display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره جن- آیه 1 و2
قُلْ أُوحِىَ إِلَىَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُواْ إِنَّا سَمِعْنَا قُرْءَاناً عَجَباً
یَهْدِى إِلَى الرُّشْدِ فََامَنَّا بِهِ وَلَن نُّشْرِکَ بِرَبِّنَآ أَحَداً
ترجمه
بگو: بر من وحى شده است که گروهى از جن (به قرائت من) گوش دادند، پس گفتند: همانا ما قرآنى شگفت شنیدیم.
که به سوى رشد هدایت مىکند، پس به آن ایمان آوردیم و هرگز احدى را شریک پروردگارمان قرار نمىدهیم.
«نَفر» به گروه سه تا هفت یا ده نفره گفته مى شود.
در جهان بینى الهى، هستى تنها دیدنىها نیست و دیدنى ها مخصوص آنچه ما امروز مشاهده مى کنیم نیست.
نباید انسانى که هر چند صباحى کهکشانى را کشف مىکند که میلیاردها ستاره در آن است و معیار فاصله آنها سال نورى است، توقّع داشته باشد که با هستى به طور کامل آشنا باشد. بنابراین ما خود را در اختیار وحى قرار مىدهیم و به آنچه قرآن فرموده است اعتقاد داریم. قرآن درباره جنّ آیات زیادى دارد که به برخى از آنها اشاره مى کنیم:
آفرینش جنّ قبل از انسان بوده است. «والجانّ خلقناه من قبل»
جنّ، جایگاهى همچون جایگاه انسان دارد، زیرا هدف از آفرینش او، نظیر هدف از آفرینش انسان است.«و ما خلقت الجنّ و الانس الاّ لیعبدون» من جنّ و انس را نیافریدم مگر براى آنکه عبادت کنند.
مورد امر و نهى و خطاب و عتاب است. «یا معشر الجنّ و الانس»
قدرت انتخاب دارد و لذا گروهى از آنان مؤمن و گروهى کافرند.
از آتش آفریده شده و شیطان از آن جنس است. «کان من الجنّ»
گرچه ما او را نمىبینیم ولى او ما را مىبیند.«انّه یراکم هو و قبیله من حیث لاترونهم»
مىتواند براى اولیاى خدا خادم باشد. قرآن مىفرماید: آنان براى حضرت سلیمان کار مىکردند. «یعملون له»
تمام امور تعجب آور و ابتکارى، پس از چند روز عادى مىشود ولى قرآن کتاب عجیبى است که ابدى است و هرگز عادى نمىشود. حضرت على (ع) در نهج البلاغه مى فرماید: «لاتفنى عجائبه»
تمام امور تعجب آور از یک زاویه تعجبآور است، ولى قرآن از جهات بى شمارى اینگونه است که رسول خداصلى الله علیه وآله فرمود: «لا تحصى عجائبه» قرآن از زاویه لفظ، محتوى، جامعیّت و هماهنگى با فطرت و نیاز بى نظیر است.
در حدیث مى خوانیم: هر کس با قرآن همنشین شود از جهتى هدایت و کمال رشد مى کند و از جهتى جهالت و ضلالت او برطرف مىشود. «ما جالس احد هذا القرآن الاّ قام عنه بزیادة او نقصان؛ زیادة فى هُدى او نقصان من عمى»
در برابر قرآن چند نوع برخورد داریم:
شنیدن و ایمانآوردن: «سمعنا قرآناً عجباً... فآمنّا»
شنیدن و زیاد شدن ایمان: «اذا تلیت علیهم ایاته زادتهم ایماناً»
شنیدن و طفره رفتن: «اذا انزلت سورة... استأذنک اولوا الطول منهم»، «فاذا انزلت سورة محکمة وذکر فیها القتال رأیت الّذین فى قلوبهم مرض ینظرون الیک»
پذیرش گزینشى: «افتؤمنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض»
شنیدن و تهمت زدن: «ان هذا الّا اساطیر الاولین»، «بل قالوا اضغاث احلام»
شنیدن و تحقیر کردن: «لو نشاء لقلنا مثل هذا»
تبلیغات علیه شنیدن آن: «لاتسمعوا لهذا القرآن و الغوا فیه»
جنّ امتیازات قرآن را فهمید وگفت: «قرآناً عجباً» ولى عربهاى لجوج گفتند: قرآن عجیب نیست و ما هم اگر بخواهیم، مىتوانیم مثل آن را بیاوریم. «لونشاء لقلنا مثل هذا»
راه رشد همان راه حق است. «یهدى الى الرشد»، «یهدى الى الحق» و جالب آنکه این دو تعبیر از جنّ است.
