display result search
- 312
- 1000
- 1000
- 1000
واقعۀ عظیم غدیر، جلسه اول
سخنرانی آیت الله حسین مظاهری با موضوع «واقعۀ عظیم غدیر»، جلسه اول، سال 1390
هفتۀ ولایت (هجدهم تا بیست و چهارم ذی الحجه) هنوز به طور شایسته جا نیفتاده است. در حالی که روزهای هفتۀ ولایت نظیر روز عید غدیر، روزهای با عظمتی هستند و آیات مهمّی در آن روزها نازل شده است که افتخار تشیّع محسوب می‌شود.
در هفتۀ ولایت باید هم کار فرهنگی صورت پذیرد و هم به امور شعاری پرداخته شود. و بالاخره همه وظیفه دارند به اندازۀ وسع و توانایی خود، به ترویج امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» که شجرۀ طیبۀ قرآن کریم است بپردازند و فرهنگ غدیر را احیا کنند. ولی متأسفانه امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» که همیشه مظلوم بوده است، امروزه نیز حتی در بین شیعیان مظلوم است.
در خصوص غدیر خم و اتفاق مبارکی که در آن عید بزرگ رخ داده است، چندین آیه در قرآن کریم و روایات متعدّدی از اهل‌بیت«علیهم‌السّلام» وجود دارد. شأن نزول آیات غدیر و نیز منبع روایات غدیر، افزون بر کتب معتبر روایی شیعه، در کتب اهل سنّت نیز به وضوح آمده است. لذا در این مبحث، فقط از روایاتی بهره می‌گیریم که از سوی علمای سنّی نقل شده است و به روایات شیعه، استناد نمی‌کنیم. اوّلین آیۀ مربوط به غدیر می‌فرماید:
«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه»
ای پیامبر، آن وظیفه‌ای را که بر عهدۀ تو قرار دادیم، باید انجام دهی و به مردم ابلاغ کنی. اگر این کار را نکنی، هیچ کاری انجام نداده‌ای؛ یعنی اسلام منهای ولایت مساوی با هیچ است. زحمات بیست سالۀ تو هیچ نتیجه‌ای ندارد مگر این که این کار را به انجام برسانی. همچنین چون خداوند متعال می‌دانست عده‌ای زیر بار این امر نمی‌روند و به کارشکنی و ایجاد بحران خواهند پرداخت، خیال پیامبر«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» را از این جهت هم راحت کرد و فرمود:
«وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاس»
بیش از شصت و چهار نفر از علمای بزرگ سنّی، این آیه را مربوط به غدیرخم دانسته‌اند. علمای سنّی بر این حقیقت اقرار دارند که چنین آیه‌ای نمی¬تواند راجع به حکمی از احکام باشد و صرفاً برای نصب امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» نازل شده است.
پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» در سال یازدهم هجری، هنگام بازگشت از سفر حج، پس از زمینه‌سازی لازم و همراه کردن مسلمانان در حجة الوداع، در غدیرخم که یک بیابان بی آب و علف و گرم بود، دستور توقف دادند و همه را جمع کردند.
تعداد حضّار را نیز در کتب اهل سنّت بین سی هزار تا صد و بیست هزار نفر نقل شده است که اگر کف این تعداد را هم در نظر بگیریم، معلوم است که نگه داشتن آنان توسط پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» در آن بیابان، باید برای امر بسیار مهمّی و به عبارت دیگر، برای بیان مهمترینِ امور بوده باشد.
پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» پس از اقامۀ نماز ظهر، بر فراز منبری که از جهاز شترها تهیه شده بود رفتند و فرمودند:
«ألَسْتُ اولی بِکُمْ مِنْ انْفُسِکُمْ؟»
آیا من از خودتان به خودتان اولی نیستم؟
خوب، خداوند در قرآن فرموده بود: «النَّبِیُّ اوّلى بِالْمُؤْمِنینَ مِنْ أَنْفُسِهِم»
همگی گفتۀ پیامبر را تصدیق کردند. این جا بود که آن حضرت بنابر نقل شصت و چهار نفر از علمای سنّی، دست امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» را گرفتند و بالا بردند و فرمودند:
«مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاهُ»
پس از آن پیامبر«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» به شیعیان دعا و به دشمنان شیعیان نفرین کردند و فرمودند:
«اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَه»
خداوندا، هر کس را که ولایت علی را بپذیرد، دوست داشته باش و دشمنِ کسی باش که با او سرِ دشمنی دارد. هر کس او را یاری کرد، یاری کن و آن کسی که خواست او را خوار و ذلیل کند، خوار و ذلیل فرما.
