display result search
- 2101
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 12 سوره محمد
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره محمد - آیه 12
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوَىً لَّهُمْ
ترجمه
همانا خداوند کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، به باغهایى (از بهشت) که نهرها از زیر (درختان) آن جارى است داخل مى کند. و کسانى که کفر ورزیدند (از زندگى دنیا) بهره مى گیرند و همانند که چهارپایان مىخورند و (سرانجام،) آتش جایگاه آنهاست.
در این آیه، خوردن کفّار به خوردن چهارپایان تشبیه شده است و این شباهت مى تواند از چند جهت باشد، از جمله:
الف) تمام همّت حیوانات رسیدن به غذاست. چنانکه حضرت على (ع) مى فرماید: «همّها علفها» همّ و غمّ حیوانات رسیدن به خوراک است. کفّار نیز جز کامیابى اراده اى ندارند. «ولم یرد الاّ الحیاة الدنیا»
ب) چهارپایان غافلند، کفّار نیز از قیامت و مسئولیّت غافلند. «أولئک کالانعام بل هم أضل أولئک هم الغافلون»
ج) حیوانات، سرچشمه غذا را که از حلال است یا حرام نمى دانند. بعضى انسانها نیز فکر حلال و حرام نیستند و به گفته قرآن همین که به ارث و مال بى زحمتى رسیدند، بدون توجّه به حقوق دیگران در آن تصرّف مىکنند. «و تأکلون التراث أکلاً لمّا»
حضرت على مى فرماید: کسى که تمام توانش را در راه شکمش قرار داده، ارزشش همان چیزى است که از او خارج مىشود.
پیام ها
1- وارد ساختن مؤمنان به بهشت، جلوه اى از ولایت الهى است. «بانّ اللّه مولى الّذین آمنوا... ان اللّه یدخل»
2- اهل ایمان و عمل صالح در مقامى هستند که خداوند خود عهده دار وارد ساختن آنان به بهشت است. «ان اللّه یدخل...»
3- ملاک، پایان کار است وگرنه بهره گیرىهاى مادّى، کم و بیش براى همه هست. «جنّات تجرى... یأکل کما تأکل الانعام»
4- براى تشویق به حقّ، از تمایلات طبیعى مردم استفاده کنید. (انسان به طور طبیعى از باغ و نهر لذّت مىبرد) «جنّات تجرى»
5 - بهره گیرى و کامیابى در چهارچوب مقرّرات الهى جایز است. (آنچه مورد انتقاد قرآن است، کامیابىهاى حیوانگونه است) «یأکلون کما تأکل الانعام»
6- شکم پرستى، برجسته ترین نفسانیّات انسان است، زیرا مقام، مال و شهوت، هر چند صباحى به سراغ انسان مى آید، ولى شکم دائماً مزاحم است. (قرآن در کنار عنوان کامیابى، نام خوردن را جداگانه آورده است.) «یتمتّعون و یأکلون»
7- زندگى کفّار، از نظر ماهیّت حیوانى است و از نظر پایان و فرجام، دوزخى. «کما تأکل الانعام و النار مثوى لهم»
8 - در ارزیابىها، عاقبت کار را هم به حساب آورید. «النار مثوى لهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوَىً لَّهُمْ
ترجمه
همانا خداوند کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، به باغهایى (از بهشت) که نهرها از زیر (درختان) آن جارى است داخل مى کند. و کسانى که کفر ورزیدند (از زندگى دنیا) بهره مى گیرند و همانند که چهارپایان مىخورند و (سرانجام،) آتش جایگاه آنهاست.
در این آیه، خوردن کفّار به خوردن چهارپایان تشبیه شده است و این شباهت مى تواند از چند جهت باشد، از جمله:
الف) تمام همّت حیوانات رسیدن به غذاست. چنانکه حضرت على (ع) مى فرماید: «همّها علفها» همّ و غمّ حیوانات رسیدن به خوراک است. کفّار نیز جز کامیابى اراده اى ندارند. «ولم یرد الاّ الحیاة الدنیا»
ب) چهارپایان غافلند، کفّار نیز از قیامت و مسئولیّت غافلند. «أولئک کالانعام بل هم أضل أولئک هم الغافلون»
ج) حیوانات، سرچشمه غذا را که از حلال است یا حرام نمى دانند. بعضى انسانها نیز فکر حلال و حرام نیستند و به گفته قرآن همین که به ارث و مال بى زحمتى رسیدند، بدون توجّه به حقوق دیگران در آن تصرّف مىکنند. «و تأکلون التراث أکلاً لمّا»
حضرت على مى فرماید: کسى که تمام توانش را در راه شکمش قرار داده، ارزشش همان چیزى است که از او خارج مىشود.
پیام ها
1- وارد ساختن مؤمنان به بهشت، جلوه اى از ولایت الهى است. «بانّ اللّه مولى الّذین آمنوا... ان اللّه یدخل»
2- اهل ایمان و عمل صالح در مقامى هستند که خداوند خود عهده دار وارد ساختن آنان به بهشت است. «ان اللّه یدخل...»
3- ملاک، پایان کار است وگرنه بهره گیرىهاى مادّى، کم و بیش براى همه هست. «جنّات تجرى... یأکل کما تأکل الانعام»
4- براى تشویق به حقّ، از تمایلات طبیعى مردم استفاده کنید. (انسان به طور طبیعى از باغ و نهر لذّت مىبرد) «جنّات تجرى»
5 - بهره گیرى و کامیابى در چهارچوب مقرّرات الهى جایز است. (آنچه مورد انتقاد قرآن است، کامیابىهاى حیوانگونه است) «یأکلون کما تأکل الانعام»
6- شکم پرستى، برجسته ترین نفسانیّات انسان است، زیرا مقام، مال و شهوت، هر چند صباحى به سراغ انسان مى آید، ولى شکم دائماً مزاحم است. (قرآن در کنار عنوان کامیابى، نام خوردن را جداگانه آورده است.) «یتمتّعون و یأکلون»
7- زندگى کفّار، از نظر ماهیّت حیوانى است و از نظر پایان و فرجام، دوزخى. «کما تأکل الانعام و النار مثوى لهم»
8 - در ارزیابىها، عاقبت کار را هم به حساب آورید. «النار مثوى لهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است