display result search
- 2012
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه29 سوره فرقان
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره فرقان- آیه 29
لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَآءَنِى وَکَانَ الشَّیْطَنُ لِلْإِنسَنِ خَذُولاً
ترجمه
رفیق من بعد از آن که حقّ از طرف خدا براى من آمد، مرا گمراه ساخت. و شیطان هنگام امید، انسان را رها مى کند.
«خذلان» این است که انسان به حمایت کسى امید داشته باشد، ولى او انسان را رها کند.
به گفتهى روایات، رهبر الهى، مصداق ذکر است و گمراه کردن از ذکر «لقد اضلّنى عن الذکر» یعنى گمراه شدن از رهبر حقّ.
اسلام براى دوستى وانتخاب دوست، سفارشهاى زیادى دارد و دوستى با افرادى را تشویق و از دوستى با افرادى نهى کرده است که این موضوع به بحث مستقلّى نیاز دارد. برخى از عنوانهاى فرعى موضوع «دوست و دوستى» به این شرح است:
راه هاى شناخت دوست، مرزهاى دوستى، ادامه دوستى، قطع دوستى، انگیزه ه اى دوستى، آداب معاشرت با دوستان و حقوق دوست، که براى هر یک آیات و روایات بسیارى است و ما به گوش هاى از آنها اشاره مى کنیم:
اگر در شناخت کسى به تردید افتادید، به دوستانش بنگرید که چه افرادى هستند. «فانظروا الى خُلَطائه»
تنهایى، از رفیق بد بهتر است.
از پیامبر پرسیدند: بهترین دوست کیست؟ فرمود: کسى که دیدارش شما را به یاد خدا بیندازد، و گفتارش به علم شما بیفزاید و کردارش یاد قیامت را در شما زنده کند.
حضرت على (ع) فرمود: هنگامى که قدرتت از بین رفت، رفقاى واقعى تو از دشمنان شناخته مى شوند.
حضرت على (ع) فرمود: رفیق خوب، بهترین فامیل است.
در حدیث آمده است: دوستت را در مورد غضب، درهم، دینار و مسافرت آزمایش کن. اگر در این آزمایشها موفّق شد، دوست خوبى است.
در شعر شاعران نیز دربارهى دوست و دوستى، بسیار سخن به میان آمده و به معاشرت و همنشینى با دوستان خوب بسیار سفارش شده است؛
همنشین تو از تو به باید تا تو را عقل و دین بیفزاید
و از همنشینى با دوستان بد مذمّت شده است، رفیق بد به مار خوش خط و خالى تشبیه شده است که زهرى کشنده در درون دارد؛
تا توانى مى گریز از یار بد یار بد بدتر بود از مار بد
مار بد تنها تو را بر جان زند یار بد بر جان و بر ایمان زند
یا دوست بد به ابر تیرهاى تشبیه شده است که خورشید با آن عظمت را مىپوشاند؛
با بدان منشین که صحبت بد گرچه پاکى تو را پلید کند
آفتاب بدین بزرگى را پارهاى ابر ناپدید کند
پیام ها
1- حسرتهاى درونى در اعمال و رفتار انسان مؤثّر است. «یعضّ الظالم»
2- رها کردن راه انبیا ظلم است. (ظلم به خود و ظلم به انبیا) «یعضّ الظالم»
3- عذاب قیامت بسیار سخت است. «یعضّ الظالم على یَدَیه» (مشرک تنها یک انگشت و یا یک دست خود را گاز نمى گیرد، بلکه دو دست خود را گاز مى گیرد)
4- در قیامت، وجدانها بیدار مىشود. «یعضّ - یقول»
5 - پشیمانى، دلیل بر اختیار انسان است و اگر کسى مجبور بود، پشیمانى معنا نداشت. «یالیتنى»
6- دوستى هاى نامشروع امروز، فرداى خطرناکى دارد. «یالیتنى» دوست در سرنوشت انسان مؤثّر است.
7- ایمان به تنهایى کافى نیست، همراه بودن با انبیا نیز لازم است. «مع الرسول»
8 - ارتباط با انبیا هر چند اندک باشد، مىتواند راه نجات باشد. «سبیلاً»
9- دو دوستى در یک دل جا نمىگیرد. (دوستى پیامبر و دوستى انسان گمراه) «اتّخذت مع الرسول... لم اتّخذ فلاناً خلیلاً»
10- دوستان منحرف، عوامل شیطانند. «فلاناً خلیلاً - و کان الشیطان»
11- نام و شخص افراد مهم نیست، کارایى آنان مهم است. «فلاناً - اضلّنى»
12- نشانهى دوست بد آن است که انسان را غافل کند. «اضلّنى عن الذکر»
13- گاهى عواطف دوستى، بر استدلال و منطق غلبه مى کند. «اضلّنى عن الذکر بعد اذ جاءنى»
14- خداوند با همهى مردم اتمام حجّت مى کند. «بعد اذ جاءنى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَآءَنِى وَکَانَ الشَّیْطَنُ لِلْإِنسَنِ خَذُولاً
ترجمه
رفیق من بعد از آن که حقّ از طرف خدا براى من آمد، مرا گمراه ساخت. و شیطان هنگام امید، انسان را رها مى کند.
