display result search
- 3908
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 7 سوره مجادله
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مجادله- آیه 7
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِى السَّمَوَ اتِ وَمَا فِى الْأَرْضِ مَا یَکُونُ مِن نَّجْوَى ثَلاَثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِن ذَ لِکَ وَلَا أَکْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ مَا کَانُواْ ثُمَّ یُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلِیمٌ
ترجمه
آیا ندیدى که خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است، مى داند. هیچ رازگویى و نجواى سه نفره نیست مگر آنکه او چهارمین آنهاست و هیچ پنج نفره اى نیست، مگر آنکه او ششمین آنان است و نه (رازگویانى) کمتر از آن و نه بیشتر، مگر اینکه او با آنهاست، هر جا که باشند، سپس در روز قیامت آنان را به آنچه که انجام دادند، خبر خواهد داد. همانا خداوند به هر چیزى بسیار داناست.
«تر» از «رؤیت» به معناى دیدن است که گاهى به معناى فهمیدن نیز بکار مىرود و در اینجا این معنا مراد است.
«نجوى» از «نجوَة» به معناى مکان بلندى است که از سایر قسمت هاى زمین جداست. از آنجا که سخن در گوشى، در واقع جدا کردن طرف از دیگران است و یا چنان آهسته بیان مىشود که سایرین از آن آگاه نمىشوند و یا به خاطر اینکه محتواى سخنانى که گفته مىشود، وسیله دور شدن شنونده از خطر مىباشد، به آن «نجوا» گفته مىشود.
همچنین نجوا شامل جلسات مخفیانه اى مى شود که افراد مجرم و خلاف کار، به دور از چشم دیگران تشکیل مى دهند و آهسته و بدون کوچکترین سر و صدایى سخن مى گویند به گمان اینکه کسى آنها را نمىبیند و سخنشان را نمى شنود.
قرآن، درباره علم خداوند به اسرار و نجواى مردم، چندین بار سخن به میان آورده است، از جمله: آیه 78 سوره توبه «ألم یعلموا انّ اللّه یعلم سرّهم و نجواهم و انّ اللّه علاّم الغیوب» و آیه 80 سوره زخرف «ام یحسبون انّا لانسمع سرّهم و نجواهم بلى و رسلنا لدیهم یکتبون»
در این آیه و آیه قبل، ده بار به علم خداوند اشاره شده و آغاز و پایان این آیه، با علم الهى است. «یعلم... علیم»
با نگاهى به آیات قبل، به خصوصیات علم الهى پىمىبریم.
علم او به تمام جزئیات است. «هو رابعهم، هو سادسهم»
علم او دقیق است. «أحصاه اللّه»
علم او حضورى است. «على کلّ شىء شهید»
به علم او غبار نسیان نمىنشیند. «احصاه اللّه و نسوه»
به واسطه علم او دیگران از اعمال فراموش شده خود با خبر مىشوند. «نسوه... ینبئهم»
احاطه علمى خدا به همه هستى همیشگى و ازلى است. «هو معهم این ما کانوا»
علم دارد، ولى معمولاً در دنیا کسى را رسوا نمىکند. «ینبّئهم بما عملوا یوم القیامة»
علم او دائمى است نه موسمى. «یعلم، علیم»
عمل او به آسمانها و زمین، یکسان است. «یعلم ما فى السّموات و ما فى الارض»
پیام ها
1- نگاهى که به دانستن و فهمیدن حق نیانجامد، قابل توبیخ است. «ألمتر...»
