display result search
- 1795
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 24 و 25 سوره احقاف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره احقاف - آیه 24 و 25
فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضاً مُّسْتَقْبِلَ أَوْدِیَتِهِمْ قَالُواْ هَذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُم بِهِ رِیحٌ فِیهَا عَذَابٌ أَلِیمٌ
تُدَمِّرُ کُلَّ شَىْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُواْ لَایُرَى إِلَّا مَسَاکِنُهُمْ کَذَلِکَ نَجْزِى الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ
ترجمه
پس چون آن توده ابر را دیدند که به سمت سرزمین آنان روى آورده است، گفتند: این ابر باران زاست، (هود گفت: چنین نیست) بلکه آن عذابى است که به شتاب خواستارش بودید. بادى که در آن عذابى دردناک نهفته است.
(آن باد) به فرمان پروردگارش همه چیز را در هم مى کوبد. پس صبح کردند در حالى که چیزى جز خانه هایشان دیده نمى شد، اینگونه، تبهکاران را جزا مىدهیم.
مراد از «عارض» توده ابرى است که در آسمان پیدا شود و گستردگى آن تمام افق را بپوشاند. «أودیة» جمع «وادى» به معناى درّه و سرزمین محل سکونت است.
«تدمّر» از «تدمیر» به معناى هلاک و نابود کردن است.
قوم عاد که با بىآبى و خشکسالى شدیدى روبرو شده و مدتها منتظر باران بودند، ابتدا با دیدن توده ابر خوشحال شدند، ولى بعد فهمیدند که این ابرِ نعمت نیست، بلکه ابرِ نقمت و همان عذابى است که خواهانش بودند و براى آمدنش عجله مىکردند.
پیام ها
1- نزول قهر خداوند، پس از اتمام حجت است. «ابلّغکم... ریح فیها عذاب»
2- برخى ابرها، بارانزا نیستند، بلکه سبب وزش طوفانهاى سخت و هولناک مىشوند. مشرکان با دیدن ابرها گفتند: «هذا عارض ممطرنا» امّا حضرت هود فرمود: «بل هو... ریح فیها عذاب»
3- طبیعت، هم مسیر لطف خداست، «ارسلنا الریاح لواقح» و هم مى تواند وسیله قهر خداوند باشد. «ریح فیها عذاب الیم»
4- عذاب الیم، مخصوص آخرت نیست، در دنیا نیز ممکن است، رخ دهد. «ریح فیها عذاب الیم»
5 - اگر قهر خدا فرا رسد، هیچ چیز مانع آن نیست. «تدمّر کل شىء»
6- حرکت ابر و بادها نیز تصادفى نیست، بلکه با فرمان الهى است. «بامر ربّها»
7- آثار به جامانده از مجرمان، نمایشگاه عبرت است. «لایرى الاّ مساکنهم»
8 - قلع و قمع مجرمان، سنّت الهى است. «کذلک»
9- عامل هلاکت مردم، رفتار خودشان است. «نجزى المجرمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضاً مُّسْتَقْبِلَ أَوْدِیَتِهِمْ قَالُواْ هَذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُم بِهِ رِیحٌ فِیهَا عَذَابٌ أَلِیمٌ
تُدَمِّرُ کُلَّ شَىْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُواْ لَایُرَى إِلَّا مَسَاکِنُهُمْ کَذَلِکَ نَجْزِى الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ
ترجمه
پس چون آن توده ابر را دیدند که به سمت سرزمین آنان روى آورده است، گفتند: این ابر باران زاست، (هود گفت: چنین نیست) بلکه آن عذابى است که به شتاب خواستارش بودید. بادى که در آن عذابى دردناک نهفته است.
(آن باد) به فرمان پروردگارش همه چیز را در هم مى کوبد. پس صبح کردند در حالى که چیزى جز خانه هایشان دیده نمى شد، اینگونه، تبهکاران را جزا مىدهیم.
مراد از «عارض» توده ابرى است که در آسمان پیدا شود و گستردگى آن تمام افق را بپوشاند. «أودیة» جمع «وادى» به معناى درّه و سرزمین محل سکونت است.
«تدمّر» از «تدمیر» به معناى هلاک و نابود کردن است.
قوم عاد که با بىآبى و خشکسالى شدیدى روبرو شده و مدتها منتظر باران بودند، ابتدا با دیدن توده ابر خوشحال شدند، ولى بعد فهمیدند که این ابرِ نعمت نیست، بلکه ابرِ نقمت و همان عذابى است که خواهانش بودند و براى آمدنش عجله مىکردند.
پیام ها
1- نزول قهر خداوند، پس از اتمام حجت است. «ابلّغکم... ریح فیها عذاب»
2- برخى ابرها، بارانزا نیستند، بلکه سبب وزش طوفانهاى سخت و هولناک مىشوند. مشرکان با دیدن ابرها گفتند: «هذا عارض ممطرنا» امّا حضرت هود فرمود: «بل هو... ریح فیها عذاب»
3- طبیعت، هم مسیر لطف خداست، «ارسلنا الریاح لواقح» و هم مى تواند وسیله قهر خداوند باشد. «ریح فیها عذاب الیم»
4- عذاب الیم، مخصوص آخرت نیست، در دنیا نیز ممکن است، رخ دهد. «ریح فیها عذاب الیم»
5 - اگر قهر خدا فرا رسد، هیچ چیز مانع آن نیست. «تدمّر کل شىء»
6- حرکت ابر و بادها نیز تصادفى نیست، بلکه با فرمان الهى است. «بامر ربّها»
7- آثار به جامانده از مجرمان، نمایشگاه عبرت است. «لایرى الاّ مساکنهم»
8 - قلع و قمع مجرمان، سنّت الهى است. «کذلک»
9- عامل هلاکت مردم، رفتار خودشان است. «نجزى المجرمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است