دیگران کرد و حیف و میل کرد. معلوم است این دنیا خیلی بد است. دنیا انسان را جهنمی کرده است. دنیا انسان را بدبخت کرده است. لذا دنیا نعمت خداست. این نعمت را گاهی صرف می‌کنیم در کارهای بد و جهنمی می‌شویم. گاهی صرف می‌کنیم در کارهای خیر و بهشتی می‌شویم. لذا دنیا یک وسیله دست ماست. مذمّت از دنیا از این جهت درست نیست و تعریف دنیا هم از آن جهت درست نیست. نعمتی دست ماست و صرف هرچه کنیم، درستی و نادرستی آن پیدا می‌شود.
مطلب مهم‌تری که امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» در اینجا دارند، اینست که انسان دلبستگی به دنیا پیدا نکند. اولیای خدا، دلبستگی به دنیا ندارند. تمام ریاست دنیا برای او باشد، برایش تفاوتی ندارد.
روایت امروز روایت ارزنده‌ای است، مخصوصاً برای سیر و سلوکی‌ها و کسانی که می‌خواهند به هدف برسند و به مقصود از خلقت برسند. روایت از لطافت خاصی برخوردار است. امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ دنیا می‌فرمایند:
«فَإِنَّهَا عِنْدَ ذَوِی الْعُقُولِ کَفَیْءِ الظِّلِ»
دنیا و آنچه در دنیاست، در پیش اولیای خدا و صاحبان اندیشه، نظیر سایه است. سایۀ دیوار، سایۀ انسان چقدر ارزش دارد! دنیا و آنچه در دنیاست، پیش اولیای خدا ارزشش به این اندازه است.
اگر انسان بتواند دنیا را صرف آنجا که خدا گفته است، بکند، دنیای خوب است. زن خوب و شوهر خوب و مال حلال و اولاد صالح و شایسته و ریاستی که بتواند به واسطۀ آن به خلق خدا خدمت کند، خیلی ارزنده است؛ لذا در قرآن به نام حَسَنه نامیده شده است. همینطور که بهشت را می‌گوید حسنه، این دنیا را هم حسنه می‌گوید. دستور داده شده در قرآن که ما بخوانیم. لذا مشهور شده که در قنوت می‌خوانیم:
«رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّار»
یعنی خدایا در دنیا به من زن خوب و شوهر خوب بده. خدایا در دنیا به من مال حلال بده. خدایا در دنیا به من ریاستی بده که بتوانم خدمت به خلق خدا کنم. خدایا دنیایی به من بده که مفید برای خود و برای اجتماعم باشم. خدایا بهشت را هم به من بده. لذا در میان ما شیعیان رسم شده که در قنوتمان بخوانیم: «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّار».
اما اگر این دنیا صرف در بدبختی‌ها شد. به واسطۀ بی‌پولی، رباخور شد. پول پیدا کرد و خدمت به خلق خدا نکرد. نه تنها خمسش را نداد، بلکه به دیگران هم کمک نکرد. ریاست پیدا کرد و به واسطۀ آن ریاست، ظلم به دیگران کرد و حیف و میل کرد. معلوم است این دنیا خیلی بد است. دنیا انسان را جهنمی کرده است. دنیا انسان را بدبخت کرده است. لذا دنیا نعمت خداست. این نعمت را گاهی صرف می‌کنیم در کارهای بد و جهنمی می‌شویم. گاهی صرف می‌کنیم در کارهای خیر و بهشتی می‌شویم. لذا دنیا یک وسیله دست ماست. مذمّت از دنیا از این جهت درست نیست و تعریف دنیا هم از آن جهت درست نیست. نعمتی دست ماست و صرف هرچه کنیم، درستی و نادرستی آن پیدا می‌شود.
مطلب مهم‌تری که امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» در اینجا دارند، اینست که انسان دلبستگی به دنیا پیدا نکند. اولیای خدا، دلبستگی به دنیا ندارند. تمام ریاست دنیا برای او باشد، برایش تفاوتی ندارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است