display result search
- 1448
- 1000
- 1000
- 1000
آداب مدارا و ارتباط صحیح با خانواده و جامعه، جلسه دوم
سخنرانی حجت الاسلام دکترناصر رفیعی با موضوع «آداب مدارا و ارتباط صحیح با خانواده و جامعه»، جلسه دوم،(برنامه سمت خدا) سال 1401
مدارا یک شیوه ی تعامل با مردم و دیگران است. در مدارا اصلاً در کلمه اش نهفته است، دو طرف وجود دارد، من خودم با خودم که نمی خواهم مدارا کنم که، مدارا این است که من با اطرافیان خودم بسازم.
حالا آن مدارا با خودمان این است که خودمان با خودمان درگیر نمی شویم چون داریم بعضی آدم هایی که با خودشان هم درگیر هستند. یک برنامه ای بود، یک وقت یک کسی یک آقایی آمد گفت شما اگر کسی را پیدا نکنید می روید کلانتری خودت از خودت شکایت می کنی، یعنی این قدر با خودت درگیر هستی. به هر حال در مدارا بیشتر پای کسی در کار است.
توضیح کلمه مدارا هم این بود که نرم خویی، ساختن و کوتاه آمدن، انعطاف نه سستی. در یک روایتی هم داریم که رسول خدا فرمود آیا به شما بگویم چه کسی جهنم بر او حرام است، یعنی اهل بهشت به تعبیر دیگر. گفتند بله. فرمود: «اللَّیِن» آدمی که خیلی نرم خو است، نزدیک است، بحران ساز نیست، مسئله ایجاد کن نیست، طلبکار نیست. دیدید بعضی ها از زمین و زمان طلبکار هستند، یعنی هر جوری با آن ها برخورد کنید از شما طلب دارند. زیاد بروی خانه اش یک جوری، کم بروی یک جوری. آدم های متوقع اهل مدارا نیستند، آدمی که می خواهد برای خودش یک حساب ویژه باز کند. همه خادم من مخدوم. این نمی شود. خودشان هم اذیت می شوند.
اول خودشان اذیت می شوند. تعاملشان با دیگران کم می شود، همیشه خود خوری دارند، کسی با این ها مسافرت نمی رود، کسی با این ها رفت و آمد نمی رود، آدمی که همواره باید ملاحظه اش را کرد و به قول معروف در خدمتش بود. این ها مقداری سخت است. به هر حال مدارا شاخه های مختلفی دارد. ما در برنامه ی قبل شیوه هایش را گفتیم؛ گذشت، تغافل، خوش برخوردی، حسن ظن. این ها بود، این ها در واقع شیوه ها بود. اما در این برنامه می رویم سراغ اقسام آن. اجازه بدهید از این جا شروع کنیم، مدارا با مخالفین. ما دو جور مخالف داریم: مخالف اعتقادی، مخالف عملی. خواهش می کنیم این بحث چون کاربردی است دوستان دقت کنند. مخالف اعتقادی یعنی کسی که عقیده اش با بنده یکسان نیست. من مسلمان هستم او مسیحی است، دو عقیده داریم. من مسلمان هستم او یهودی است، من مسلمان هستم او مشرک است، اصلاً معتقد به خدا نیست، امروز می گویند لائیک، اعتقاد غیر الهی دارد. یا نه، می آییم در دایره ی اسلام. من مسلمان شیعه هستم، ایشان مسلمان اهل سنت است، یعنی از نظر در واقع مذهبی با من تفاوت باورهایی دارد. یا نه، بنده مثلاً معتقد به امامت دوازده امام هستم، ایشان معتقد به امامت هفت امام باشد، شش امام باشد، مثل مثلاً اسماعیل مذهب ها. خیلی روشن است حرف من دیگر، من مثال را بردم روی مسائل دینی، عقیدتی. حالا مثلاً نگفتم من پیرو ولایت فقیه هستم، ایشان ولایت فقیه را قبول ندارد. من یک آدم انقلابی خیلی پر و پاقرص پای نظام هستم، ایشان نه، اصلاً ضد انقلاب است. این می شود مخالفین عقیدتی. دوم مخالف عملی؛ یعنی چه؟ یعنی این یهودی است اما دارد علیه مسلمان ها کار می کند، دارد در بنی نظیر یا مثلاً بنی قریضه جاسوسی می کند، دائم توطئه است. ایشان نظام را قبول ندارد، رهبری را قبول ندارد، اصلاً با من مخالف است، اما دارد فتنه می کند، دارد تلاش می کند، دارد کلید می گذارد. ایشان معتقد به خدا نیست، من معتقد به خدا هستم، او می خواهد بچه ی مرا هم به سمت خدایی بکشد، فیلم می گذارد، اثر می گذارد. ما با آن بخش اول که مخالفین عقیدتی هستند باید مدارا داشته باشیم. مدارا یعنی چه؟ یعنی درگیری نداشته باشیم. پیغمبر مگر با مسیحیان درگیر شد؟ گفتگو کرد، مباهله هم کرد. مگر وقتی وارد مدینه شد با یهودیان درگیر شد. حتی با یهودیان چه نوشت؟ قرارداد نوشت. یا امام صادق (ع) دور تا دورش فرقه های غیر شیعه بودند، حالا از کافرها بودند مثل ابن ابی العوجاء، از اهل سنت بودند خیلی ها بودند مثل جناب ابوحنیفه، از فرقه های مسیحی بودند. مگر امام صادق با این ها درگیر بودند؟ نه. پس از نظر عقیدتی، الان جناب عالی یک اعتقادی دارید. الان ما در مذهب خودِ کشور ما حالا تنوع عقیدتی کم است. شما هندوستان؛ هندو دارید، مسلمان دارید، مسیحی دارید، انواع و اقسام. مدارا دارند با هم زندگی می کنند، سنگ روی سنگ بند نمی شود قرار باشد با هم درگیر بشوند.