بعد، آیۀ شریفه نازل شد:
الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ دینِکُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ
از این به بعد در مورد دینتان از کفّار هراسی نداشته باشید؛ چون دارای حکومت هستید و در رأس آن کسی مانند علی«سلام‌الله‌علیه» قرار دارد. تا کنون پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» محور حکومت بود و دشمن امیدوار بود که با رحلت ایشان، اسلام هم نابود شود، امّا از امروز دیگر جای نگرانی نیست و دشمن مأیوس شد. دیگر از دشمن نترسید، امّا از من بترسید. بترسید از روزی که اختلاف میان خودتان، زمینۀ نابودی‌تان را فراهم کند. بترسید از روزی که به خاطر دشمنی با علی«سلام‌الله‌علیه»، او را در سقیفه کنار بگذارید که بدبخت می‌شوید.
خداوند متعال در ادامه می‌فرماید:
«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً»
یا رسوا الله! معنا ندارد که بعد از تو اسلام منهای ولایت باشد. دین منهای ولایت ناقص است، زیرا قانون منهای اجرا معقول نیست. پس همان‌طور که تو مجری قوانین الهی بودی، بعد از تو نیز امیرامؤمنین باید حاکم و مجری قانون باشد و همان‌گونه که مردم پشتوانۀ حکومت اسلامی تو بودند، لازم است از حکومت با محوریّت و امامت علی نیز حمایت کنند.
پس از آن پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» سه شبانه روز از مردم بیعت گرفتند و همگی با امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» بیعت کردند و ولایت و حکومت ایشان را پذیرفتند. حتّی آن‌هایی که بعداً سقیفۀ بنی ساعده را درست کردند، آن روز بیعت کردند.
هفتۀ ولایت (هجدهم تا بیست و چهارم ذی الحجه) هنوز به طور شایسته جا نیفتاده است. در حالی که روزهای هفتۀ ولایت نظیر روز عید غدیر، روزهای با عظمتی هستند و آیات مهمّی در آن روزها نازل شده است که افتخار تشیّع محسوب می‌شود.
در هفتۀ ولایت باید هم کار فرهنگی صورت پذیرد و هم به امور شعاری پرداخته شود. و بالاخره همه وظیفه دارند به اندازۀ وسع و توانایی خود، به ترویج امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» که شجرۀ طیبۀ قرآن کریم است بپردازند و فرهنگ غدیر را احیا کنند. ولی متأسفانه امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» که همیشه مظلوم بوده است، امروزه نیز حتی در بین شیعیان مظلوم است.
در خصوص غدیر خم و اتفاق مبارکی که در آن عید بزرگ رخ داده است، چندین آیه در قرآن کریم و روایات متعدّدی از اهل‌بیت«علیهم‌السّلام» وجود دارد. شأن نزول آیات غدیر و نیز منبع روایات غدیر، افزون بر کتب معتبر روایی شیعه، در کتب اهل سنّت نیز به وضوح آمده است. لذا در این مبحث، فقط از روایاتی بهره می‌گیریم که از سوی علمای سنّی نقل شده است و به روایات شیعه، استناد نمی‌کنیم. اوّلین آیۀ مربوط به غدیر می‌فرماید:
«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه»
ای پیامبر، آن وظیفه‌ای را که بر عهدۀ تو قرار دادیم، باید انجام دهی و به مردم ابلاغ کنی. اگر این کار را نکنی، هیچ کاری انجام نداده‌ای؛ یعنی اسلام منهای ولایت مساوی با هیچ است. زحمات بیست سالۀ تو هیچ نتیجه‌ای ندارد مگر این که این کار را به انجام برسانی. همچنین چون خداوند متعال می‌دانست عده‌ای زیر بار این امر نمی‌روند و به کارشکنی و ایجاد بحران خواهند پرداخت، خیال پیامبر«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» را از این جهت هم راحت کرد و فرمود:
«وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاس»
بیش از شصت و چهار نفر از علمای بزرگ سنّی، این آیه را مربوط به غدیرخم دانسته‌اند. علمای سنّی بر این حقیقت اقرار دارند که چنین آیه‌ای نمی¬تواند راجع به حکمی از احکام باشد و صرفاً برای نصب امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» نازل شده است.
پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» در سال یازدهم هجری، هنگام بازگشت از سفر حج، پس از زمینه‌سازی لازم و همراه کردن مسلمانان در حجة الوداع، در غدیرخم که یک بیابان بی آب و علف و گرم بود، دستور توقف دادند و همه را جمع کردند.
تعداد حضّار را نیز در کتب اهل سنّت بین سی هزار تا صد و بیست هزار نفر نقل شده است که اگر کف این تعداد را هم در نظر بگیریم، معلوم است که نگه داشتن آنان توسط پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» در آن بیابان، باید برای امر بسیار مهمّی و به عبارت دیگر، برای بیان مهمترینِ امور بوده باشد.
پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» پس از اقامۀ نماز ظهر، بر فراز منبری که از جهاز شترها تهیه شده بود رفتند و فرمودند:
«ألَسْتُ اولی بِکُمْ مِنْ انْفُسِکُمْ؟»
آیا من از خودتان به خودتان اولی نیستم؟
خوب، خداوند در قرآن فرموده بود: «النَّبِیُّ اوّلى بِالْمُؤْمِنینَ مِنْ أَنْفُسِهِم»
همگی گفتۀ پیامبر را تصدیق کردند. این جا بود که آن حضرت بنابر نقل شصت و چهار نفر از علمای سنّی، دست امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» را گرفتند و بالا بردند و فرمودند:
«مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاهُ»
پس از آن پیامبر«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» به شیعیان دعا و به دشمنان شیعیان نفرین کردند و فرمودند:
«اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَه»
خداوندا، هر کس را که ولایت علی را بپذیرد، دوست داشته باش و دشمنِ کسی باش که با او سرِ دشمنی دارد. هر کس او را یاری کرد، یاری کن و آن کسی که خواست او را خوار و ذلیل کند، خوار و ذلیل فرما.
بعد، آیۀ شریفه نازل شد:
الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ دینِکُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ
از این به بعد در مورد دینتان از کفّار هراسی نداشته باشید؛ چون دارای حکومت هستید و در رأس آن کسی مانند علی«سلام‌الله‌علیه» قرار دارد. تا کنون پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» محور حکومت بود و دشمن امیدوار بود که با رحلت ایشان، اسلام هم نابود شود، امّا از امروز دیگر جای نگرانی نیست و دشمن مأیوس شد. دیگر از دشمن نترسید، امّا از من بترسید. بترسید از روزی که اختلاف میان خودتان، زمینۀ نابودی‌تان را فراهم کند. بترسید از روزی که به خاطر دشمنی با علی«سلام‌الله‌علیه»، او را در سقیفه کنار بگذارید که بدبخت می‌شوید.
خداوند متعال در ادامه می‌فرماید:
«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً»
یا رسوا الله! معنا ندارد که بعد از تو اسلام منهای ولایت باشد. دین منهای ولایت ناقص است، زیرا قانون منهای اجرا معقول نیست. پس همان‌طور که تو مجری قوانین الهی بودی، بعد از تو نیز امیرامؤمنین باید حاکم و مجری قانون باشد و همان‌گونه که مردم پشتوانۀ حکومت اسلامی تو بودند، لازم است از حکومت با محوریّت و امامت علی نیز حمایت کنند.
پس از آن پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» سه شبانه روز از مردم بیعت گرفتند و همگی با امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» بیعت کردند و ولایت و حکومت ایشان را پذیرفتند. حتّی آن‌هایی که بعداً سقیفۀ بنی ساعده را درست کردند، آن روز بیعت کردند.
تاکنون نظری ثبت نشده است