display result search
- 4415
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 11 سوره تغابن
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره تغابن- آیه 11
مَآ أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ مَن یُؤْمِن بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلِیمٌ
ترجمه
هیچ مصیبتى، جز با اذن خداوند به کسى نرسد و هر کس به خداوند ایمان آورد، خداوند قلب او را (به صبر و شکیبایى) هدایت کند و خداوند به همه چیز آگاه است.
انسان مؤمن، چون به علم و حکمت و رحمت خداوند ایمان دارد، مىداند که بدون دلیل و حکمت و عدالت، به کسى مصیبتى نمى رسد و هر مصیبتى، یا نتیجه عمل خود انسان است «ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم» و یا اسباب آزمایش و امتحان براى رشد و کمال. «فاخذناهم بالبأساء و الضرّاء لعلّهم یتضرعون»
«اذن» در قرآن، هم به معناى اذن تکوینى الهى آمده است، مانند رویش گیاهان در زمینه اى آماده، که با اذن الهى صورت مى گیرد: «والبلد الطیّب یخرج نباته باذن ربّه» و هم به معناى اذن تشریعى، نظیر آیه «اُذن للذین یقاتلون بانّهم ظلموا» یعنى به مظلومان اجازه دفاع داده شده است. در اینجا مقصود از اذن، همان اذن تکوینى الهى است، یعنى تمام حوادث در مدار علم و اراده اوست و خداوند از هیچ چیز غافل نیست، خداوند اسباب و وسایلى را براى رسیدن به خیر یا شر فراهم کرده و هر موجودى، از هر یک از اسباب استفاده کند نتیجه اش را خواهد گرفت.
نمونه هدایت قلب که مایه آرامش مؤمنان مصیبت زده مى شود، در سوره بقره آمده است: «الّذین اذا اصابتهم مصیبة قالوا انّا للّه و انّا الیه راجعون اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمة و اولئک هم المهتدون» کسانى که هنگام برخورد با مصیبت مى گویند: ما براى خدا هستیم و به سوى او بازمى گردیم، انان علاوه بر دریافت صلوات و رحمت الهى، هدایت یافتگان واقعى هستند.
ایمان که یک امر درونى است، اگر در انسان جاى بگیرد باعث هدایت یابى قلب مى شود و اگر روح و قلب انسان هدایت شود، رفتار و گفتارش نیز هدایت شده است. «یهد قلبه...»
پیام ها
1- مصیبتها در مدار اذن الهى است، نه تصادف و اتفاق. خداوند مانع تأثیر حوادث نمى شود. «ما اصابکم من مصیبة الاّ باذن الله»
2- ایمان، سبب جلب رحمت و هدایت ویژه الهى، در برابر مصیبتها مىگردد. «ما اصاب من مصیبة... و من یؤمن باللّه یهد قلبه»
3- خداوند، به مؤمنان مصیبت زده راه علاج و درمان یا تحمل و تکلیف و صبر را الهام مىکند. «و من یؤمن باللّه یهد قلبه»
4- کسىکه به علم و اراده خداوند ایمان دارد، در برابر حوادث، صبر و توکّل و امید را از دست نمىدهد. «و من یؤمن باللّه یهد قلبه»
5 - دریافت الطاف الهى بر اساس گامى است که خود انسان برمىدارد. «من یؤمن باللّه یهد قلبه»
6- خداوند مىداند که ایمان ما واقعى است یا منافقانه. «و من یؤمن باللّه... و اللّه بکلّ شىء علیم»
7- مصیبتها با اذن و علم الهى است و در آنها اسرارى نهفته است که خداوند مىداند. «ما اصاب من مصیبة الاّ باذن اللّه... و اللّه بکلّ شىءٍ علیم»
8 - توجّه انسان به احاطه علمى خداوند، سبب تحمل مصیبتها و پایدارى در برابر مشکلات است. «ما اصاب من مصیبة... و اللّه بکلّ شىء علیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
مَآ أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ مَن یُؤْمِن بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلِیمٌ
ترجمه
هیچ مصیبتى، جز با اذن خداوند به کسى نرسد و هر کس به خداوند ایمان آورد، خداوند قلب او را (به صبر و شکیبایى) هدایت کند و خداوند به همه چیز آگاه است.
