display result search
- 1080
- 1000
- 1000
- 1000
اجابت ندای دعوت الهی، جلسه دوم
سخنرانی از آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «اجابت ندای دعوت الهی»، جلسه دوم، سال 1400
ذیل حدود 150 آیه در قرآن روایت هست که تاویل و تفسیر به امام زمان علیه السلام شده است.
آیه 50 سوره والذاریات «فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ»
رسول خدا می فرماید: «خدا به من ماموریت داده تا شما را انذار و بیدار و هوشیار کنم.»
تمام انذارهای قرآن به شرک بازگشت می کند. به ما هشدار می دهند که مبادا دچار توجه و پرستش و عبادت به غیر شوید. مبادا در عرض الله تبارک و تعالی الهی اخذ کنید. تمام بشارت های قرآن هم بازگشت به توحید می کند. خدا می فرماید: من جن و انس را فقط برای عبادت خودم آفریدم. اینها را خلق نکردم که مشغول دنیا باشند. در اینها ظرفیت توحید و پرستش قرار دادم و نتیجه این عبادات هم متناسب با عبادت و اخلاص ما جنات و درجات بهشت است.
از نظر قرآن اله حقیقی آن ذات مقدسی است که صاحب اسماء حسنی است. الله اشاره به مقام الوهیت حضرت حق دارد. هیچ وقت خدای متعال الله را در قرآن، وصف برای بقیه اسماء قرار نداده است. همچنین همه موجودات دیگر فاقد این اسماء هستند. نه علیم هستند، نه خبیر هستند، نه حی هستند، نه قیوم هستند و... همچنین ما نسبت به آن مخلوقات مضطر هستیم. اگر مضطر نبودیم، اله ما نبود. اینکه الله اله ماست، این یک مقام حقیقی است و قراردادی نیست تا ما اسم گزاری کنیم بگوییم این اله ما باشد.
اینکه انسان آرام نمی گیرد، پیداست که آن مطلوبی که در درون انسان قرار داده شده است یک حقیقت دیگری است. حضرت حق تعلق به خودش را، میل به خودش را، اضطرار به خودش را و محبت به خودش را در دل ما گذاشته است. لذا انبیا را فرستاده تا این موجود با این ظرفیت را انذار و تبشیر کنند. چون به این موجود اختیار داده شده است می تواند مسیر پرستش غیر را انتخاب کند و نفس پرست و شیطان پرست و عبد طاغوت شود. تمام آنهایی که در دنیا به رنج گرفتار شدند و همچنین عذاب های آخرت، ناشی از پرستش غیر است.
اگر خدای متعال پیامبر را نمی فرستاد تا انسان ها را انذار و بشارت دهد، کسی به سمت خدا نمی رفت. شیطان خیال می کرد ما با او در عالم عرض تنها هستیم و لذا می گفت همه آنها را با خودم می برم. لذا رسول خدا گفت فرار کنید به سمت خدا از دست شیاطین و فراعنه. خدای متعال اسماء را آفرید تا عبادت خودش ممکن بشود. اسما یک حقیقتی در عالم دارد که خدای متعال آن اسم را از طریق این حقیقت در عالم جاری کرده است لذا امام صادق علیه السلام فرمود ما اسماء حسنی هستیم. اگر امام در عالم نبود راهی برای عبادت نبود. عبادت سبیل و صراط و مناسک می خواهد. همه اینها به امام بر می گردد. اطاعت او می شود اطاعت خدای متعال. کسی که در مقامی باشد که فرمان او فرمان خدا باشد. و دست او دست خدا باشد.
ذیل حدود 150 آیه در قرآن روایت هست که تاویل و تفسیر به امام زمان علیه السلام شده است.
آیه 50 سوره والذاریات «فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ»
رسول خدا می فرماید: «خدا به من ماموریت داده تا شما را انذار و بیدار و هوشیار کنم.»
تمام انذارهای قرآن به شرک بازگشت می کند. به ما هشدار می دهند که مبادا دچار توجه و پرستش و عبادت به غیر شوید. مبادا در عرض الله تبارک و تعالی الهی اخذ کنید. تمام بشارت های قرآن هم بازگشت به توحید می کند. خدا می فرماید: من جن و انس را فقط برای عبادت خودم آفریدم. اینها را خلق نکردم که مشغول دنیا باشند. در اینها ظرفیت توحید و پرستش قرار دادم و نتیجه این عبادات هم متناسب با عبادت و اخلاص ما جنات و درجات بهشت است.
از نظر قرآن اله حقیقی آن ذات مقدسی است که صاحب اسماء حسنی است. الله اشاره به مقام الوهیت حضرت حق دارد. هیچ وقت خدای متعال الله را در قرآن، وصف برای بقیه اسماء قرار نداده است. همچنین همه موجودات دیگر فاقد این اسماء هستند. نه علیم هستند، نه خبیر هستند، نه حی هستند، نه قیوم هستند و... همچنین ما نسبت به آن مخلوقات مضطر هستیم. اگر مضطر نبودیم، اله ما نبود. اینکه الله اله ماست، این یک مقام حقیقی است و قراردادی نیست تا ما اسم گزاری کنیم بگوییم این اله ما باشد.
اینکه انسان آرام نمی گیرد، پیداست که آن مطلوبی که در درون انسان قرار داده شده است یک حقیقت دیگری است. حضرت حق تعلق به خودش را، میل به خودش را، اضطرار به خودش را و محبت به خودش را در دل ما گذاشته است. لذا انبیا را فرستاده تا این موجود با این ظرفیت را انذار و تبشیر کنند. چون به این موجود اختیار داده شده است می تواند مسیر پرستش غیر را انتخاب کند و نفس پرست و شیطان پرست و عبد طاغوت شود. تمام آنهایی که در دنیا به رنج گرفتار شدند و همچنین عذاب های آخرت، ناشی از پرستش غیر است.
اگر خدای متعال پیامبر را نمی فرستاد تا انسان ها را انذار و بشارت دهد، کسی به سمت خدا نمی رفت. شیطان خیال می کرد ما با او در عالم عرض تنها هستیم و لذا می گفت همه آنها را با خودم می برم. لذا رسول خدا گفت فرار کنید به سمت خدا از دست شیاطین و فراعنه. خدای متعال اسماء را آفرید تا عبادت خودش ممکن بشود. اسما یک حقیقتی در عالم دارد که خدای متعال آن اسم را از طریق این حقیقت در عالم جاری کرده است لذا امام صادق علیه السلام فرمود ما اسماء حسنی هستیم. اگر امام در عالم نبود راهی برای عبادت نبود. عبادت سبیل و صراط و مناسک می خواهد. همه اینها به امام بر می گردد. اطاعت او می شود اطاعت خدای متعال. کسی که در مقامی باشد که فرمان او فرمان خدا باشد. و دست او دست خدا باشد.
تاکنون نظری ثبت نشده است