display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره زمر - آیه 3
أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ وَالَّذِینَ اتَّخَذُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِیَآءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَآ إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فِى مَا هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِى مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ
ترجمه
آگاه باشید که دین خالص مخصوص خداوند است و کسانى که به جاى خداوند معبودهایى را برگزیدند (و در توجیه کار خود گفتند:) ما آنها را نمى پرستیم مگر براى آن که ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک کنند، همانا خداوند درباره آن چه آنان بر سر آن اختلاف مى کنند، میانشان داورى خواهد کرد. البتّه خداوند کسى را که دروغگوى کفران پیشه است هدایت نمى کند.
در آیهى قبل به شخص پیامبر فرمود: عبادتت خالصانه باشد. «فاعبداللّه مخلصاً» در این آیه به همه مردم مى فرماید: تمام عبادتها باید براى خداوند باشد. «للّه الدین الخالص»
شخصى به پیامبر اکرم گفت: ما اموال خود را به فقرا مى دهیم تا نام ما به نیکى برده شود. حضرت فرمود: خداوند تنها کار خالص را مى پذیرد و سپس این آیه را تلاوت فرمود: «اَلا للّه الدّین الخالص...»
براى بت پرستى ریشه هایى گفته اند، از جمله:
الف) براى احترام به بزرگان، مجسمه آنان را مى ساختند و با گذشت زمان این مجسّمه ها به صورت مستقل پرستش مى شد.
ب) بتپرستان گمان مى کردند انسان نمى تواند مستقیماً با خدا ارتباط برقرار کند و نیاز به واسطه هاى مقدّس دارد، لذا براى مقدّسین تمثالى مى ساختند که به مرور زمان این سمبلها به صورت بت در آمد.
پیام ها
1- در شیوه تبلیغ، مخاطب را حسّاس کنید. (کلمه «اَلا» یعنى آگاه باش که مسئله مهمّى است)
2- تمام مکاتب بشرى با خرافات و هوسها آلوده هستند و دین خالص، تنها از آن خداست. «للّه الدّین الخالص»
3- ارزش دین به خالص بودن آن است وگرنه هوسها و خرافات آن را مسخ مى کند. «للّه الدّین الخالص»
4- منحرفان، انحرافات خود را توجیه مىکنند. بتپرستان مى گویند: ما بتها را مى پرستیم زیرا نمى توانیم بدون واسطه به خدا نزدیک شویم. «ما نعبدهم الاّ لیقرّبونا»
5 - خداجویى، امرى نهفته در وجود انسان حتّى مشرکان است. «لیقرّبونا الى اللّه زلفى»
6- در پیشگاه الهى بعضى واسطه ها مورد قبول و سفارش خداوند است. «و ابتغوا الیه الوسیلة» ولى بعضى وسیله ها مثل بت مورد قبول نیست. «ما نعبدهم الاّ لیقرّبونا الى اللّه زلفى»
7- بت پرستان مکّه خدا را قبول داشتند و بتها را واسطه قرب به او مى پنداشتند. «الى اللّه زلفى»
8 - مشرکان به شفاعت عقیده داشتند لکن شفیع خود را بتها مى پنداشتند. «الى اللّه زلفى»
9- قرب به خدا محبوب همه است. «لیقرّبونا الى اللّه زلفى»
10- قیامت روز پایان اختلافات است. «یحکم بینهم فى ما... یختلفون»
11- بستر هدایت الهى را باید انسان در خود فراهم کند و دروغ و کفران، انسان را از قابلیّت هدایت مىاندازد. «لا یهدى من هو کاذب کفّار»
12- دروغ مىتواند مقدّمه انحراف دائمى شود. «کاذب کفّار»
13- تقرب آفرینى بتها عقیده اى است بس دروغ. «کاذب»
14- بتها نزد بت پرستان به مانند موجودات عاقل و فهیم بودند. («ما نعبدهم الاّ...» کلمه «هُم» براى افراد با شعور به کار مىرود.)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ وَالَّذِینَ اتَّخَذُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِیَآءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَآ إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فِى مَا هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِى مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ
ترجمه
آگاه باشید که دین خالص مخصوص خداوند است و کسانى که به جاى خداوند معبودهایى را برگزیدند (و در توجیه کار خود گفتند:) ما آنها را نمى پرستیم مگر براى آن که ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک کنند، همانا خداوند درباره آن چه آنان بر سر آن اختلاف مى کنند، میانشان داورى خواهد کرد. البتّه خداوند کسى را که دروغگوى کفران پیشه است هدایت نمى کند.
