display result search
- 1098
- 1000
- 1000
- 1000
مصائب دینداری، جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حامد کاشانی با موضوع «مصائب دینداری»، جلسه پنجم، سال 1397
دینداریِ ما، پذیرشِ قید و هنجار و بسته شدنِ دست و پا و کم شدنِ بعضی از آزادی‌ها غرضِ عقلانی داشته است، وگرنه هیچ انسانی بی‌جهت خود را محدود نمی‌کند، برای دینداری کمی محدود شدیم که دنیا و آخرتِ خود را درست کنیم، که دنیا و آخرتِ ما ساخته شود، که به غَرَضِ خلقت‌مان نزدیک بشویم، که به هدفِ خلقت‌مان نزدیک بشویم، خسارت نبینیم، ضرر نکنیم، «وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا» نشود، اینکه خیال کنیم کارِ خوب می‌کنیم ولی ضرر می‌کنیم.
لذا عرض کردیم که حضرت حق دستور دادند که «بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ * وَالْعَصْرِ * إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ * إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»، بعد عرض کردیم که این هم اینطور نیست که وقتی می‌فرماید تواصی به حق کنید یا سفارش به حق کنید، حق بگویید و حق عمل کنید… هم غارنشینی نداریم و هم عمل کردنِ گزینشی نداریم! «وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ» که عرض کردیم منظور از «حرف» هم یک بُعد، یک جهت، یک گوشه، یک جنبه، نداریم.
اگر شما آیات را با این نگاه نگاه بفرمایید می‌بینید که خدای متعال از این آیاتِ صریح فراوان فرموده است، مثلاً «تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ» یکدیگر را بر نیکی و تقوا کمک بدهید، یعنی همان تواصی! «وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ» در دشمنی و گناه به یکدیگر کمک ندهید، ما شب گذشته عرض کردیم که برای خاطرات گناهِ دیگران گوش نشویم! اجازه ندهیم که بگویند! تذکّر بدهیم، حق بگوییم.
مولای ما حضرت ابا عبد الله الحسین سلام الله علیه که به یک تعبیر می‌توان گفت که قیام سیّدالشّهداء سلام الله علیه اتّفاق افتاد، یکی از عواملِ آن برای تواصی به حق و صبر است! جنبه‌های مختلفی دارد، اگر در خاطر داشته باشید چهار سال گذشته عرض کردیم که سیّدالشّهداء علیه السلام قیام کردند که از خطرناک‌تر از نفاق جلوگیری بفرمایند، آن را در خاطر دارم! آن هم هست! واقعاً قیامِ سیّدالشّهداء علیه السلام یک قیامتی است، به قول مرحوم شیخ جعفر شوشتری می‌فرمودند: تمامِ خیر مقابلِ تمامِ شرّ ایستاده است! شما برای هر نقطه‌ای از حقّ اسلام و باطلِ دشمن در کربلا نمونه می‌بینید! از اخلاقیّات گرفته است تا اعتقادات! همه چیز.
سیّدالشّهداء علیه السلام برای تواصی به حقّ و صبر قیام کردند یعنی یکی از اهدافِ قیام این است. منتها الآن به یک نکته فقط اشاره می‌کنم، ان شاء الله آخرِ عرضِ امشب برمی‌گردم و از کلمات حضرت همین را توضیح می‌دهم، که این تواصی به حق که من دیشب به شما عرض کردم که باید حواسِ ما به محیطِ کار و خانه و جامعه و هیئت و … باشد، منظورِ من یقه‌کشی نیست، اشتباه برداشت نشود، منظور دعوا کردن نیست، منظور مجادله کردن نیست، منظور یقه پاره کردن نیست، این‌ها را جلوتر با تطبیق به قیام سیّدالشّهداء علیه السلام عرض می‌کنم، منتها همه‌ی آن‌هایی که گفته شد را با جملات مولای ما و اربابِ ما سیّدالشّهداء صلواة الله علیه که بیان نموده‌اند تطبیق می‌کنم و ان شاء الله بعد. یعنی عمداً بخوانم! با اینکه این جملات را حفظ هستم دوست دارم این جملات را برای شما بخوانم، به این جهت که هم نور کلمات سیّدالشّهداء علیه السلام تابیده بشود، هم اینکه ببینید این بحث کاملاً در موضوع است.
