display result search
- 2141
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر یه 62 - 67 سوره الرحمن
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره الرحمن- آیه 62 -67
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
فَبِأَىِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
مُدْهَامَّتَانِ
فَبِأَىِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ
فَبِأَىِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
ترجمه
و پایینتر از آن دو باغ، دو باغ دیگر هست.
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟
(آن دو باغ) از شدّت سرسبزى به سیاهى مىماند.
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟
در آن دو باغ، دو چشمه جوشان است.
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟
«دون»، گاهى به معنى غیر است و گاهى به معناى پائین. لذا براى آیه «و من دونهما جنّتان» دو معنا مطرح شده است:
الف) غیر از آن دو بهشت، دو بهشت دیگر نیز هست.
ب) براى اولیاى خدا، آن دو بهشت است که گفته شد: «و لمن خاف... جنتان» امّا براى مؤمنان عادّى دو بهشت دیگر است که پایینتر از بهشت اولیاى خداست.
«مدهامّة» از ریشه «دَهَم» و باب «ادهیمام» به معناى سیاهىِ شدید است و در اینجا منظور باغ و بستانى است که از شدّت سبزى به سیاهى مى زند. «نضّاخ» به معناى فوران کننده و جوشان است.
در حدیث آمده است که آب و سبزه و روى نیکو، نشاط و شادابى مى آورد. شاعر این حدیث را به شعر در آورده است:
ثلاثةٌ یُذهبن عن قلب الحَزن
الماءُ و الخَضراءُ و الوجهُ الحَسن
سه چیز است که حزن و اندوه را از قلب مى زداید: آب، سبزى و سیماى نیکو.
در این آیات هر سه مورد در میان نعمتهاى بهشتى مطرح شده است: آب، «عینان نضّاختان» سبزى، «مدهامّتان» و صورت زیبا. «کانهنّ الیاقوت و المرجان»
پیام ها
1- درختان بهشتى همواره سرسبز و شاداب هستند. «مدهامّتان»،(رنگ سبز براى شاداب سازى محیط مفید است)
2- قرآن به رنگ سبز، توجّه دارد. «مدهامّتان»
3- بهترین لذتها، لذّت مشاهده مناظر طبیعى است. «عینان نضّاختان»
4- آب، یک نعمت است و جوشش آن نعمتى دیگر. «عینان نضّاختان»
5 - جوشش چشمه ها، «نضّاختان» همراه با جریان نهرها، «تجرى من تحتها الانهار» و وجود آبشارها، «و ماء مسکوب» و تنوّع نهرهایى از شیر و عسل و شراب و آب، نعمتهایى غیر قابل وصف هستند. «فباىّ آلاء ربّکما تکذّبان»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
فَبِأَىِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
مُدْهَامَّتَانِ
فَبِأَىِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ
فَبِأَىِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
ترجمه
و پایینتر از آن دو باغ، دو باغ دیگر هست.
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟
(آن دو باغ) از شدّت سرسبزى به سیاهى مىماند.
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟
در آن دو باغ، دو چشمه جوشان است.
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟
«دون»، گاهى به معنى غیر است و گاهى به معناى پائین. لذا براى آیه «و من دونهما جنّتان» دو معنا مطرح شده است:
الف) غیر از آن دو بهشت، دو بهشت دیگر نیز هست.
ب) براى اولیاى خدا، آن دو بهشت است که گفته شد: «و لمن خاف... جنتان» امّا براى مؤمنان عادّى دو بهشت دیگر است که پایینتر از بهشت اولیاى خداست.
«مدهامّة» از ریشه «دَهَم» و باب «ادهیمام» به معناى سیاهىِ شدید است و در اینجا منظور باغ و بستانى است که از شدّت سبزى به سیاهى مى زند. «نضّاخ» به معناى فوران کننده و جوشان است.
در حدیث آمده است که آب و سبزه و روى نیکو، نشاط و شادابى مى آورد. شاعر این حدیث را به شعر در آورده است:
ثلاثةٌ یُذهبن عن قلب الحَزن
الماءُ و الخَضراءُ و الوجهُ الحَسن
سه چیز است که حزن و اندوه را از قلب مى زداید: آب، سبزى و سیماى نیکو.
در این آیات هر سه مورد در میان نعمتهاى بهشتى مطرح شده است: آب، «عینان نضّاختان» سبزى، «مدهامّتان» و صورت زیبا. «کانهنّ الیاقوت و المرجان»
پیام ها
1- درختان بهشتى همواره سرسبز و شاداب هستند. «مدهامّتان»،(رنگ سبز براى شاداب سازى محیط مفید است)
2- قرآن به رنگ سبز، توجّه دارد. «مدهامّتان»
3- بهترین لذتها، لذّت مشاهده مناظر طبیعى است. «عینان نضّاختان»
4- آب، یک نعمت است و جوشش آن نعمتى دیگر. «عینان نضّاختان»
5 - جوشش چشمه ها، «نضّاختان» همراه با جریان نهرها، «تجرى من تحتها الانهار» و وجود آبشارها، «و ماء مسکوب» و تنوّع نهرهایى از شیر و عسل و شراب و آب، نعمتهایى غیر قابل وصف هستند. «فباىّ آلاء ربّکما تکذّبان»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است