display result search
- 239
- 1000
- 1000
- 1000
تبلور عشق در کربلا، جلسه چهارم
سخنرانی آیت الله حسین مظاهری با موضوع «تبلور عشق در کربلا»، جلسه چهارم، سال 1400
یکی از امتیازهای امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، این شوریست که در دل‌های شیعیان است و پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» به این خبر داده است. می‌فرماید: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا»؛ خدا از امام حسین«سلام‌الله‌علیه» حرارت و شوری در دل شیعیان قرار داده که این خاموش شدنی نیست.
از این جمله می‌فهمیم که حتی در زمان حضرت ولی عصر«ارواحنافداه» هم این روضه هست. برای اینکه این روضه‌هاست که آرامش دل شیعه است. این سوز و گدازهاست که شیعه را آرام می‌کند. بعد می‌گویم که روح شهادت‌طلبی در او می‌دمد، اما آنچه مورد بحث ماست، اینست که:
این حسیــن کیست که عالم همــه دیوانـــۀ اوست این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانۀ اوست
این تفاوتی هم ندارد مسجدی باشد یا غیر مسجدی باشد. فاسق باشد یا فاجر باشد. در دهۀ محرم یک شوری در دل شیعه پیدا می‌شود که حاضر است که همه چیز را فدای او کند. می‌بینیم که همه این سیاه‌پوشی و این عزاداری را در این دهۀ محرم دارند و همیشه داشتند و تا آخر هم به قول پیغمبر اکرم هست. حتی غیر شیعه توجه به امام حسین و قضایا پیدا می‌کنند، این شور در دل آنها هم پیدا می‌شود. در روایات می‌خوانیم هر وقت که اسم امام حسین می‌آمد، در خدمت یکی از پیامبرهای گذشته، شوری در دل آنها هم پیدا می‌شد. حضرت آدم بنا شد توبه کند. قرآن می‌فرماید که جبرئیل آمد و اسماء پنج تن آل عبا را به او گوشزد کرد. قبلاً در عرش خدا دیده بود: «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِمات»
این کلمات یعنی پنج تن آل عبا. جبرئیل گفت خدا را به این پنج تن قسم بده تا خدا دعایت را مستجاب کند، تا اینکه خدا توبه‌ات را قبول کند. حضرت آدم توبه کرد. گریه‌ها و زاری‌ها داشت و بالاخره آرام شد. یک سوال کرد و گفت جبرئیل! این حسین کیست که وقتی اسمش را آوردم، دلم شکست و شوری پیدا کردم. جبرئیل برای حضرت آدم روضۀ عطش را خواند. گفت این فرزند توست که به کربلا می‌رود و آنجا دشمن نه تنها او را بلکه همۀ اولادش را می‌کشند و از عطش بچه‌هایش می‌میرند و بالاخره جبرئیل روضه‌ای برای حضرت آدم خواند و حضرت آدم«سلام‌الله‌علیه» گریه کرد. مرادم این جمله است که وقتی اسم امام حسین«سلام‌الله‌علیه» را پیش حضرت آدم آوردند، شوری در دلش پیدا شد. راجع به حضرت موسی و حضرت ابراهیم نیز چنین است.
یکی از امتیازهای امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، این شوریست که در دل‌های شیعیان است و پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» به این خبر داده است. می‌فرماید: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا»؛ خدا از امام حسین«سلام‌الله‌علیه» حرارت و شوری در دل شیعیان قرار داده که این خاموش شدنی نیست.
از این جمله می‌فهمیم که حتی در زمان حضرت ولی عصر«ارواحنافداه» هم این روضه هست. برای اینکه این روضه‌هاست که آرامش دل شیعه است. این سوز و گدازهاست که شیعه را آرام می‌کند. بعد می‌گویم که روح شهادت‌طلبی در او می‌دمد، اما آنچه مورد بحث ماست، اینست که:
این حسیــن کیست که عالم همــه دیوانـــۀ اوست این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانۀ اوست
این تفاوتی هم ندارد مسجدی باشد یا غیر مسجدی باشد. فاسق باشد یا فاجر باشد. در دهۀ محرم یک شوری در دل شیعه پیدا می‌شود که حاضر است که همه چیز را فدای او کند. می‌بینیم که همه این سیاه‌پوشی و این عزاداری را در این دهۀ محرم دارند و همیشه داشتند و تا آخر هم به قول پیغمبر اکرم هست. حتی غیر شیعه توجه به امام حسین و قضایا پیدا می‌کنند، این شور در دل آنها هم پیدا می‌شود. در روایات می‌خوانیم هر وقت که اسم امام حسین می‌آمد، در خدمت یکی از پیامبرهای گذشته، شوری در دل آنها هم پیدا می‌شد. حضرت آدم بنا شد توبه کند. قرآن می‌فرماید که جبرئیل آمد و اسماء پنج تن آل عبا را به او گوشزد کرد. قبلاً در عرش خدا دیده بود: «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِمات»
این کلمات یعنی پنج تن آل عبا. جبرئیل گفت خدا را به این پنج تن قسم بده تا خدا دعایت را مستجاب کند، تا اینکه خدا توبه‌ات را قبول کند. حضرت آدم توبه کرد. گریه‌ها و زاری‌ها داشت و بالاخره آرام شد. یک سوال کرد و گفت جبرئیل! این حسین کیست که وقتی اسمش را آوردم، دلم شکست و شوری پیدا کردم. جبرئیل برای حضرت آدم روضۀ عطش را خواند. گفت این فرزند توست که به کربلا می‌رود و آنجا دشمن نه تنها او را بلکه همۀ اولادش را می‌کشند و از عطش بچه‌هایش می‌میرند و بالاخره جبرئیل روضه‌ای برای حضرت آدم خواند و حضرت آدم«سلام‌الله‌علیه» گریه کرد. مرادم این جمله است که وقتی اسم امام حسین«سلام‌الله‌علیه» را پیش حضرت آدم آوردند، شوری در دلش پیدا شد. راجع به حضرت موسی و حضرت ابراهیم نیز چنین است.
تاکنون نظری ثبت نشده است