انسان مؤمن، چون به علم و حکمت و رحمت خداوند ایمان دارد، مىداند که بدون دلیل و حکمت و عدالت، به کسى مصیبتى نمى رسد و هر مصیبتى، یا نتیجه عمل خود انسان است «ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم» و یا اسباب آزمایش و امتحان براى رشد و کمال. «فاخذناهم بالبأساء و الضرّاء لعلّهم یتضرعون»
«اذن» در قرآن، هم به معناى اذن تکوینى الهى آمده است، مانند رویش گیاهان در زمینه اى آماده، که با اذن الهى صورت مى گیرد: «والبلد الطیّب یخرج نباته باذن ربّه» و هم به معناى اذن تشریعى، نظیر آیه «اُذن للذین یقاتلون بانّهم ظلموا» یعنى به مظلومان اجازه دفاع داده شده است. در اینجا مقصود از اذن، همان اذن تکوینى الهى است، یعنى تمام حوادث در مدار علم و اراده اوست و خداوند از هیچ چیز غافل نیست، خداوند اسباب و وسایلى را براى رسیدن به خیر یا شر فراهم کرده و هر موجودى، از هر یک از اسباب استفاده کند نتیجه اش را خواهد گرفت.
نمونه هدایت قلب که مایه آرامش مؤمنان مصیبت زده مى شود، در سوره بقره آمده است: «الّذین اذا اصابتهم مصیبة قالوا انّا للّه و انّا الیه راجعون اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمة و اولئک هم المهتدون» کسانى که هنگام برخورد با مصیبت مى گویند: ما براى خدا هستیم و به سوى او بازمى گردیم، انان علاوه بر دریافت صلوات و رحمت الهى، هدایت یافتگان واقعى هستند.
ایمان که یک امر درونى است، اگر در انسان جاى بگیرد باعث هدایت یابى قلب مى شود و اگر روح و قلب انسان هدایت شود، رفتار و گفتارش نیز هدایت شده است. «یهد قلبه...»
پیام ها
1- مصیبتها در مدار اذن الهى است، نه تصادف و اتفاق. خداوند مانع تأثیر حوادث نمى شود. «ما اصابکم من مصیبة الاّ باذن الله»
2- ایمان، سبب جلب رحمت و هدایت ویژه الهى، در برابر مصیبتها مىگردد. «ما اصاب من مصیبة... و من یؤمن باللّه یهد قلبه»
3- خداوند، به مؤمنان مصیبت زده راه علاج و درمان یا تحمل و تکلیف و صبر را الهام مىکند. «و من یؤمن باللّه یهد قلبه»
4- کسىکه به علم و اراده خداوند ایمان دارد، در برابر حوادث، صبر و توکّل و امید را از دست نمىدهد. «و من یؤمن باللّه یهد قلبه»
5 - دریافت الطاف الهى بر اساس گامى است که خود انسان برمىدارد. «من یؤمن باللّه یهد قلبه»
6- خداوند مىداند که ایمان ما واقعى است یا منافقانه. «و من یؤمن باللّه... و اللّه بکلّ شىء علیم»
7- مصیبتها با اذن و علم الهى است و در آنها اسرارى نهفته است که خداوند مىداند. «ما اصاب من مصیبة الاّ باذن اللّه... و اللّه بکلّ شىءٍ علیم»
8 - توجّه انسان به احاطه علمى خداوند، سبب تحمل مصیبتها و پایدارى در برابر مشکلات است. «ما اصاب من مصیبة... و اللّه بکلّ شىء علیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان