display result search
- 4095
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 21 - 26 سوره غاشیه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره غاشیه- آیه 21 -26
فَذَکِّرْ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَکِّرٌ
لَّسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِرٍ
إِلَّا مَن تَوَلَّى وَکَفَرَ
فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ
إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُم
ترجمه
پس تذکّر بده که همانا تو تذکّر دهنده اى،
و بر آنان سیطره و تسلّطى ندارى (که به ایمان آوردن مجبورشان کنى).
مگر آن کس که روى گرداند و کفر پیشه کرد.
که خداوند او را به بزرگترین عذاب مجازات مى کند.
همانا بازگشت آنان به سوى ماست.
آنگاه حسابشان بر ماست.
تذکّر براى اتمام حجت است تا کافران در قیامت نگویند: «لولا ارسلت الینا رسولاً فنتّبع» خدایا! چرا براى ما هشدار دهندها ى نفرستادى، که از او پیروى کنیم. البتّه جز صاحبان خرد از این تذکّرها پند نمىگیرد. «انّما یتذکّر اولوا الالباب»
در سوره قبل (سوره اعلى) خداوند به پیامبرش دستور تذکّر داد و فرمود: تو تذکّر بده که هر کس خشیت دارد متذکّر مىشود و افراد شقى از تذکّر دورى خواهند کرد و به بزرگترین عذاب گرفتار خواهند شد. «یتجنّبها الاشقى الّذى یصلى النّار الکبرى»
در این سوره نیز مىفرماید: تو تذکّر بده ولى بدان که گروهى اعراض خواهند کرد و به عذاب اکبر گرفتار خواهند شد. «الاّ من تولّى و کَفَر فَیُعذّبه اللّه العذاب الاکبر» به هر حال «نار کبرى» در سوره اعلى و «عذاب اکبر» در این سوره، کیفر کسانى است که تذکّرپذیر نیستند و پند و اندرز الهى را پشت گوش مىاندازند.
«مُصیطر» از «سطر» و «سیطره» به کسى گفته مى شود که افراد تحت امر خود را به بند مىکشد و آنان را در جهتى که خود مىخواهد تنظیم مىکند.
امام صادق علیه السلام فرمود: «کلّ امّة یحاسبها امام زمانها و یعرف الائمة اولیائهم و اعدائهم بسیماهم» حساب هر امت به عهده امام زمان آنهاست و امامان، دوستان و دشمنان خود را از سیمایشان مىشناسند، همان گونه که در سوره اعراف چنین آمده است: «و على الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم»
در زیارت جامعه خطاب به معصومین نیز مىخوانیم: «و ایاب الخلق الیکم و حسابهم علیکم» رجوع مردم به سوى شماست و حساب مردم با شماست.
از امام کاظم و امام باقر و امام هادى (ع) نیز این معنا نقل شده است.
جمله «الاّ من تولّى و کفر»، استثناء از جمله «انّما انت مذکّر» است. یعنى اى پیامبر! تو تذکّر دهندهاى، جز آن که کفر ورزد که تذکّر تو در او اثرى ندارد.
امام باقر (ع) فرمود: مراد از عذاب اکبر، عذاب شدید و ابدى است.
پیام ها
1- پیامبر، مأمور به وظیفه است نه نتیجه. «انّما انت مُذکّر» (پیامبر براى هدایت مردم اهتمام وحرص داشت و خداوند به او فرمود: وظیفه تو فقط تذکّر است.)
2- وظیفه پیامبران، تذکّر است نه تسلط و تحمیل عقیده. «لَسْت علیهم بمصیطر»
3- بىاعتنایى مردم، وظیفه را ساقط نمىکند. «انما انت مذکّر لَست علیهم بمصیطر»
4- منشأ کفر، عناد و لجاجت و روى گردانى از حق و حقیقت است. «من تولّى و کفر»
5 - قهر خدا درجاتى دارد. «العذاب الاکبر»
6- فرار از قهر الهى براى هیچکس امکان ندارد. «انّ الینا ایابهم»
7- حسابرسى از سنّتهایى است که خداوند بر خود واجب کرده است. «انّ علینا حسابهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَذَکِّرْ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَکِّرٌ
لَّسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِرٍ
إِلَّا مَن تَوَلَّى وَکَفَرَ
فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ
إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُم
ترجمه
پس تذکّر بده که همانا تو تذکّر دهنده اى،
و بر آنان سیطره و تسلّطى ندارى (که به ایمان آوردن مجبورشان کنى).
