display result search
- 633
- 1000
- 1000
- 1000
بهره مندی از فیوضات ماه مبارک رمضان، جلسه هفتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "معنای اعراف و متوسّم"، سال 1399
از معارف اهلبیت و از نصوص قرآن استفاده می شود که وجود مقدس نبی اکرم و اهلبیتشان و همه انبیاء الهی دو جنبه داشتند، یک جنبه بشری و یک جنبه فوق بشری که در روایات گاهی تعبیر به جنبه قدسی و ملکوتی و گاهی مقام لاهوتی شده است. هر دو جنبه را باید باهم شناخت به عبارت دیگر نه جنبه بشری امام باید مورد غفلت باشد که ما روایات فراوانی راجع به خصوصیات بشری ایشان داریم. همین بشری که با ما می نشیند و یک خصوصیاتی دارد که در معارف آمده و شناخت آن آسان تر است ولی مهم این است که باید علاوه بر این جهت مقامات قدسی امام را هم بشناسیم و الا نمی شود با او سیر کرد. بعضی از مقامات باطنی ائمه در همین عالم هم ظهور پیدا می کند و این مقامات جاری است. مثل این که امام باب الله اند و باب توحید، معرفت و محبت الهی و ایمان با امام گشوده می شود. امام صراط هست و اگر کسی می خواهد سیر در مقامات معرفت داشته باشد، باید سیر در وادی ولایت امام کند. امام سبیل است و هرکسی که وارد صراط شد، به تعبیر قرآن باید از سبل سلامی که در وادی ولایت هست، راه را طی بکند ممکن است بگویید هرکسی برای خودش یک سبیلی با امام دارد که باید همراه با ایشان حرکت کند و هرکسی یک راه خاصی دارد که با او سیر می کند. همه عبادات و صفات خوب سبلند و هرکسی خودش یک سبیلی با امام دارد پس امام سبیل در دار دنیا هستند.
طبق آیه 46 از سوره مبارکه اعراف ائمه هم اعراف اند و هم «علی الاعراف» به عبارت بهتر اعراف همان قله ها و بلندی هایی است که میان اهل بهشت و جهنم وجود دارد و باعث می شود جهنمیان نتوانند به طرف دیگر ورود کنند، بالای این اعراف هم رجالی ایستاده اند که همان ائمه هستند و کاملا بر این وادی مسلط اند. اهل جهنم کسانی هستند که ولایت شیطان و طاغوت را پذیرفته اند و هم نشین آن ها بوده اند بنابراین هم نشین آتش می شوند، اهل بهشت هم پیوسته در سایه ولایت امام بوده اند. گروهی هم بینابین اند و به نقل از بعضی روایات این ها همان شیعیان خطاکارند، محب اهل بیت هستند و دوست ندارند خطا کنند اما مرتکب خطاهایی می شوند و در این وادی گیرافتاده اند که این ها را هم ائمه عبور می دهند و به مقصود که همان بهشت الهی است، می رسانند.
از معارف اهلبیت و از نصوص قرآن استفاده می شود که وجود مقدس نبی اکرم و اهلبیتشان و همه انبیاء الهی دو جنبه داشتند، یک جنبه بشری و یک جنبه فوق بشری که در روایات گاهی تعبیر به جنبه قدسی و ملکوتی و گاهی مقام لاهوتی شده است. هر دو جنبه را باید باهم شناخت به عبارت دیگر نه جنبه بشری امام باید مورد غفلت باشد که ما روایات فراوانی راجع به خصوصیات بشری ایشان داریم. همین بشری که با ما می نشیند و یک خصوصیاتی دارد که در معارف آمده و شناخت آن آسان تر است ولی مهم این است که باید علاوه بر این جهت مقامات قدسی امام را هم بشناسیم و الا نمی شود با او سیر کرد. بعضی از مقامات باطنی ائمه در همین عالم هم ظهور پیدا می کند و این مقامات جاری است. مثل این که امام باب الله اند و باب توحید، معرفت و محبت الهی و ایمان با امام گشوده می شود. امام صراط هست و اگر کسی می خواهد سیر در مقامات معرفت داشته باشد، باید سیر در وادی ولایت امام کند. امام سبیل است و هرکسی که وارد صراط شد، به تعبیر قرآن باید از سبل سلامی که در وادی ولایت هست، راه را طی بکند ممکن است بگویید هرکسی برای خودش یک سبیلی با امام دارد که باید همراه با ایشان حرکت کند و هرکسی یک راه خاصی دارد که با او سیر می کند. همه عبادات و صفات خوب سبلند و هرکسی خودش یک سبیلی با امام دارد پس امام سبیل در دار دنیا هستند.
طبق آیه 46 از سوره مبارکه اعراف ائمه هم اعراف اند و هم «علی الاعراف» به عبارت بهتر اعراف همان قله ها و بلندی هایی است که میان اهل بهشت و جهنم وجود دارد و باعث می شود جهنمیان نتوانند به طرف دیگر ورود کنند، بالای این اعراف هم رجالی ایستاده اند که همان ائمه هستند و کاملا بر این وادی مسلط اند. اهل جهنم کسانی هستند که ولایت شیطان و طاغوت را پذیرفته اند و هم نشین آن ها بوده اند بنابراین هم نشین آتش می شوند، اهل بهشت هم پیوسته در سایه ولایت امام بوده اند. گروهی هم بینابین اند و به نقل از بعضی روایات این ها همان شیعیان خطاکارند، محب اهل بیت هستند و دوست ندارند خطا کنند اما مرتکب خطاهایی می شوند و در این وادی گیرافتاده اند که این ها را هم ائمه عبور می دهند و به مقصود که همان بهشت الهی است، می رسانند.
تاکنون نظری ثبت نشده است