پیام ها
1- پیامبر شخصاً جن را ندید بلکه از طریق وحى به استماع آنان آگاه شد. «اوحى الىّ انّه استمع»
2- گرچه جن از خاک نیست ولى سخنان انسان را مى شنود. «استمع نفر من الجن»
3- گوش دادن به تلاوت قرآن، در وجود انسان تاثیرگذار است. «استمع... فقالوا... قرآناً عجبا»
4- قرآن از نظر الفاظ و محتوى با تمام کتب تفاوت دارد. «قرآناً عجبا»
5 - به سخنى گوش دهیم که ما را به رشد رساند. «سمعنا قرآناً... یهدى الى الرشد»
6- قدرت شنیدن «سمعنا»، گفتن «فقالوا» و تجزیه و تحلیل «یهدى الى الرشد» در جنّ وجود دارد.
7- هدایت قرآن دائمى است. «یهدى الى الرشد»
8 - رشد واقعى انسان، رشد معنوى است. «یهدى الى الرّشد»
9- وسیله رشد داشتن کافى نیست، رشد کردن مهم است. «قرآناً عجباً یهدى الى الرّشد فآمنّابه»
10- نشانه رشد، ایمان و اخلاص است. «یهدى الى الرشد فآمنّا به ولن نشرک»
11- اگر آمادگى باشد، با شنیدن چند آیه قرآن، انسان هم حقیقت را مى فهمد، هم دیگران رادعوت مى کند و هم موضع گیرى قاطع دربرابر انحرافات مى کند. «سمعنا... یهدى الى الرشد فآمنّا به ولم نشرک بربّنا احداً»
12- ایمانى کامل است که هرگز با شرک همراه نشود. «آمنّا به ولم نشرک بربّنا احدا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قُلْ أُوحِىَ إِلَىَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُواْ إِنَّا سَمِعْنَا قُرْءَاناً عَجَباً
یَهْدِى إِلَى الرُّشْدِ فََامَنَّا بِهِ وَلَن نُّشْرِکَ بِرَبِّنَآ أَحَداً
ترجمه
بگو: بر من وحى شده است که گروهى از جن (به قرائت من) گوش دادند، پس گفتند: همانا ما قرآنى شگفت شنیدیم.
که به سوى رشد هدایت مىکند، پس به آن ایمان آوردیم و هرگز احدى را شریک پروردگارمان قرار نمىدهیم.
«نَفر» به گروه سه تا هفت یا ده نفره گفته مى شود.
در جهان بینى الهى، هستى تنها دیدنىها نیست و دیدنى ها مخصوص آنچه ما امروز مشاهده مى کنیم نیست.
نباید انسانى که هر چند صباحى کهکشانى را کشف مىکند که میلیاردها ستاره در آن است و معیار فاصله آنها سال نورى است، توقّع داشته باشد که با هستى به طور کامل آشنا باشد. بنابراین ما خود را در اختیار وحى قرار مىدهیم و به آنچه قرآن فرموده است اعتقاد داریم. قرآن درباره جنّ آیات زیادى دارد که به برخى از آنها اشاره مى کنیم:
آفرینش جنّ قبل از انسان بوده است. «والجانّ خلقناه من قبل»
جنّ، جایگاهى همچون جایگاه انسان دارد، زیرا هدف از آفرینش او، نظیر هدف از آفرینش انسان است.«و ما خلقت الجنّ و الانس الاّ لیعبدون» من جنّ و انس را نیافریدم مگر براى آنکه عبادت کنند.
مورد امر و نهى و خطاب و عتاب است. «یا معشر الجنّ و الانس»
قدرت انتخاب دارد و لذا گروهى از آنان مؤمن و گروهى کافرند.
