display result search
- 1294
- 1000
- 1000
- 1000
راه های رسیدن به مقام بندگی و محبت، جلسه اول
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "راه های رسیدن به مقام بندگی و محبت"، جلسه اول، سال 1396
یکی از مقاماتی که به آن دعوت شدیم و شاید بالاتر از آن هم متصور نباشد و خودمان باید با سیر به آن برسیم، مقام محبت خدای متعال است. گاهی به علت غفلت ها و اشتغالاتی که برای بعضی از ما پیدا شده، این موقعیت دور از دسترس تلقی می شود. خدای متعال در قرآن نسبت به کسانی که در مقام محبت او نیستند و محبت دیگران بر قلب آن ها غالب شده، تهدید تند فرموده است. در سوره مبارکه توبه آیه 24 به آنها هشدار داده است. در این آیات تکلیفی روی دوش حضرت گذاشتند و آن این که صف بندی خودتان را با جبهه کفر و مشرکین و شاید با جبهه نفاق که در این سوره مفصل از آن بحث شده است، علنی کنید. وقتی حضرت درگیری را آشکار می کنند با عظمت و وسعتی که برنامه ایشان دارد، یک صف روشن تاریخی شکل می گیرد. یک طرف جبهه وجود مقدس نبی أکرم (ص) و در سوی دیگر جبهه کفر و نفاق و شرک است.
اگر انسان متعلقات خودش را بیش از خدا و رسول دوست بدارد، قرآن او را تهدید کرده ولی در مورد کسانی که به جایی رسیدند و این مقام را پشت سر گذاشتند، دیگر تهدید نیست و تشویق به بالاتر آمدن و عبور از همه تعلقات و خالص شدن در محبت خداست که انسان فقط او را دوست بدارد. انسان اگر به این مقام رسید، نه فقط او را بندگی می کند، بلکه بندگی او جامع ترین و کامل ترین بندگی ها می شود.
کسانی که خدا را عبادت می کنند، سه دسته هستند: عده ای از وادی عبادت خدا بیرون هستند، داد و ستد با خدای متعال نمی کنند و اسیر غیر هستند. به تعبیر قرآن بعضی ها بنده طاغوت هستند و نفس خودشان یا شیطان را می پرستند. ولی کسانی که از عبادت غیر فارغ شدند و خدای متعال را می پرستند، دسته بندی شدند و همه آن ها جزء عبادالله هستند و با خدای متعال داد و ستد می کنند. یک دسته ای از سر رغبت عبادت می کنند و ثواب دنیایی و آخرتی را می خواهند. عده ای دیگری هستند که خوف بر این ها غالب است و نگران هستند. این هم مقام بسیار بالایی است که انسان از عقوبت الهی بترسد. عده ای دیگر هستند که عبادت کامل دارند وآن عبادتی کامل است که انسان خدای متعال را از سر حب عبادت کند. محبت الهی بر آن ها غالب است، خشوع می کنند و پای خود را از دایره بندگی بیرون نمی گذارند. ترک هوای نفس می کنند و خودشان را برای انجام مأموریت های الهی به زحمت می اندازند و این از سر شوق الهی است و هیچ انگیزه دیگری ندارند. این افراد کامل ترین بندگان هستند. نیت آن ها أحسن النیات و عملشان أحسن الاعمال است.
راه های نیل به مقام بندگی
قدم اول این است که انسان فقر و نیازهای خودش را بفهمد و غافل نباشد.
قدم دوم این است که این نیازها را به خودش نسبت ندهد و این چنین نگوید که خودم امکاناتی تهیه کردم و مشکلاتم را حل می کنم، بنابراین باید اضطرارهای خود را بفهمیم و آن را به خودمان ارجاع ندهیم وگرنه مغرور و نفس پرست می شویم.
راه راست همان طریق معرفت است و اگر کسی بخواهد در مسیر معرفت الهی قدم بردارد و پیوسته انوار خداوند به جانش رسوخ کند، باید در وادی ولایت امام که همان طریق معرفت و سرچشمه حیات است، با تواضع وارد شود. در غیر این صورت به وادی شیطان و اولیاء طاغوت وارد شده که جز غفلت و غرور و خسران چیزی برای او ندارد.
