display result search
- 3704
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 14 - 16 سوره الرحمن
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره الرحمن- آیه 14 - 16
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ
وَخَلَقَ الْجَآنَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ
فَبِأَىِّ آلَا ءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
ترجمه
انسان را از گل خشکیده اى همچون سفال آفرید
و جن را از شعله آتشى بى دود آفرید،
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟
«صلصال» به معناى گِل خشکیده، «فخّار» به معناى سفال (گل پخته شده) و «مارج» به معناى شعله است.
قرآن در مورد منشأ آفرینش انسان تعبیرات گوناگونى دارد که ممکن است این تعبیرات به مراحل مختلف آن اشاره داشته باشد:
1. خاک. «انّا خلقناکم من تراب»
2. خاک آمیخته با آب. «خلقکم من طین»
3. گِل بدبو. «من حماءٍ مسنون»
4. گِل خشکیده. «من صلصال کالفخّار»
جنّ، موجودى ناپیدا است و در قرآن، برخى ویژگىهاى آن بیان شده است، از جمله اینکه
مبدأ آفرینش او، باد و آتش است، «خلق الجانّ من مارج من نار» در حالى که مبدأ آفرینش انسان آب و خاک است. «خلق الانسان من صلصال کالفخّار»
خلقت او پیش از خلقت انسان بوده است، «و الجانّ خلقناه من قبل» و همچون انسان؛ مؤمن و کافر، مذکّر و مؤنث، توالد و تناسل، علم و شعور و قدرت تشخیص حق از باطل را دارند و قادر به انجام کارهایى هستند که از عهده بشر خارج است و همچنین مرگ و رستاخیز و کیفر و پاداش دارند.
پیام ها
1- نگاه به گذشته، سبب شکوفایى ایمان و تواضع بشر مى گردد. «خلق الانسان من صلصال...»
2- خداوند از مادّه سرد بى روح «صلصال» و مادّه گرم بىروح «مارج»، موجودات زنده مى سازد. «خلق الانسان... خلق الجان...»
3- سرچشمه به وجود آمدن انسان، مادّهاى ناچیز و بى ارزش است. «صلصالٍ» (نکره آمدن مى تواند نشانه ناچیز بودن باشد.)
4- جنّ، موجودى واقعى است، نه خرافى، گرچه ما به آن دسترسى نداشته باشیم. «خلق الجانّ من مارج من نار»
5 - جنّ و انس، هر دو موجودى زمینى اند و از عناصر مادّى آفریده شده اند. «خلق الانسان من صلصال... خلق الجان من مارج من نار»
6- تکذیبِ نعمت، سبب سرزنش است، از هر که باشد. «فباىّ آلاء ربّکما تکذّبان»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ
وَخَلَقَ الْجَآنَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ
فَبِأَىِّ آلَا ءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
ترجمه
انسان را از گل خشکیده اى همچون سفال آفرید
و جن را از شعله آتشى بى دود آفرید،
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟
«صلصال» به معناى گِل خشکیده، «فخّار» به معناى سفال (گل پخته شده) و «مارج» به معناى شعله است.
قرآن در مورد منشأ آفرینش انسان تعبیرات گوناگونى دارد که ممکن است این تعبیرات به مراحل مختلف آن اشاره داشته باشد:
1. خاک. «انّا خلقناکم من تراب»
2. خاک آمیخته با آب. «خلقکم من طین»
3. گِل بدبو. «من حماءٍ مسنون»
4. گِل خشکیده. «من صلصال کالفخّار»
جنّ، موجودى ناپیدا است و در قرآن، برخى ویژگىهاى آن بیان شده است، از جمله اینکه
مبدأ آفرینش او، باد و آتش است، «خلق الجانّ من مارج من نار» در حالى که مبدأ آفرینش انسان آب و خاک است. «خلق الانسان من صلصال کالفخّار»
خلقت او پیش از خلقت انسان بوده است، «و الجانّ خلقناه من قبل» و همچون انسان؛ مؤمن و کافر، مذکّر و مؤنث، توالد و تناسل، علم و شعور و قدرت تشخیص حق از باطل را دارند و قادر به انجام کارهایى هستند که از عهده بشر خارج است و همچنین مرگ و رستاخیز و کیفر و پاداش دارند.
پیام ها
1- نگاه به گذشته، سبب شکوفایى ایمان و تواضع بشر مى گردد. «خلق الانسان من صلصال...»
2- خداوند از مادّه سرد بى روح «صلصال» و مادّه گرم بىروح «مارج»، موجودات زنده مى سازد. «خلق الانسان... خلق الجان...»
3- سرچشمه به وجود آمدن انسان، مادّهاى ناچیز و بى ارزش است. «صلصالٍ» (نکره آمدن مى تواند نشانه ناچیز بودن باشد.)
4- جنّ، موجودى واقعى است، نه خرافى، گرچه ما به آن دسترسى نداشته باشیم. «خلق الجانّ من مارج من نار»
5 - جنّ و انس، هر دو موجودى زمینى اند و از عناصر مادّى آفریده شده اند. «خلق الانسان من صلصال... خلق الجان من مارج من نار»
6- تکذیبِ نعمت، سبب سرزنش است، از هر که باشد. «فباىّ آلاء ربّکما تکذّبان»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است