دینداریِ ما، پذیرشِ قید و هنجار و بسته شدنِ دست و پا و کم شدنِ بعضی از آزادی‌ها غرضِ عقلانی داشته است، وگرنه هیچ انسانی بی‌جهت خود را محدود نمی‌کند، برای دینداری کمی محدود شدیم که دنیا و آخرتِ خود را درست کنیم، که دنیا و آخرتِ ما ساخته شود، که به غَرَضِ خلقت‌مان نزدیک بشویم، که به هدفِ خلقت‌مان نزدیک بشویم، خسارت نبینیم، ضرر نکنیم، «وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا» نشود، اینکه خیال کنیم کارِ خوب می‌کنیم ولی ضرر می‌کنیم.
لذا عرض کردیم که حضرت حق دستور دادند که «بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ * وَالْعَصْرِ * إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ * إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»، بعد عرض کردیم که این هم اینطور نیست که وقتی می‌فرماید تواصی به حق کنید یا سفارش به حق کنید، حق بگویید و حق عمل کنید… هم غارنشینی نداریم و هم عمل کردنِ گزینشی نداریم! «وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ» که عرض کردیم منظور از «حرف» هم یک بُعد، یک جهت، یک گوشه، یک جنبه، نداریم.
اگر شما آیات را با این نگاه نگاه بفرمایید می‌بینید که خدای متعال از این آیاتِ صریح فراوان فرموده است، مثلاً «تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ» یکدیگر را بر نیکی و تقوا کمک بدهید، یعنی همان تواصی! «وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ» در دشمنی و گناه به یکدیگر کمک ندهید، ما شب گذشته عرض کردیم که برای خاطرات گناهِ دیگران گوش نشویم! اجازه ندهیم که بگویند! تذکّر بدهیم، حق بگوییم.
مولای ما حضرت ابا عبد الله الحسین سلام الله علیه که به یک تعبیر می‌توان گفت که قیام سیّدالشّهداء سلام الله علیه اتّفاق افتاد، یکی از عواملِ آن برای تواصی به حق و صبر است! جنبه‌های مختلفی دارد، اگر در خاطر داشته باشید چهار سال گذشته عرض کردیم که سیّدالشّهداء علیه السلام قیام کردند که از خطرناک‌تر از نفاق جلوگیری بفرمایند، آن را در خاطر دارم! آن هم هست! واقعاً قیامِ سیّدالشّهداء علیه السلام یک قیامتی است، به قول مرحوم شیخ جعفر شوشتری می‌فرمودند: تمامِ خیر مقابلِ تمامِ شرّ ایستاده است! شما برای هر نقطه‌ای از حقّ اسلام و باطلِ دشمن در کربلا نمونه می‌بینید! از اخلاقیّات گرفته است تا اعتقادات! همه چیز.
سیّدالشّهداء علیه السلام برای تواصی به حقّ و صبر قیام کردند یعنی یکی از اهدافِ قیام این است. منتها الآن به یک نکته فقط اشاره می‌کنم، ان شاء الله آخرِ عرضِ امشب برمی‌گردم و از کلمات حضرت همین را توضیح می‌دهم، که این تواصی به حق که من دیشب به شما عرض کردم که باید حواسِ ما به محیطِ کار و خانه و جامعه و هیئت و … باشد، منظورِ من یقه‌کشی نیست، اشتباه برداشت نشود، منظور دعوا کردن نیست، منظور مجادله کردن نیست، منظور یقه پاره کردن نیست، این‌ها را جلوتر با تطبیق به قیام سیّدالشّهداء علیه السلام عرض می‌کنم، منتها همه‌ی آن‌هایی که گفته شد را با جملات مولای ما و اربابِ ما سیّدالشّهداء صلواة الله علیه که بیان نموده‌اند تطبیق می‌کنم و ان شاء الله بعد. یعنی عمداً بخوانم! با اینکه این جملات را حفظ هستم دوست دارم این جملات را برای شما بخوانم، به این جهت که هم نور کلمات سیّدالشّهداء علیه السلام تابیده بشود، هم اینکه ببینید این بحث کاملاً در موضوع است.
تاکنون نظری ثبت نشده است