از آتش آفریده شده و شیطان از آن جنس است. «کان من الجنّ»
گرچه ما او را نمىبینیم ولى او ما را مىبیند.«انّه یراکم هو و قبیله من حیث لاترونهم»
مىتواند براى اولیاى خدا خادم باشد. قرآن مىفرماید: آنان براى حضرت سلیمان کار مىکردند. «یعملون له»
تمام امور تعجب آور و ابتکارى، پس از چند روز عادى مىشود ولى قرآن کتاب عجیبى است که ابدى است و هرگز عادى نمىشود. حضرت على (ع) در نهج البلاغه مى فرماید: «لاتفنى عجائبه»
تمام امور تعجب آور از یک زاویه تعجبآور است، ولى قرآن از جهات بى شمارى اینگونه است که رسول خداصلى الله علیه وآله فرمود: «لا تحصى عجائبه» قرآن از زاویه لفظ، محتوى، جامعیّت و هماهنگى با فطرت و نیاز بى نظیر است.
در حدیث مى خوانیم: هر کس با قرآن همنشین شود از جهتى هدایت و کمال رشد مى کند و از جهتى جهالت و ضلالت او برطرف مىشود. «ما جالس احد هذا القرآن الاّ قام عنه بزیادة او نقصان؛ زیادة فى هُدى او نقصان من عمى»
در برابر قرآن چند نوع برخورد داریم:
شنیدن و ایمانآوردن: «سمعنا قرآناً عجباً... فآمنّا»
شنیدن و زیاد شدن ایمان: «اذا تلیت علیهم ایاته زادتهم ایماناً»
شنیدن و طفره رفتن: «اذا انزلت سورة... استأذنک اولوا الطول منهم»، «فاذا انزلت سورة محکمة وذکر فیها القتال رأیت الّذین فى قلوبهم مرض ینظرون الیک»
پذیرش گزینشى: «افتؤمنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض»
شنیدن و تهمت زدن: «ان هذا الّا اساطیر الاولین»، «بل قالوا اضغاث احلام»
شنیدن و تحقیر کردن: «لو نشاء لقلنا مثل هذا»
تبلیغات علیه شنیدن آن: «لاتسمعوا لهذا القرآن و الغوا فیه»
جنّ امتیازات قرآن را فهمید وگفت: «قرآناً عجباً» ولى عربهاى لجوج گفتند: قرآن عجیب نیست و ما هم اگر بخواهیم، مىتوانیم مثل آن را بیاوریم. «لونشاء لقلنا مثل هذا»
راه رشد همان راه حق است. «یهدى الى الرشد»، «یهدى الى الحق» و جالب آنکه این دو تعبیر از جنّ است.
پیام ها
1- پیامبر شخصاً جن را ندید بلکه از طریق وحى به استماع آنان آگاه شد. «اوحى الىّ انّه استمع»
2- گرچه جن از خاک نیست ولى سخنان انسان را مى شنود. «استمع نفر من الجن»
3- گوش دادن به تلاوت قرآن، در وجود انسان تاثیرگذار است. «استمع... فقالوا... قرآناً عجبا»
4- قرآن از نظر الفاظ و محتوى با تمام کتب تفاوت دارد. «قرآناً عجبا»
5 - به سخنى گوش دهیم که ما را به رشد رساند. «سمعنا قرآناً... یهدى الى الرشد»
6- قدرت شنیدن «سمعنا»، گفتن «فقالوا» و تجزیه و تحلیل «یهدى الى الرشد» در جنّ وجود دارد.
7- هدایت قرآن دائمى است. «یهدى الى الرشد»
8 - رشد واقعى انسان، رشد معنوى است. «یهدى الى الرّشد»
9- وسیله رشد داشتن کافى نیست، رشد کردن مهم است. «قرآناً عجباً یهدى الى الرّشد فآمنّابه»
10- نشانه رشد، ایمان و اخلاص است. «یهدى الى الرشد فآمنّا به ولن نشرک»
11- اگر آمادگى باشد، با شنیدن چند آیه قرآن، انسان هم حقیقت را مى فهمد، هم دیگران رادعوت مى کند و هم موضع گیرى قاطع دربرابر انحرافات مى کند. «سمعنا... یهدى الى الرشد فآمنّا به ولم نشرک بربّنا احداً»
12- ایمانى کامل است که هرگز با شرک همراه نشود. «آمنّا به ولم نشرک بربّنا احدا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان