display result search
- 2231
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 6 - 9 سوره سجده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره سجده - آیه 6 - 9
ذَلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ
ألَّذِى أَحْسَنَ کُلَّ شَىْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِن طِینٍ
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلاَلَةٍ مِّن مَّآءٍ مَّهِینٍ
ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمَعَ وَالْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُونَ
ترجمه
اوست (خداوندى) که از پنهان و آشکار آگاه، (و) شکست ناپذیر و مهربان است.
کسى که هر چه را آفرید نیکو آفرید، و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد.
سپس (بقاى) نسل او را از عصاره اى از آب پست و بىمقدار مقرّر فرمود.
سپس (اندام) او را موزون ساخت و از روح خویش در وى دمید، و براى شما گوش و چشمها و دلها قرار داد، (ولى) اندکى از شما سپاس مى گزارید.
کلمه «سَوّى» از «تسویه»، به معناى ایجاد تعادل و تناسب و دورى از هرگونه افراط و تفریط است.
حقایق جهان براى ما دو گونه است: پیدا و نا پیدا؛ امّا نزد خدا چیزى غایب و پنهان نیست.
پیام ها
1- قوانین حاکم بر جهان، براساس علم بى پایان الهى است. «یدبّر الامر... عالم الغیب و الشّهادة» (آرى، تدبیر و اداره هر مجموعه اى به آگاهى از آن نیاز دارد.)
2- علم الهى، نسبت به پیدا و پنهان یکسان است. «عالم الغیب و الشّهادة»
3- قدرت الهى با مهر همراه است. «العزیز الرّحیم»
4- همه آفریده ها نیکوست. «احسن کلّ شىء خلقه» (حتّى زهر در بدن مار یک ارزش است، درست مثل آب دهان که در دهان انسان نعمت است؛ امّا اگر خارج شود، به هر کجا بیفتد یک اهانت است.)
5 - همه چیز آفریده خداست. «کلّ شىء خلقه»
6- ذکر جداگانه انسان، در کنار همه هستى، نشانه اهمیّت و ارزش ویژه انسان است. «کلّ شىء خلقه - خلق الانسان»
7- آنچه نطفه مى شود، تنها یک سلّول و اسپرم بیش نیست. «سلالة من ماء»
8 - هنرمند، خداوند است که قطره اى آب ناچیز و پست، موجودى شریف و ارزشمند مى سازد. «خلق... من ماء مهین»
9- آفرینش حضرت آدم با آفرینش بنى آدم متفاوت است. «بدأ خلق الانسان من طین ثمّ جعل نسله من سلالة من ماء مهین» (آفرینش حضرت آدم از خاک بود، ولى نسل او از نطفه و آب آفریده شدند.)
10- دریافت کمالات الهى، به آمادگى و تعادل نیاز دارد. (اوّل اندام موزون، سپس دمیده شدن روح الهى) «ثم سوّاه و نفخ فیه»
11- از نشانه هاى شرافت انسان، دمیده شدن روح الهى در اوست. «من روحه»
12- آفرینش انسان اولیه تدریجى بوده است. «بدأ خلق الانسان... ثمّ سوّاه»
13- وسعت دایره دید انسان بیش از گوش اوست. (انسان در یک لحظه نمىتواند دو صدا را مجزّا از هم بشنود، ولى مى تواند چند چیز را با هم تماشا کند، به علاوه انسان از راه گوش تنها صداى اشیاى و افراد را مى شنود، ولى از راه چشم، موقعیّت، رنگ، حجم، حرکت و سکون را مى بیند.) («السمع» مفرد و «الابصار» جمع آمده است.)
14- در میان اعضاى بدن، آنچه وسیله شناخت و معرفت است، مهمتر است. (لذا تنها نام گوش و چشم و دل برده شده است.) «السمع والابصار والافئده»
15- توجّه به دورانهاى پیدایش انسان، راهى به سوى خودشناسى و خداشناسى و شکرگزارى است. «قلیلاً ما تشکرون»
16- انسان باید شکرگزار باشد، وگرنه سزاوار توبیخ است. «قلیلاً ما تشکرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
ذَلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ
ألَّذِى أَحْسَنَ کُلَّ شَىْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِن طِینٍ
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلاَلَةٍ مِّن مَّآءٍ مَّهِینٍ
ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمَعَ وَالْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُونَ
ترجمه
اوست (خداوندى) که از پنهان و آشکار آگاه، (و) شکست ناپذیر و مهربان است.