2- آسمان و زمین، بزرگ و کوچک، آشکار و پنهان، همه در برابر علم خداوند یکسان است. «یعلم ما فى السّموات و ما فى الارض... هو رابعهم... هو معهم»
3- تعدّد افراد و تنوّع سخنان آنان، در علم خداوند تأثیرى نداشته و خداوند به همه آنها و سخنانشان آگاه است. «لا ادنى من ذلک و لااکثر»
4- چون وجود خداوند نامحدود است، پس هر جا که باشیم او همراه ما است. «هو معهم أینما کانوا»
5 - مکان و زمان در علم خداوند اثرى نداشته و او به همه چیز آگاه است. «هو معهم أینما کانوا»
6- در قیامت، خبر دهنده، خود شاهد بوده است. «شهید، علیم، ینبئهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِى السَّمَوَ اتِ وَمَا فِى الْأَرْضِ مَا یَکُونُ مِن نَّجْوَى ثَلاَثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِن ذَ لِکَ وَلَا أَکْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ مَا کَانُواْ ثُمَّ یُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلِیمٌ
ترجمه
آیا ندیدى که خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است، مى داند. هیچ رازگویى و نجواى سه نفره نیست مگر آنکه او چهارمین آنهاست و هیچ پنج نفره اى نیست، مگر آنکه او ششمین آنان است و نه (رازگویانى) کمتر از آن و نه بیشتر، مگر اینکه او با آنهاست، هر جا که باشند، سپس در روز قیامت آنان را به آنچه که انجام دادند، خبر خواهد داد. همانا خداوند به هر چیزى بسیار داناست.
«تر» از «رؤیت» به معناى دیدن است که گاهى به معناى فهمیدن نیز بکار مىرود و در اینجا این معنا مراد است.
«نجوى» از «نجوَة» به معناى مکان بلندى است که از سایر قسمت هاى زمین جداست. از آنجا که سخن در گوشى، در واقع جدا کردن طرف از دیگران است و یا چنان آهسته بیان مىشود که سایرین از آن آگاه نمىشوند و یا به خاطر اینکه محتواى سخنانى که گفته مىشود، وسیله دور شدن شنونده از خطر مىباشد، به آن «نجوا» گفته مىشود.
همچنین نجوا شامل جلسات مخفیانه اى مى شود که افراد مجرم و خلاف کار، به دور از چشم دیگران تشکیل مى دهند و آهسته و بدون کوچکترین سر و صدایى سخن مى گویند به گمان اینکه کسى آنها را نمىبیند و سخنشان را نمى شنود.
قرآن، درباره علم خداوند به اسرار و نجواى مردم، چندین بار سخن به میان آورده است، از جمله: آیه 78 سوره توبه «ألم یعلموا انّ اللّه یعلم سرّهم و نجواهم و انّ اللّه علاّم الغیوب» و آیه 80 سوره زخرف «ام یحسبون انّا لانسمع سرّهم و نجواهم بلى و رسلنا لدیهم یکتبون»
در این آیه و آیه قبل، ده بار به علم خداوند اشاره شده و آغاز و پایان این آیه، با علم الهى است. «یعلم... علیم»
با نگاهى به آیات قبل، به خصوصیات علم الهى پىمىبریم.
علم او به تمام جزئیات است. «هو رابعهم، هو سادسهم»
علم او دقیق است. «أحصاه اللّه»
علم او حضورى است. «على کلّ شىء شهید»
به علم او غبار نسیان نمىنشیند. «احصاه اللّه و نسوه»
به واسطه علم او دیگران از اعمال فراموش شده خود با خبر مىشوند. «نسوه... ینبئهم»
احاطه علمى خدا به همه هستى همیشگى و ازلى است. «هو معهم این ما کانوا»
علم دارد، ولى معمولاً در دنیا کسى را رسوا نمىکند. «ینبّئهم بما عملوا یوم القیامة»
علم او دائمى است نه موسمى. «یعلم، علیم»
عمل او به آسمانها و زمین، یکسان است. «یعلم ما فى السّموات و ما فى الارض»
پیام ها
1- نگاهى که به دانستن و فهمیدن حق نیانجامد، قابل توبیخ است. «ألمتر...»
2- آسمان و زمین، بزرگ و کوچک، آشکار و پنهان، همه در برابر علم خداوند یکسان است. «یعلم ما فى السّموات و ما فى الارض... هو رابعهم... هو معهم»
3- تعدّد افراد و تنوّع سخنان آنان، در علم خداوند تأثیرى نداشته و خداوند به همه آنها و سخنانشان آگاه است. «لا ادنى من ذلک و لااکثر»
4- چون وجود خداوند نامحدود است، پس هر جا که باشیم او همراه ما است. «هو معهم أینما کانوا»
5 - مکان و زمان در علم خداوند اثرى نداشته و او به همه چیز آگاه است. «هو معهم أینما کانوا»
6- در قیامت، خبر دهنده، خود شاهد بوده است. «شهید، علیم، ینبئهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است