display result search
- 1565
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر سوره ی عنکبوت، جلسه هشتم
سخنرانی از حجت الاسلام دکترناصر رفیعی با موضوع «تفسیر سوره ی عنکبوت»، جلسه هشتم، سال 1400
« وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَایَاکُمْ وَمَا هُمْ بِحَامِلِینَ مِنْ خَطَایَاهُمْ مِنْ شَیْءٍ ۖ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ.» و کافران به اهل ایمان گفتند: شما طریقه ما را پیروی کنید (اگر به خطا رفتید) بار خطاهای شما را ما به دوش می‌گیریم، در صورتی که هیچ از بار گناهشان را به دوش نگیرند، آنها دروغ می‌گویند.
گاهی کفار و منکرین خدا به مومنین و مسلمانان می گفتند مگر شما نمی گویید قیامتی هست. شما هم بیایید مثل ما مشرک شوید. اگر گناهی گردن شما بود ما آن را قبول می کنیم. می گفتند ما که قرار است عذاب شویم، عذاب شما را هم می کشیم. در حای که این حرف پوچ و سستی است. آیا چنین چیزی ممکن است؟
آیا کسی می تواند بار گناه دیگری را به دوش بکشد؟ یکی از راه های تشویق به گناه این است که به دیگری بگویی من گناه تورا می پذیرم. هر انسانی در گرو عمل خودش هست.
البته این از بار مسئولیت کسی نمی کاهد. پدر و مادر نسبت به فرزند مسئولیت دارد. نسبت به جامعه و حکومت مسئولیت داریم. باید امر به معروف و نهی از منکر داشته باشیم.
اضلال و هدایت گناهش با کسی است که موجب آن شده است. البته کسی هم که انجام می دهد گناهکار است.
« وَلَیَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَعَ أَثْقَالِهِمْ ۖ وَلَیُسْأَلُنَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَمَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ.» و آنها علاوه بر بار سنگین گناهان خود بار گناهان هر که را گمراه کرده‌اند نیز به دوش می‌گیرند و روز قیامت از آنچه دروغ می‌بستند سخت مؤاخذه می‌شوند.
تشویق به گناه گناه است. تشویق به گناه چند گونه است: اضلال و هدایت، توجیه گناه(علم خدا به فعل اختیاری ماست)، کوچک انگاری گناه، نادیده گرفتن آیات عذاب.
« وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَایَاکُمْ وَمَا هُمْ بِحَامِلِینَ مِنْ خَطَایَاهُمْ مِنْ شَیْءٍ ۖ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ.» و کافران به اهل ایمان گفتند: شما طریقه ما را پیروی کنید (اگر به خطا رفتید) بار خطاهای شما را ما به دوش می‌گیریم، در صورتی که هیچ از بار گناهشان را به دوش نگیرند، آنها دروغ می‌گویند.
گاهی کفار و منکرین خدا به مومنین و مسلمانان می گفتند مگر شما نمی گویید قیامتی هست. شما هم بیایید مثل ما مشرک شوید. اگر گناهی گردن شما بود ما آن را قبول می کنیم. می گفتند ما که قرار است عذاب شویم، عذاب شما را هم می کشیم. در حای که این حرف پوچ و سستی است. آیا چنین چیزی ممکن است؟
آیا کسی می تواند بار گناه دیگری را به دوش بکشد؟ یکی از راه های تشویق به گناه این است که به دیگری بگویی من گناه تورا می پذیرم. هر انسانی در گرو عمل خودش هست.
البته این از بار مسئولیت کسی نمی کاهد. پدر و مادر نسبت به فرزند مسئولیت دارد. نسبت به جامعه و حکومت مسئولیت داریم. باید امر به معروف و نهی از منکر داشته باشیم.
اضلال و هدایت گناهش با کسی است که موجب آن شده است. البته کسی هم که انجام می دهد گناهکار است.
« وَلَیَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَعَ أَثْقَالِهِمْ ۖ وَلَیُسْأَلُنَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَمَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ.» و آنها علاوه بر بار سنگین گناهان خود بار گناهان هر که را گمراه کرده‌اند نیز به دوش می‌گیرند و روز قیامت از آنچه دروغ می‌بستند سخت مؤاخذه می‌شوند.
تشویق به گناه گناه است. تشویق به گناه چند گونه است: اضلال و هدایت، توجیه گناه(علم خدا به فعل اختیاری ماست)، کوچک انگاری گناه، نادیده گرفتن آیات عذاب.
کاربر مهمان