display result search
- 8586
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 13 و 14 سوره احقاف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره احقاف - آیه 13 و 14
إِنَّ الَّذِینَ قَالُواْ رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُواْ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ
أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَآءً بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه
همانا کسانى که گفتند: پروردگار ما تنها خداست، سپس (بر ایمان و گفته خود) پایدارى کردند، هیچ بیمى بر آنان نیست و اندوهگین نخواهند شد.
آنان به خاطر آنچه (از کارهاى نیک) انجام مى دادند، اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند ماند.
مراد از گفتن «ربّنا اللّه»، تنها لفظ نیست، بلکه انتخاب راه حق و پایدارى بر آن است. در واقع مهمتر از اظهار ایمان واقرار به توحید، استقامت و پایدارى بر آن است. «ثمّ استقاموا»
«خوف» ترس و هراس نسبت به آینده است و «حُزن» مربوط به گذشته است.
سخن حق، باید اظهار شود، «قالوا ربّنا اللّه» استمرار و پایدارى بر آن باشد، «ثم استقاموا» و همراه با عمل باشد. «بما کانوا یعملون»
انسان به طور طبیعى، خواهان آرامش و رفاه و زندگانى جاوید است و خداوند، راه رسیدن به تمام این خواسته ها را در گرو ایمان و عمل صالح پایدار مى داند.
پایدارى بر حق مشکل است، ولى با پاداش بزرگى مثل بهشتِ پر نعمت و دور از حزن واندوه، آسان مىشود. لذا باید کارهاى سخت را با پاداشهاى بزرگ جبران کرد.
پیام ها
1- به موقعیّت فعلى خود مغرور نشویم و صِرفِ اظهار ایمان را کافى ندانیم، بلکه استقامت بر آن و سرانجام و آینده را در نظر بگیریم. «قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقاموا» (چنانکه حضرت یوسف پس از نجات از سختىها و رسیدن به عزیزى مصر، فرمود: «توفّنى مُسلماً والحقنى بالصالحین» خدایا! مرا مسلمان بمیران و با نیکان محشور گردان)
2- ایمان به خدا، خوف از دیگران را از بین مىبرد. «ربّنا اللّه... لاخوف علیهم»
3- تنها کسانى از گذشته خود پشیمان نمى شوند که همواره در راه خدا حرکت مىکنند. «ربنّا اللّه ثم استقاموا... لا هم یحزنون»
4- جزاى استوارى ایمان و استمرار نیکىها، جاودانه بودن در بهشت و نعمتهاى بهشتى است. «استقاموا... خالدین فیها»
5 - بهشت، پاداش اهل عمل است، نه اهل سخن. «جزاءً بما کانوا یعملون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّ الَّذِینَ قَالُواْ رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُواْ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ
أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَآءً بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه
همانا کسانى که گفتند: پروردگار ما تنها خداست، سپس (بر ایمان و گفته خود) پایدارى کردند، هیچ بیمى بر آنان نیست و اندوهگین نخواهند شد.
آنان به خاطر آنچه (از کارهاى نیک) انجام مى دادند، اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند ماند.
مراد از گفتن «ربّنا اللّه»، تنها لفظ نیست، بلکه انتخاب راه حق و پایدارى بر آن است. در واقع مهمتر از اظهار ایمان واقرار به توحید، استقامت و پایدارى بر آن است. «ثمّ استقاموا»
«خوف» ترس و هراس نسبت به آینده است و «حُزن» مربوط به گذشته است.
سخن حق، باید اظهار شود، «قالوا ربّنا اللّه» استمرار و پایدارى بر آن باشد، «ثم استقاموا» و همراه با عمل باشد. «بما کانوا یعملون»
انسان به طور طبیعى، خواهان آرامش و رفاه و زندگانى جاوید است و خداوند، راه رسیدن به تمام این خواسته ها را در گرو ایمان و عمل صالح پایدار مى داند.
پایدارى بر حق مشکل است، ولى با پاداش بزرگى مثل بهشتِ پر نعمت و دور از حزن واندوه، آسان مىشود. لذا باید کارهاى سخت را با پاداشهاى بزرگ جبران کرد.
پیام ها
1- به موقعیّت فعلى خود مغرور نشویم و صِرفِ اظهار ایمان را کافى ندانیم، بلکه استقامت بر آن و سرانجام و آینده را در نظر بگیریم. «قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقاموا» (چنانکه حضرت یوسف پس از نجات از سختىها و رسیدن به عزیزى مصر، فرمود: «توفّنى مُسلماً والحقنى بالصالحین» خدایا! مرا مسلمان بمیران و با نیکان محشور گردان)
2- ایمان به خدا، خوف از دیگران را از بین مىبرد. «ربّنا اللّه... لاخوف علیهم»
3- تنها کسانى از گذشته خود پشیمان نمى شوند که همواره در راه خدا حرکت مىکنند. «ربنّا اللّه ثم استقاموا... لا هم یحزنون»
4- جزاى استوارى ایمان و استمرار نیکىها، جاودانه بودن در بهشت و نعمتهاى بهشتى است. «استقاموا... خالدین فیها»
5 - بهشت، پاداش اهل عمل است، نه اهل سخن. «جزاءً بما کانوا یعملون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است