مگر آن کس که روى گرداند و کفر پیشه کرد.
که خداوند او را به بزرگترین عذاب مجازات مى کند.
همانا بازگشت آنان به سوى ماست.
آنگاه حسابشان بر ماست.
تذکّر براى اتمام حجت است تا کافران در قیامت نگویند: «لولا ارسلت الینا رسولاً فنتّبع» خدایا! چرا براى ما هشدار دهندها ى نفرستادى، که از او پیروى کنیم. البتّه جز صاحبان خرد از این تذکّرها پند نمىگیرد. «انّما یتذکّر اولوا الالباب»
در سوره قبل (سوره اعلى) خداوند به پیامبرش دستور تذکّر داد و فرمود: تو تذکّر بده که هر کس خشیت دارد متذکّر مىشود و افراد شقى از تذکّر دورى خواهند کرد و به بزرگترین عذاب گرفتار خواهند شد. «یتجنّبها الاشقى الّذى یصلى النّار الکبرى»
در این سوره نیز مىفرماید: تو تذکّر بده ولى بدان که گروهى اعراض خواهند کرد و به عذاب اکبر گرفتار خواهند شد. «الاّ من تولّى و کَفَر فَیُعذّبه اللّه العذاب الاکبر» به هر حال «نار کبرى» در سوره اعلى و «عذاب اکبر» در این سوره، کیفر کسانى است که تذکّرپذیر نیستند و پند و اندرز الهى را پشت گوش مىاندازند.
«مُصیطر» از «سطر» و «سیطره» به کسى گفته مى شود که افراد تحت امر خود را به بند مىکشد و آنان را در جهتى که خود مىخواهد تنظیم مىکند.
امام صادق علیه السلام فرمود: «کلّ امّة یحاسبها امام زمانها و یعرف الائمة اولیائهم و اعدائهم بسیماهم» حساب هر امت به عهده امام زمان آنهاست و امامان، دوستان و دشمنان خود را از سیمایشان مىشناسند، همان گونه که در سوره اعراف چنین آمده است: «و على الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم»
در زیارت جامعه خطاب به معصومین نیز مىخوانیم: «و ایاب الخلق الیکم و حسابهم علیکم» رجوع مردم به سوى شماست و حساب مردم با شماست.
از امام کاظم و امام باقر و امام هادى (ع) نیز این معنا نقل شده است.
جمله «الاّ من تولّى و کفر»، استثناء از جمله «انّما انت مذکّر» است. یعنى اى پیامبر! تو تذکّر دهندهاى، جز آن که کفر ورزد که تذکّر تو در او اثرى ندارد.
امام باقر (ع) فرمود: مراد از عذاب اکبر، عذاب شدید و ابدى است.
پیام ها
1- پیامبر، مأمور به وظیفه است نه نتیجه. «انّما انت مُذکّر» (پیامبر براى هدایت مردم اهتمام وحرص داشت و خداوند به او فرمود: وظیفه تو فقط تذکّر است.)
2- وظیفه پیامبران، تذکّر است نه تسلط و تحمیل عقیده. «لَسْت علیهم بمصیطر»
3- بىاعتنایى مردم، وظیفه را ساقط نمىکند. «انما انت مذکّر لَست علیهم بمصیطر»
4- منشأ کفر، عناد و لجاجت و روى گردانى از حق و حقیقت است. «من تولّى و کفر»
5 - قهر خدا درجاتى دارد. «العذاب الاکبر»
6- فرار از قهر الهى براى هیچکس امکان ندارد. «انّ الینا ایابهم»
7- حسابرسى از سنّتهایى است که خداوند بر خود واجب کرده است. «انّ علینا حسابهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است