display result search
- 5384
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه4 و 3سوره احزاب
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره احزاب- آیه 3 و 4
وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلاً
مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَیْنِ فِى جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ الآئِى تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِیَآءَکُمْ أَبْنَآءَکُمْ ذَ لِکُمْ قَوْلُکُم بِأَفْوَاهِکُمْ وَاللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ یَهْدِى السَّبِیلَ
ترجمه
و بر خداوند توکّل کن، و همین بس که خداوند وکیل و نگهبان (تو) است.
خداوند براى هیچ مردى در درونش دو دل قرار نداده است؛ و هرگز همسرانى را که مورد «ظِهار» قرار مىدهید مادران شما قرار نداده؛ (و نیز) فرزند خوانده هاى شما را پسر (واقعى) شما قرار نداده است. این (قرار دادن همسر به منزله مادر و فرزند خوانده به منزله فرزند) سخنى است که شما به زبان مى گویید، و خداوند حقّ مى گوید و اوست که به راه (راست) هدایت مىکند.
«ادعیاء» جمع «دَعىّ»، به معناى ادّعا و نسبت فرزند و یا چیزى دیگر به دیگران است.
«ظِهار» یعنى آنکه مردى به همسرش بگوید: تو همچون مادرم بر من حرام هستى. این کار که در زمان جاهلیّت به عنوان نوعى طلاق رسم بوده، حرام است و کفّاره دارد. براى توضیح بیشتر به کتابهاى فقهى مراجعه کنید.
قرآن، احساسات و عواطف و گرایشهاى درونى را به قلب انسان نسبت مىدهد.
پیام ها
1- پیروى نکردن از کافران و منافقان و پیروى از وحى، مشکلاتى دارد که راه مبارزه با آن توکّل به خداست. «لا تطع - واتّبع - و توکّل»
2- سعى کنیم دلیل دستورها را بیان کنیم. «توکّل على اللّه - کفى باللّه وکیلا» (کسى که خدا دارد چه ندارد؟)
3- گرایشهاى قلبى و فطرى انسان، یک چیز بیشتر نیست و هر چه انسان بر خلاف آن بگوید یا عمل کند، نفاق شخصى اوست نه اراده الهى. «و ما جَعَل اللّه لرجل من قلبین»
4- در یک دل، دو دوستى متضادّ جمع نمى شود. «من قلبین» (دوستى و پیروى از وحى، با ولایت و پیروى از کافران و منافقان سازگار نیست.)
5 - رابطهى پدر و مادر با فرزند، یک رابطه حقیقى و طبیعى است نه تشریفاتى و قراردادى. (نه همسر، مثل مادر مى شود، «ما جعل ازواجکم الّآئى تظاهرون منهنّ امّهاتکم» و نه فرزند خوانده، فرزند مى شود. «ما جعل ادعیائکم ابنائکم»
6- یکى از وظایف انبیا، زدودن خرافات از جامعه است. «ما جعل... ذلکم قولکم بافواهکم»
7- معیار حقّ و باطل، وحى الهى است، نه رسم و رسوم و آداب و عادات اجتماعى. «ذلکم قولکم بافواهکم و اللّه یقول الحقّ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلاً
مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَیْنِ فِى جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ الآئِى تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِیَآءَکُمْ أَبْنَآءَکُمْ ذَ لِکُمْ قَوْلُکُم بِأَفْوَاهِکُمْ وَاللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ یَهْدِى السَّبِیلَ
ترجمه
و بر خداوند توکّل کن، و همین بس که خداوند وکیل و نگهبان (تو) است.
خداوند براى هیچ مردى در درونش دو دل قرار نداده است؛ و هرگز همسرانى را که مورد «ظِهار» قرار مىدهید مادران شما قرار نداده؛ (و نیز) فرزند خوانده هاى شما را پسر (واقعى) شما قرار نداده است. این (قرار دادن همسر به منزله مادر و فرزند خوانده به منزله فرزند) سخنى است که شما به زبان مى گویید، و خداوند حقّ مى گوید و اوست که به راه (راست) هدایت مىکند.
«ادعیاء» جمع «دَعىّ»، به معناى ادّعا و نسبت فرزند و یا چیزى دیگر به دیگران است.
«ظِهار» یعنى آنکه مردى به همسرش بگوید: تو همچون مادرم بر من حرام هستى. این کار که در زمان جاهلیّت به عنوان نوعى طلاق رسم بوده، حرام است و کفّاره دارد. براى توضیح بیشتر به کتابهاى فقهى مراجعه کنید.
قرآن، احساسات و عواطف و گرایشهاى درونى را به قلب انسان نسبت مىدهد.
پیام ها
1- پیروى نکردن از کافران و منافقان و پیروى از وحى، مشکلاتى دارد که راه مبارزه با آن توکّل به خداست. «لا تطع - واتّبع - و توکّل»
2- سعى کنیم دلیل دستورها را بیان کنیم. «توکّل على اللّه - کفى باللّه وکیلا» (کسى که خدا دارد چه ندارد؟)
3- گرایشهاى قلبى و فطرى انسان، یک چیز بیشتر نیست و هر چه انسان بر خلاف آن بگوید یا عمل کند، نفاق شخصى اوست نه اراده الهى. «و ما جَعَل اللّه لرجل من قلبین»
4- در یک دل، دو دوستى متضادّ جمع نمى شود. «من قلبین» (دوستى و پیروى از وحى، با ولایت و پیروى از کافران و منافقان سازگار نیست.)
5 - رابطهى پدر و مادر با فرزند، یک رابطه حقیقى و طبیعى است نه تشریفاتى و قراردادى. (نه همسر، مثل مادر مى شود، «ما جعل ازواجکم الّآئى تظاهرون منهنّ امّهاتکم» و نه فرزند خوانده، فرزند مى شود. «ما جعل ادعیائکم ابنائکم»
6- یکى از وظایف انبیا، زدودن خرافات از جامعه است. «ما جعل... ذلکم قولکم بافواهکم»
7- معیار حقّ و باطل، وحى الهى است، نه رسم و رسوم و آداب و عادات اجتماعى. «ذلکم قولکم بافواهکم و اللّه یقول الحقّ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است