کسى که هر چه را آفرید نیکو آفرید، و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد.
سپس (بقاى) نسل او را از عصاره اى از آب پست و بىمقدار مقرّر فرمود.
سپس (اندام) او را موزون ساخت و از روح خویش در وى دمید، و براى شما گوش و چشمها و دلها قرار داد، (ولى) اندکى از شما سپاس مى گزارید.
کلمه «سَوّى» از «تسویه»، به معناى ایجاد تعادل و تناسب و دورى از هرگونه افراط و تفریط است.
حقایق جهان براى ما دو گونه است: پیدا و نا پیدا؛ امّا نزد خدا چیزى غایب و پنهان نیست.
پیام ها
1- قوانین حاکم بر جهان، براساس علم بى پایان الهى است. «یدبّر الامر... عالم الغیب و الشّهادة» (آرى، تدبیر و اداره هر مجموعه اى به آگاهى از آن نیاز دارد.)
2- علم الهى، نسبت به پیدا و پنهان یکسان است. «عالم الغیب و الشّهادة»
3- قدرت الهى با مهر همراه است. «العزیز الرّحیم»
4- همه آفریده ها نیکوست. «احسن کلّ شىء خلقه» (حتّى زهر در بدن مار یک ارزش است، درست مثل آب دهان که در دهان انسان نعمت است؛ امّا اگر خارج شود، به هر کجا بیفتد یک اهانت است.)
5 - همه چیز آفریده خداست. «کلّ شىء خلقه»
6- ذکر جداگانه انسان، در کنار همه هستى، نشانه اهمیّت و ارزش ویژه انسان است. «کلّ شىء خلقه - خلق الانسان»
7- آنچه نطفه مى شود، تنها یک سلّول و اسپرم بیش نیست. «سلالة من ماء»
8 - هنرمند، خداوند است که قطره اى آب ناچیز و پست، موجودى شریف و ارزشمند مى سازد. «خلق... من ماء مهین»
9- آفرینش حضرت آدم با آفرینش بنى آدم متفاوت است. «بدأ خلق الانسان من طین ثمّ جعل نسله من سلالة من ماء مهین» (آفرینش حضرت آدم از خاک بود، ولى نسل او از نطفه و آب آفریده شدند.)
10- دریافت کمالات الهى، به آمادگى و تعادل نیاز دارد. (اوّل اندام موزون، سپس دمیده شدن روح الهى) «ثم سوّاه و نفخ فیه»
11- از نشانه هاى شرافت انسان، دمیده شدن روح الهى در اوست. «من روحه»
12- آفرینش انسان اولیه تدریجى بوده است. «بدأ خلق الانسان... ثمّ سوّاه»
13- وسعت دایره دید انسان بیش از گوش اوست. (انسان در یک لحظه نمىتواند دو صدا را مجزّا از هم بشنود، ولى مى تواند چند چیز را با هم تماشا کند، به علاوه انسان از راه گوش تنها صداى اشیاى و افراد را مى شنود، ولى از راه چشم، موقعیّت، رنگ، حجم، حرکت و سکون را مى بیند.) («السمع» مفرد و «الابصار» جمع آمده است.)
14- در میان اعضاى بدن، آنچه وسیله شناخت و معرفت است، مهمتر است. (لذا تنها نام گوش و چشم و دل برده شده است.) «السمع والابصار والافئده»
15- توجّه به دورانهاى پیدایش انسان، راهى به سوى خودشناسى و خداشناسى و شکرگزارى است. «قلیلاً ما تشکرون»
16- انسان باید شکرگزار باشد، وگرنه سزاوار توبیخ است. «قلیلاً ما تشکرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است