یکی از مقاماتی که به آن دعوت شدیم و شاید بالاتر از آن هم متصور نباشد و خودمان باید با سیر به آن برسیم، مقام محبت خدای متعال است. گاهی به علت غفلت ها و اشتغالاتی که برای بعضی از ما پیدا شده، این موقعیت دور از دسترس تلقی می شود. خدای متعال در قرآن نسبت به کسانی که در مقام محبت او نیستند و محبت دیگران بر قلب آن ها غالب شده، تهدید تند فرموده است. در سوره مبارکه توبه آیه 24 به آنها هشدار داده است. در این آیات تکلیفی روی دوش حضرت گذاشتند و آن این که صف بندی خودتان را با جبهه کفر و مشرکین و شاید با جبهه نفاق که در این سوره مفصل از آن بحث شده است، علنی کنید. وقتی حضرت درگیری را آشکار می کنند با عظمت و وسعتی که برنامه ایشان دارد، یک صف روشن تاریخی شکل می گیرد. یک طرف جبهه وجود مقدس نبی أکرم (ص) و در سوی دیگر جبهه کفر و نفاق و شرک است.
اگر انسان متعلقات خودش را بیش از خدا و رسول دوست بدارد، قرآن او را تهدید کرده ولی در مورد کسانی که به جایی رسیدند و این مقام را پشت سر گذاشتند، دیگر تهدید نیست و تشویق به بالاتر آمدن و عبور از همه تعلقات و خالص شدن در محبت خداست که انسان فقط او را دوست بدارد. انسان اگر به این مقام رسید، نه فقط او را بندگی می کند، بلکه بندگی او جامع ترین و کامل ترین بندگی ها می شود.
کسانی که خدا را عبادت می کنند، سه دسته هستند: عده ای از وادی عبادت خدا بیرون هستند، داد و ستد با خدای متعال نمی کنند و اسیر غیر هستند. به تعبیر قرآن بعضی ها بنده طاغوت هستند و نفس خودشان یا شیطان را می پرستند. ولی کسانی که از عبادت غیر فارغ شدند و خدای متعال را می پرستند، دسته بندی شدند و همه آن ها جزء عبادالله هستند و با خدای متعال داد و ستد می کنند. یک دسته ای از سر رغبت عبادت می کنند و ثواب دنیایی و آخرتی را می خواهند. عده ای دیگری هستند که خوف بر این ها غالب است و نگران هستند. این هم مقام بسیار بالایی است که انسان از عقوبت الهی بترسد. عده ای دیگر هستند که عبادت کامل دارند وآن عبادتی کامل است که انسان خدای متعال را از سر حب عبادت کند. محبت الهی بر آن ها غالب است، خشوع می کنند و پای خود را از دایره بندگی بیرون نمی گذارند. ترک هوای نفس می کنند و خودشان را برای انجام مأموریت های الهی به زحمت می اندازند و این از سر شوق الهی است و هیچ انگیزه دیگری ندارند. این افراد کامل ترین بندگان هستند. نیت آن ها أحسن النیات و عملشان أحسن الاعمال است.
راه های نیل به مقام بندگی
قدم اول این است که انسان فقر و نیازهای خودش را بفهمد و غافل نباشد.
قدم دوم این است که این نیازها را به خودش نسبت ندهد و این چنین نگوید که خودم امکاناتی تهیه کردم و مشکلاتم را حل می کنم، بنابراین باید اضطرارهای خود را بفهمیم و آن را به خودمان ارجاع ندهیم وگرنه مغرور و نفس پرست می شویم.
راه راست همان طریق معرفت است و اگر کسی بخواهد در مسیر معرفت الهی قدم بردارد و پیوسته انوار خداوند به جانش رسوخ کند، باید در وادی ولایت امام که همان طریق معرفت و سرچشمه حیات است، با تواضع وارد شود. در غیر این صورت به وادی شیطان و اولیاء طاغوت وارد شده که جز غفلت و غرور و خسران چیزی برای او ندارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است