مدارا یک شیوه ی تعامل با مردم و دیگران است. در مدارا اصلاً در کلمه اش نهفته است، دو طرف وجود دارد، من خودم با خودم که نمی خواهم مدارا کنم که، مدارا این است که من با اطرافیان خودم بسازم.
حالا آن مدارا با خودمان این است که خودمان با خودمان درگیر نمی شویم چون داریم بعضی آدم هایی که با خودشان هم درگیر هستند. یک برنامه ای بود، یک وقت یک کسی یک آقایی آمد گفت شما اگر کسی را پیدا نکنید می روید کلانتری خودت از خودت شکایت می کنی، یعنی این قدر با خودت درگیر هستی. به هر حال در مدارا بیشتر پای کسی در کار است.
توضیح کلمه مدارا هم این بود که نرم خویی، ساختن و کوتاه آمدن، انعطاف نه سستی. در یک روایتی هم داریم که رسول خدا فرمود آیا به شما بگویم چه کسی جهنم بر او حرام است، یعنی اهل بهشت به تعبیر دیگر. گفتند بله. فرمود: «اللَّیِن» آدمی که خیلی نرم خو است، نزدیک است، بحران ساز نیست، مسئله ایجاد کن نیست، طلبکار نیست. دیدید بعضی ها از زمین و زمان طلبکار هستند، یعنی هر جوری با آن ها برخورد کنید از شما طلب دارند. زیاد بروی خانه اش یک جوری، کم بروی یک جوری. آدم های متوقع اهل مدارا نیستند، آدمی که می خواهد برای خودش یک حساب ویژه باز کند. همه خادم من مخدوم. این نمی شود. خودشان هم اذیت می شوند.
اول خودشان اذیت می شوند. تعاملشان با دیگران کم می شود، همیشه خود خوری دارند، کسی با این ها مسافرت نمی رود، کسی با این ها رفت و آمد نمی رود، آدمی که همواره باید ملاحظه اش را کرد و به قول معروف در خدمتش بود. این ها مقداری سخت است. به هر حال مدارا شاخه های مختلفی دارد. ما در برنامه ی قبل شیوه هایش را گفتیم؛ گذشت، تغافل، خوش برخوردی، حسن ظن. این ها بود، این ها در واقع شیوه ها بود. اما در این برنامه می رویم سراغ اقسام آن. اجازه بدهید از این جا شروع کنیم، مدارا با مخالفین. ما دو جور مخالف داریم: مخالف اعتقادی، مخالف عملی. خواهش می کنیم این بحث چون کاربردی است دوستان دقت کنند. مخالف اعتقادی یعنی کسی که عقیده اش با بنده یکسان نیست. من مسلمان هستم او مسیحی است، دو عقیده داریم. من مسلمان هستم او یهودی است، من مسلمان هستم او مشرک است، اصلاً معتقد به خدا نیست، امروز می گویند لائیک، اعتقاد غیر الهی دارد. یا نه، می آییم در دایره ی اسلام. من مسلمان شیعه هستم، ایشان مسلمان اهل سنت است، یعنی از نظر در واقع مذهبی با من تفاوت باورهایی دارد. یا نه، بنده مثلاً معتقد به امامت دوازده امام هستم، ایشان معتقد به امامت هفت امام باشد، شش امام باشد، مثل مثلاً اسماعیل مذهب ها. خیلی روشن است حرف من دیگر، من مثال را بردم روی مسائل دینی، عقیدتی. حالا مثلاً نگفتم من پیرو ولایت فقیه هستم، ایشان ولایت فقیه را قبول ندارد. من یک آدم انقلابی خیلی پر و پاقرص پای نظام هستم، ایشان نه، اصلاً ضد انقلاب است. این می شود مخالفین عقیدتی. دوم مخالف عملی؛ یعنی چه؟ یعنی این یهودی است اما دارد علیه مسلمان ها کار می کند، دارد در بنی نظیر یا مثلاً بنی قریضه جاسوسی می کند، دائم توطئه است. ایشان نظام را قبول ندارد، رهبری را قبول ندارد، اصلاً با من مخالف است، اما دارد فتنه می کند، دارد تلاش می کند، دارد کلید می گذارد. ایشان معتقد به خدا نیست، من معتقد به خدا هستم، او می خواهد بچه ی مرا هم به سمت خدایی بکشد، فیلم می گذارد، اثر می گذارد. ما با آن بخش اول که مخالفین عقیدتی هستند باید مدارا داشته باشیم. مدارا یعنی چه؟ یعنی درگیری نداشته باشیم. پیغمبر مگر با مسیحیان درگیر شد؟ گفتگو کرد، مباهله هم کرد. مگر وقتی وارد مدینه شد با یهودیان درگیر شد. حتی با یهودیان چه نوشت؟ قرارداد نوشت. یا امام صادق (ع) دور تا دورش فرقه های غیر شیعه بودند، حالا از کافرها بودند مثل ابن ابی العوجاء، از اهل سنت بودند خیلی ها بودند مثل جناب ابوحنیفه، از فرقه های مسیحی بودند. مگر امام صادق با این ها درگیر بودند؟ نه. پس از نظر عقیدتی، الان جناب عالی یک اعتقادی دارید. الان ما در مذهب خودِ کشور ما حالا تنوع عقیدتی کم است. شما هندوستان؛ هندو دارید، مسلمان دارید، مسیحی دارید، انواع و اقسام. مدارا دارند با هم زندگی می کنند، سنگ روی سنگ بند نمی شود قرار باشد با هم درگیر بشوند.
تاکنون نظری ثبت نشده است