«خذلان» این است که انسان به حمایت کسى امید داشته باشد، ولى او انسان را رها کند.
به گفتهى روایات، رهبر الهى، مصداق ذکر است و گمراه کردن از ذکر «لقد اضلّنى عن الذکر» یعنى گمراه شدن از رهبر حقّ.
اسلام براى دوستى وانتخاب دوست، سفارشهاى زیادى دارد و دوستى با افرادى را تشویق و از دوستى با افرادى نهى کرده است که این موضوع به بحث مستقلّى نیاز دارد. برخى از عنوانهاى فرعى موضوع «دوست و دوستى» به این شرح است:
راه هاى شناخت دوست، مرزهاى دوستى، ادامه دوستى، قطع دوستى، انگیزه ه اى دوستى، آداب معاشرت با دوستان و حقوق دوست، که براى هر یک آیات و روایات بسیارى است و ما به گوش هاى از آنها اشاره مى کنیم:
اگر در شناخت کسى به تردید افتادید، به دوستانش بنگرید که چه افرادى هستند. «فانظروا الى خُلَطائه»
تنهایى، از رفیق بد بهتر است.
از پیامبر پرسیدند: بهترین دوست کیست؟ فرمود: کسى که دیدارش شما را به یاد خدا بیندازد، و گفتارش به علم شما بیفزاید و کردارش یاد قیامت را در شما زنده کند.
حضرت على (ع) فرمود: هنگامى که قدرتت از بین رفت، رفقاى واقعى تو از دشمنان شناخته مى شوند.
حضرت على (ع) فرمود: رفیق خوب، بهترین فامیل است.
در حدیث آمده است: دوستت را در مورد غضب، درهم، دینار و مسافرت آزمایش کن. اگر در این آزمایشها موفّق شد، دوست خوبى است.
در شعر شاعران نیز دربارهى دوست و دوستى، بسیار سخن به میان آمده و به معاشرت و همنشینى با دوستان خوب بسیار سفارش شده است؛
همنشین تو از تو به باید تا تو را عقل و دین بیفزاید
و از همنشینى با دوستان بد مذمّت شده است، رفیق بد به مار خوش خط و خالى تشبیه شده است که زهرى کشنده در درون دارد؛
تا توانى مى گریز از یار بد یار بد بدتر بود از مار بد
مار بد تنها تو را بر جان زند یار بد بر جان و بر ایمان زند
یا دوست بد به ابر تیرهاى تشبیه شده است که خورشید با آن عظمت را مىپوشاند؛
با بدان منشین که صحبت بد گرچه پاکى تو را پلید کند
آفتاب بدین بزرگى را پارهاى ابر ناپدید کند
پیام ها
1- حسرتهاى درونى در اعمال و رفتار انسان مؤثّر است. «یعضّ الظالم»
2- رها کردن راه انبیا ظلم است. (ظلم به خود و ظلم به انبیا) «یعضّ الظالم»
3- عذاب قیامت بسیار سخت است. «یعضّ الظالم على یَدَیه» (مشرک تنها یک انگشت و یا یک دست خود را گاز نمى گیرد، بلکه دو دست خود را گاز مى گیرد)
4- در قیامت، وجدانها بیدار مىشود. «یعضّ - یقول»
5 - پشیمانى، دلیل بر اختیار انسان است و اگر کسى مجبور بود، پشیمانى معنا نداشت. «یالیتنى»
6- دوستى هاى نامشروع امروز، فرداى خطرناکى دارد. «یالیتنى» دوست در سرنوشت انسان مؤثّر است.
7- ایمان به تنهایى کافى نیست، همراه بودن با انبیا نیز لازم است. «مع الرسول»
8 - ارتباط با انبیا هر چند اندک باشد، مىتواند راه نجات باشد. «سبیلاً»
9- دو دوستى در یک دل جا نمىگیرد. (دوستى پیامبر و دوستى انسان گمراه) «اتّخذت مع الرسول... لم اتّخذ فلاناً خلیلاً»
10- دوستان منحرف، عوامل شیطانند. «فلاناً خلیلاً - و کان الشیطان»
11- نام و شخص افراد مهم نیست، کارایى آنان مهم است. «فلاناً - اضلّنى»
12- نشانهى دوست بد آن است که انسان را غافل کند. «اضلّنى عن الذکر»
13- گاهى عواطف دوستى، بر استدلال و منطق غلبه مى کند. «اضلّنى عن الذکر بعد اذ جاءنى»
14- خداوند با همهى مردم اتمام حجّت مى کند. «بعد اذ جاءنى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است