display result search
- 5427
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 24 - 32 سوره عبس
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره عبس- آیه 32 - 24
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبّاً
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقّاً
فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبّاً
وَ عِنَباً وَقَضْباً
وَزَیْتُوناً وَنَخْلاً
وَ حَدَآئِقَ غُلْباً
وَفَاکِهَةً وَأَبّاً
مَّتَاعاً لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ
ترجمه
پس باید انسان به غذاى خود بنگرد.
ما آب را آن گونه که باید، (از آسمان) فرو ریختیم.
سپس زمین را به خوبى شکافتیم.
و در آن، دانه رویاندیم.
و نیز انگور و سبزیجات،
و زیتون و نخل خرما،
و باغهاى پردرخت، و میوه و چراگاه،
براى برخوردارى شما و چهارپایانتان.
«صبّ» به معناى فرو ریختن آب از بلندى است که شامل نزول باران از آسمان و ریزش آب از آبشارها نیز مى شود.
«قضب» به سبزیجاتى گفته مى شود که تر و تازه چیده و خورده شود و شامل علف و یونجه حیوانات نیز مى گردد.
مراد از «شققنا الارض»، شکافتن زمین به وسیله جوانه گیاهان است که براى سربرآوردن از خاک، آن را مىشکافند و به رشد خود ادامه مى دهند.
مراد از «حبّاً» حبوباتى است که به مصرف غذاى انسان مىرسد، مانند گندم و جو و نخود و عدس و امثال اینها.
«حدائق» جمع «حدیقه» به معناى بوستانى است که اطراف آن دیوار کشیده باشند و «غُلب» جمع «غَلباء» به معناى درخت بزرگ و تنومند است.
انسان باید به غذاى خود بنگرد که آیا از حلال است یا حرام، دیگران دارند یا ندارند، نیروى بدست آمده از آن در کجا صرف مى شود و این غذا چگونه به دست آمده است؟ امام باقر (ع) در ذیل آیه «فلینظر الانسان الى طعامه» فرمودند: انسان بنگرد که علم خود را از چه کسى مى گیرد و طعام را شامل طعام معنوى دانستند.
پیام ها
1- انسان، مأمور به تفکر در غذا، به عنوان یکى از نعمتهاى خداست، خوردن بى فکر کار حیوان است. «فلینظر الانسان الى طعامه»
2- اگر ملاکهاى معنوى نباشد، انسان و حیوان در کامیابى از غذا و طبیعت، در یک ردیفند. «متاعاً لکم و لانعامکم»
3- دقّت در پیدایش نعمتها، وسیله اى براى کفر زدائى است. «قتل الانسان ما اکفره... فلینظر الانسان الى طعامه»
4- هستى، مدرسه خداشناسى است، چه سیر تکاملى درون انسان و چه بیرون انسان. «من نطفة خلقه فقدّره - اماته - انشره صببنا الماء صبّا شققنا الارض شقّا...»
5 - ریزش باران و رویش انواع گیاهان و درختان، هدفمند است و فراهم شدن غذا براى انسان و حیوانات، یکى از حکمتهاى آن است. «انّا صببنا الماء... شققنا الارض... فانبتنا فیها حبّاً... متاعاً لکم و لانعامکم»
6- انگور، زیتون و خرما، از میوه هاى مورد سفارش قرآن است. «عنباً... زیتوناً و نخلاً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبّاً
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقّاً
فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبّاً
وَ عِنَباً وَقَضْباً
وَزَیْتُوناً وَنَخْلاً
وَ حَدَآئِقَ غُلْباً
وَفَاکِهَةً وَأَبّاً
مَّتَاعاً لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ
ترجمه
پس باید انسان به غذاى خود بنگرد.
ما آب را آن گونه که باید، (از آسمان) فرو ریختیم.
سپس زمین را به خوبى شکافتیم.
و در آن، دانه رویاندیم.
و نیز انگور و سبزیجات،
و زیتون و نخل خرما،
و باغهاى پردرخت، و میوه و چراگاه،
براى برخوردارى شما و چهارپایانتان.
«صبّ» به معناى فرو ریختن آب از بلندى است که شامل نزول باران از آسمان و ریزش آب از آبشارها نیز مى شود.
«قضب» به سبزیجاتى گفته مى شود که تر و تازه چیده و خورده شود و شامل علف و یونجه حیوانات نیز مى گردد.
مراد از «شققنا الارض»، شکافتن زمین به وسیله جوانه گیاهان است که براى سربرآوردن از خاک، آن را مىشکافند و به رشد خود ادامه مى دهند.
مراد از «حبّاً» حبوباتى است که به مصرف غذاى انسان مىرسد، مانند گندم و جو و نخود و عدس و امثال اینها.
«حدائق» جمع «حدیقه» به معناى بوستانى است که اطراف آن دیوار کشیده باشند و «غُلب» جمع «غَلباء» به معناى درخت بزرگ و تنومند است.
انسان باید به غذاى خود بنگرد که آیا از حلال است یا حرام، دیگران دارند یا ندارند، نیروى بدست آمده از آن در کجا صرف مى شود و این غذا چگونه به دست آمده است؟ امام باقر (ع) در ذیل آیه «فلینظر الانسان الى طعامه» فرمودند: انسان بنگرد که علم خود را از چه کسى مى گیرد و طعام را شامل طعام معنوى دانستند.
پیام ها
1- انسان، مأمور به تفکر در غذا، به عنوان یکى از نعمتهاى خداست، خوردن بى فکر کار حیوان است. «فلینظر الانسان الى طعامه»
2- اگر ملاکهاى معنوى نباشد، انسان و حیوان در کامیابى از غذا و طبیعت، در یک ردیفند. «متاعاً لکم و لانعامکم»
3- دقّت در پیدایش نعمتها، وسیله اى براى کفر زدائى است. «قتل الانسان ما اکفره... فلینظر الانسان الى طعامه»
4- هستى، مدرسه خداشناسى است، چه سیر تکاملى درون انسان و چه بیرون انسان. «من نطفة خلقه فقدّره - اماته - انشره صببنا الماء صبّا شققنا الارض شقّا...»
5 - ریزش باران و رویش انواع گیاهان و درختان، هدفمند است و فراهم شدن غذا براى انسان و حیوانات، یکى از حکمتهاى آن است. «انّا صببنا الماء... شققنا الارض... فانبتنا فیها حبّاً... متاعاً لکم و لانعامکم»
6- انگور، زیتون و خرما، از میوه هاى مورد سفارش قرآن است. «عنباً... زیتوناً و نخلاً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان