display result search
- 1644
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 24 سوره فتح
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره فتح - آیه 24
وَهُوَ الَّذِى کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ عَنْهُم بِبَطْنِ مَکَّةَ مِن بَعْدِ أَن أَظْفَرَکُمْ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیراً
ترجمه
و او کسى است که بعد از آنکه شما را (در حدیبیّه) بر آنان پیروز ساخت، در درون مکّه (نیز) دست آنان را از شما و دست شما را از آنان کوتاه کرد و خداوند به هر کارى که مى کنید بیناست.
ظاهراً مقصود از دست کشیدن هر دو طرف از جنگ، همان صلح حدیبیّه است. زیرا مشرکان مکّه خود را آماده جنگ کرده بودند و پیامبر اسلام نیز از مسلمانان، بیعت وفادارى گرفته بود و هر دو طرف، دشمن سرسخت یکدیگر بودند.
در صلح حدیبیّه، خداوند از یک سو دست تجاوز مشرکان را قطع کرد و از سوى دیگر مؤمنان را از کشتن مشرکان بازداشت که این نیز به دو دلیل، در آن تاریخ نعمت بود: یکى حفظ قداست حرم و مکّه که نباید به دست مسلمانان هتک و ضایع شود و دیگرى آتش بس ده سالهاى بود که در قرارداد صلح آمد، و در این مدّت، جمع بسیارى به مسلمانان پیوستند، و به خاطر آنکه مسلمانان کسى از آنان را نکشته بودند، در سال بعد، عمره دسته جمعى انجام دادند و سال بعد با شکوه و هیبت هرچه تمام تر، مکّه را فتح کردند، که تمام اینها از برکات آن صلح بود.
اگر در حدیبیّه، جنگ و درگیرى رخ مى داد و نفراتى از مشرکان کشته شده بودند، راه صلح، آتش بس و راه عمره در سالهاى بعد و راه حفظ و قداست مکّه و شاید راه فتح مکّه در آینده بسته شده بود، به همین دلیل، صلح حدیبیّه را فتح مبین و راه گشاى نفوذ با عزّت اسلام و زمینه ساز رشد سریع اسلام دانسته اند.
پیام ها
1- سنّت خداوند در مورد لطف به مؤمنان، قطعى و حتمى است. «و لن تجد لسنّة اللّه تبدیلاً و هو الذى کفّ أیدیهم عنکم»
2- تمام پیروزىها و پیشرفتها، به تدبیر و اراده الهى است. «و هو الذى...»
3- امنیت و در امان ماندن از دشمن، آنهم در میان دشمن، نعمتى بزرگ است. «ببطن مکّة»
4- گاهى صلح، نشانه پیروزى است. «من بعد أن اظفرکم علیهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَهُوَ الَّذِى کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ عَنْهُم بِبَطْنِ مَکَّةَ مِن بَعْدِ أَن أَظْفَرَکُمْ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیراً
ترجمه
و او کسى است که بعد از آنکه شما را (در حدیبیّه) بر آنان پیروز ساخت، در درون مکّه (نیز) دست آنان را از شما و دست شما را از آنان کوتاه کرد و خداوند به هر کارى که مى کنید بیناست.
ظاهراً مقصود از دست کشیدن هر دو طرف از جنگ، همان صلح حدیبیّه است. زیرا مشرکان مکّه خود را آماده جنگ کرده بودند و پیامبر اسلام نیز از مسلمانان، بیعت وفادارى گرفته بود و هر دو طرف، دشمن سرسخت یکدیگر بودند.
در صلح حدیبیّه، خداوند از یک سو دست تجاوز مشرکان را قطع کرد و از سوى دیگر مؤمنان را از کشتن مشرکان بازداشت که این نیز به دو دلیل، در آن تاریخ نعمت بود: یکى حفظ قداست حرم و مکّه که نباید به دست مسلمانان هتک و ضایع شود و دیگرى آتش بس ده سالهاى بود که در قرارداد صلح آمد، و در این مدّت، جمع بسیارى به مسلمانان پیوستند، و به خاطر آنکه مسلمانان کسى از آنان را نکشته بودند، در سال بعد، عمره دسته جمعى انجام دادند و سال بعد با شکوه و هیبت هرچه تمام تر، مکّه را فتح کردند، که تمام اینها از برکات آن صلح بود.
اگر در حدیبیّه، جنگ و درگیرى رخ مى داد و نفراتى از مشرکان کشته شده بودند، راه صلح، آتش بس و راه عمره در سالهاى بعد و راه حفظ و قداست مکّه و شاید راه فتح مکّه در آینده بسته شده بود، به همین دلیل، صلح حدیبیّه را فتح مبین و راه گشاى نفوذ با عزّت اسلام و زمینه ساز رشد سریع اسلام دانسته اند.
پیام ها
1- سنّت خداوند در مورد لطف به مؤمنان، قطعى و حتمى است. «و لن تجد لسنّة اللّه تبدیلاً و هو الذى کفّ أیدیهم عنکم»
2- تمام پیروزىها و پیشرفتها، به تدبیر و اراده الهى است. «و هو الذى...»
3- امنیت و در امان ماندن از دشمن، آنهم در میان دشمن، نعمتى بزرگ است. «ببطن مکّة»
4- گاهى صلح، نشانه پیروزى است. «من بعد أن اظفرکم علیهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است