در آیهى قبل به شخص پیامبر فرمود: عبادتت خالصانه باشد. «فاعبداللّه مخلصاً» در این آیه به همه مردم مى فرماید: تمام عبادتها باید براى خداوند باشد. «للّه الدین الخالص»
شخصى به پیامبر اکرم گفت: ما اموال خود را به فقرا مى دهیم تا نام ما به نیکى برده شود. حضرت فرمود: خداوند تنها کار خالص را مى پذیرد و سپس این آیه را تلاوت فرمود: «اَلا للّه الدّین الخالص...»
براى بت پرستى ریشه هایى گفته اند، از جمله:
الف) براى احترام به بزرگان، مجسمه آنان را مى ساختند و با گذشت زمان این مجسّمه ها به صورت مستقل پرستش مى شد.
ب) بتپرستان گمان مى کردند انسان نمى تواند مستقیماً با خدا ارتباط برقرار کند و نیاز به واسطه هاى مقدّس دارد، لذا براى مقدّسین تمثالى مى ساختند که به مرور زمان این سمبلها به صورت بت در آمد.
پیام ها
1- در شیوه تبلیغ، مخاطب را حسّاس کنید. (کلمه «اَلا» یعنى آگاه باش که مسئله مهمّى است)
2- تمام مکاتب بشرى با خرافات و هوسها آلوده هستند و دین خالص، تنها از آن خداست. «للّه الدّین الخالص»
3- ارزش دین به خالص بودن آن است وگرنه هوسها و خرافات آن را مسخ مى کند. «للّه الدّین الخالص»
4- منحرفان، انحرافات خود را توجیه مىکنند. بتپرستان مى گویند: ما بتها را مى پرستیم زیرا نمى توانیم بدون واسطه به خدا نزدیک شویم. «ما نعبدهم الاّ لیقرّبونا»
5 - خداجویى، امرى نهفته در وجود انسان حتّى مشرکان است. «لیقرّبونا الى اللّه زلفى»
6- در پیشگاه الهى بعضى واسطه ها مورد قبول و سفارش خداوند است. «و ابتغوا الیه الوسیلة» ولى بعضى وسیله ها مثل بت مورد قبول نیست. «ما نعبدهم الاّ لیقرّبونا الى اللّه زلفى»
7- بت پرستان مکّه خدا را قبول داشتند و بتها را واسطه قرب به او مى پنداشتند. «الى اللّه زلفى»
8 - مشرکان به شفاعت عقیده داشتند لکن شفیع خود را بتها مى پنداشتند. «الى اللّه زلفى»
9- قرب به خدا محبوب همه است. «لیقرّبونا الى اللّه زلفى»
10- قیامت روز پایان اختلافات است. «یحکم بینهم فى ما... یختلفون»
11- بستر هدایت الهى را باید انسان در خود فراهم کند و دروغ و کفران، انسان را از قابلیّت هدایت مىاندازد. «لا یهدى من هو کاذب کفّار»
12- دروغ مىتواند مقدّمه انحراف دائمى شود. «کاذب کفّار»
13- تقرب آفرینى بتها عقیده اى است بس دروغ. «کاذب»
14- بتها نزد بت پرستان به مانند موجودات عاقل و فهیم بودند. («ما نعبدهم الاّ...» کلمه «هُم» براى افراد با شعور به کار مىرود.)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است