display result search
- 536
- 1000
- 1000
- 1000
ابتلائات و امت‌سازی، جلسه هفتم
سخنرانی از آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «ابتلائات و امت‌سازی»، جلسه هفتم، سال 1399
این حدیث نورانی را علی بن ابراهیم در تفسیرشان از امام سجاد علیه السلام نقل کرده و گفته اند: وقتی حضرت همراه با اهل بیتشان وارد بر یزید شدند، یزید رو کرد به حضرت و این آیه را خواند «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثِیرٍ»اما حضرت به یزید گفت: این آیه را برای ما نخوان چون این آیه ربطی به ما ندارد. آیه ما این است «لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُم»، ما وارد میدان مسابقه شدیم و داریم در راه خدا مسابقه می دهیم. ما امکاناتمان را آوردیم و داریم خرج خدا می کنیم، حوادث هم هرچه پیش بیاید خدا بر ما رقم می زند. پس اگر چیزی بگیرد یا بدهد ما غصه نمی خوریم و دلخوش به امکانات هم نمی شویم، چون ما مشغول به خداییم.
آیه اول برای کسانی است که خودشان دارند راه می روند و جدای از امامشان یک جایی زمین می خورند. حالا که زمین خوردند خدای متعال هم در همین دنیا هشدارشان می دهد و سختی برایشان پیش می اورد. اما کسانی که دنبال سر امامشان و دنبال عاشورا دارند حرکت می کنند، مترصدند که عقب نمانند و جزء سابقین هستند، برای اینها هر حادثه ای پیش می آید خیر است و جای تأسف نیست. پس کسانی که دنبال سر امام و نبی اکرم علیهم السلام حرکت می کنند و می خواهند با او به ذکر و شکر برسند، یک ابتلائاتی سر راهشان است. کسانی که خودشان را به نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم گره می زنند و امکاناتشان را آوردند و می خواهند با حضرت راه بروند، در حرکت با حضرت هم می خواهند با سابقین باشند. پس حضرت دارند می روند و راه را باز می کنند، اینها هم اگر می خواهند دنبال سر حضرت حرکت کنند، باید مشغول به مسابقه خودشان باشند و از حوادثی که برایشان پیش می آید بگذرند.
این حدیث نورانی را علی بن ابراهیم در تفسیرشان از امام سجاد علیه السلام نقل کرده و گفته اند: وقتی حضرت همراه با اهل بیتشان وارد بر یزید شدند، یزید رو کرد به حضرت و این آیه را خواند «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثِیرٍ»اما حضرت به یزید گفت: این آیه را برای ما نخوان چون این آیه ربطی به ما ندارد. آیه ما این است «لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُم»، ما وارد میدان مسابقه شدیم و داریم در راه خدا مسابقه می دهیم. ما امکاناتمان را آوردیم و داریم خرج خدا می کنیم، حوادث هم هرچه پیش بیاید خدا بر ما رقم می زند. پس اگر چیزی بگیرد یا بدهد ما غصه نمی خوریم و دلخوش به امکانات هم نمی شویم، چون ما مشغول به خداییم.
آیه اول برای کسانی است که خودشان دارند راه می روند و جدای از امامشان یک جایی زمین می خورند. حالا که زمین خوردند خدای متعال هم در همین دنیا هشدارشان می دهد و سختی برایشان پیش می اورد. اما کسانی که دنبال سر امامشان و دنبال عاشورا دارند حرکت می کنند، مترصدند که عقب نمانند و جزء سابقین هستند، برای اینها هر حادثه ای پیش می آید خیر است و جای تأسف نیست. پس کسانی که دنبال سر امام و نبی اکرم علیهم السلام حرکت می کنند و می خواهند با او به ذکر و شکر برسند، یک ابتلائاتی سر راهشان است. کسانی که خودشان را به نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم گره می زنند و امکاناتشان را آوردند و می خواهند با حضرت راه بروند، در حرکت با حضرت هم می خواهند با سابقین باشند. پس حضرت دارند می روند و راه را باز می کنند، اینها هم اگر می خواهند دنبال سر حضرت حرکت کنند، باید مشغول به مسابقه خودشان باشند و از حوادثی که برایشان پیش می آید بگذرند.
تاکنون نظری ثبت نشده است