display result search
منو
مائده آسمانی غدیر و دستورات خدای متعال برای بهره مندی از آن

مائده آسمانی غدیر و دستورات خدای متعال برای بهره مندی از آن

  • 1 تعداد قطعات
  • 42 دقیقه مدت قطعه
  • 50 دریافت شده
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "مائده آسمانی غدیر و دستورات خدای متعال برای بهره مندی از آن"، سال 1399

یکی از زمینه هایی که انبیاء و ادیان الهی سعی می کردند انسان ها را در آن زمینه سرپرستی بکنند، مسأله شادی ها و غصه های انسان هاست؛ کما این که دستگاه شیطان هم همین کار را می کند و برای انسان، شادی ها و مناسکی برای شاد بودن در نظر می گیرد و همچنین این مناسک را، هم در سطح خانواده و هم در سطح اجتماع تعریف می کند. انبیاء الهی هم به دنبال مدیریت حزن و شادی انسان ها بودند و نمی گذاشتند انسان بی جهت محزون باشد، بلکه حزن انسان را هدایت می کردند به سمتی که مبدأ حرکت به سوی خدای متعال باشد، مثل حزن عاشورایی. انبیاء علاوه بر این که حزن را جهت می دادند، برایش مناسک هم تعریف می کردند کما این که دستگاه شیطان این کار را می کند. انسان وقتی بزرگ می شود، موضوع شادی ها و غصه هایش هم به همان نسبت بزرگ می شود؛ معنی ندارد یک انسان بالغ بشود ولی شادی و غصه هایش کودکانه بماند. بنابراین وقتی انسان بالغ می شود و موضوعات جدیدی برای نشاطش تعریف می شود، مناسک جدیدی هم برای دست یابی به این نشاط برایش مطرح می شود.
در سوره مبارکه مائده آمده است «إِذْ قالَ الْحَوارِیُّونَ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ هَلْ یَسْتَطیعُ رَبُّکَ أَنْ یُنَزِّلَ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ»(مائده/112) حواریون به حضرت عرض کردند که آیا پروردگار تو می تواند برای ما یک مائده ای از آسمان نازل کند؟ مائده به ظرفی می گویند که داخلش طعام باشد؛ البته گاهی به خود طعام هم مائده گفته می شود. سؤالی که پیش می آید این است که این حواریونی که مؤمن بودند چرا این سوال را پرسیدند؟ «هَلْ یَسْتَطیعُ» معنایش این نیست که خدا می تواند یا نمی تواند که در ادامه بگوییم این ها در قدرت خدا شک داشتند؛ معنایش این است که آیا مصلحت ما هست که این کار را برای ما انجام بدهد یا خیر. سؤال آن ها این بود که ما لایق این هستیم که برای ما مائده آسمانی بیاید یا خیر. یعنی اشکال از ناحیه خودشان است نه این که شک در قدرت خدا داشته باشند.
حضرت عیسی در جواب حواریون فرمود «اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ» اگر مؤمن هستید تقوای الهی داشته باشید. سه احتمال در معنی این آیه است؛ یکی این است که اگر می خواهید مائده آسمانی برایتان نازل بشود باید به مقام تقوا برسید. یک احتمال دیگر هم این است که به نظر می آمده معجزات دیگر حضرت این ها را قانع نکرده و الان دوباره می گویند یک مائده آسمانی بیاور؛ البته این معنا در شأن حواریون نیست. و احتمال دیگر این است که آنها این معجزه را برای لهو و لعب می خواستند. بعضی مفسرین گفته اند که اگر رزق انسان رزق آسمانی بشود، اطمینان قلب پدید می آید. بین رزق ما و حالات ما ارتباطی وجود دارد و رزق حرام برای انسان شک ایجاد می کند.
در روایت آمده است که کسی که نعمت های خدا را در خوردنی ها و پوشیدنی ها خلاصه کند، گرفتار عذاب می شود؛ چون کفران نعمت می کند. خیلی وقت ها اصلا ذائقه ما این طور نیست که مائده آسمانی از خدا بخواهیم؛ در صورتی که این نکته خیلی مهم است. حواریون به مرحله ای رسیدند که طالب مائده آسمانی هستند و علاوه بر آن دنبال این هستند که از طریق آن مائده آسمانی برایشان اطمینان قلب به وجود بیاید. عرض کردم که خدای متعال گاهی این مؤیدات را سر راه مؤمن قرار می دهد، به خصوص جایی که کار سخت می شود. با این مؤیدات هم اطمینان نفس حاصل می شود و انسان می تواند راه خود را ادامه بدهد. حواریون حضرت هم به نظر در همچین مقامی هستند.

بنابراین عید انسان روزی است که برایش یک مائده آسمانی نازل می شود. مائده ای که یک آیه و رزق الهی است و موجب اطمینان قلب و علم حقیقی می شود. روزی که این اتفاق می افتد و یک مائده آسمانی نازل می شود، روز عید است. البته ظرفیت ها متفاوت است؛ گاهی یک مائده برای یک نفر نازل می شود و گاهی مائده به گونه ای نازل می شود که برای یک امت عید می شود. دین برای شادی مناسک متناسب را تعیین می کند؛ لذا این عید، آداب خاص خودش را دارد. از جمله مناسک این عید روزه است و اطعام و عهد اخوت؛ منتها باید توجه داشت که این اخوت و اطعام، بر محور امیرالمؤمنین است. اطعام وقتی بر محور امام قرار بگیرد طوری می شود که گویا صد و بیست و چهار هزار پیامبر اطعام شده اند.
در سوره مبارکه حدید قبل از این که دستور به انفاق بدهد می فرماید «آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفینَ فیهِ»(حدید/7) به خدا و رسول ایمان بیاورید و انفاق کنید. انفاق باید به ایمان به خدا و رسول برگردد. انسانی که به خدا و رسول ایمان ندارد، انفاقش انفاق نیست؛ یعنی صرف این که شخص، گرسنه ای را سیر کند یا برهنه ای را بپوشاند عمل خوبی است، ولی انفاق اسلامی نیست. انفاق این است که انسان به خدا و رسول ایمان بیاورد و در مسیر خدا و در نقشه نبی اکرم انفاق کند. یعنی امکانات خودش را در اختیار حضرت قرار بدهد تا ایشان کار خود را انجام بدهند.
در روایت آمده وقتی این آیه نازل شد «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها»(نمل/89) اگر کسی عمل خوبی انجام بدهد خدای متعال مزد بهتری به او می دهد، حضرت تقاضا کردند که خدای متعال ثواب امت را بیش از این قرار بدهد؛ این آیه نازل شد «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها»(انعام/160) ده برابر به او می دهیم؛ باز هم حضرت تقاضای بیشتر کردند که این آیه نازل شد. «مَنْ ذَا الَّذی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً کَثیرَةً»(بقره/245) وقتی خدای متعال می فرماید «کَثیرَةً» یعنی بدون حد؛ لذا حضرت دیگر درخواست بیشتر نکردند. لذا اگر کسی می خواهد به مرحله ای برسد که پاداشش ده برابر و این ها نباشد و بدون حد باشد، باید به خدا قرض الحسنه بدهد. در مورد قرض حسن حضرت فرمود قرض حسن یعنی این که امکاناتت را به امام برسانی؛ یعنی اگر کسی تمام امکاناتش را در اختیار امام قرار داد به قله انفاق رسیده است. برای همین است که ما می گوییم اطعامی که در غدیر می کنیم اطعام حول امام است یا به تعبیر دیگر اطعامی است که متصل به امیرالمؤمنین است و الا انسان ممکن است خیلی ها را در روز عید غدیر اطعام کند و توجهی به این عید نداشته باشد؛ این اطعام که اطعام عید غدیر نیست. لذا آن اطعامی که حضرت فرمود که اگر انجام بدهید گویا صد و بیست و چهار هزار پیامبر را اطعام کرده اید، اطعام بر محور امام است.
اخوت روز غدیر هم همین طور است. این که دستور به اخوت داده اند، منظور اخوت بر محور امیرالمؤمنین است، نه هر اخوتی. این اخوت هم صرفا یک اخوت تشریعی نیست که شارع ما را برادر فرض کرده باشد و برای این برادری، احکامی جعل کرده باشد؛ اخوت بر محور امیرالمؤمنین علیه السلام، یک اخوت حقیقی است و حساب و کتاب دارد.
حالا آنچه موجب می شود ما غدیر را عید بگیریم، این است که در این روز برای ما یک مائده آسمانی نازل شده است. شاید علت این که سوره مائده، مائده نامیده شده هم به خاطر مائده امت حضرت عیسی نباشد، بلکه به خاطر مائده ای باشد که در این سوره بر مؤمنین نازل شده است؛ چون عمده این سوره بر محور ولایت است و خیلی از آیات غدیر مثل «الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ دینِکُمْ»(مائده/3)، «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ» و «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ»(مائده/67) در این سوره هستند. لذا آن مائده آسمانی که خدا در روز غدیر نازل فرموده، یک مائده بی بدیل است و می تواند همه عالم را بر سر سفره خودش بنشاند.
نکته دیگری هم که این روز دارد این است که مناسک خاص خودش را دارد. از جمله آن ها تزاور و دیدار بر محور امام و اطعام بر محور امام و اخوت بر محور امام است. کانه در این روز در باطن عالم یک اتفاقات خاصی می افتد که ما با مناسک خاصی به استقبال این اتفاقات می رویم.

قطعات

  • عنوان
    زمان
  • 42:24

مشخصات

ثبت نقد و نظر نقد و نظر

    تاکنون نظری ثبت نشده است

تصاویر

پایگاه سخنرانی مذهبی