display result search
- 12905
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 11 سوره نور
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نور- آیه 11
نَّ الَّذِینَ جَآءُو بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِّنکُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرّاً لَکُم بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ لِکُلِّ امْرِىٍ مِّنهُم مَّا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَالَّذِى تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ
ترجمه
قطعاً کسانى که آن دروغ بزرگ را (در میان) آوردند، گروهى متشکل از خود شما بودند. آن را براى خود شر نپندارید، بلکه آن (در نهایت) به نفع شماست. هر کدام از آنان بدان اندازه از گناه که مرتکب شده است، به کیفر رسد وبراى کسى که بخش بزرگ گناه را بر عهده گرفته عذاب بزرگى است.
کلمهى «اِفک» در لغت، به معناى گرایش از حقّ به باطل است. تهمت زدن نیز نوعى پوشاندن حقّ و جلوه دادن باطل است.
برخى مفسّران درباره شأن نزول این آیه گفته اند: پیامبراکرم در هر سفرى با قید قرعه یکى از همسرانش را همراه مى برد. در جنگ «بنى مصطلق» عایشه را برد. وقتى که نبرد پایان یافت و مردم به مدینه بازمىگشتند، عایشه براى تطهیر و یا یافتن دانههاى گردنبند گمشدهاش از قافله عقب ماند. یکى از اصحاب که او نیز از قافله دور مانده بود، عایشه را به لشکر رساند. بعضى افراد به عایشه و آن صحابى، تهمت ناروا زدند. این اتهام به گوش مردم رسید، پیامبر ناراحت شد و عایشه به خانه پدر رفت، تا آن که این آیه نازل شد.
جمعى دیگر از مفسّران و خصوصاً نویسنده تفسیر «اطیب البیان» با استفاده از روایات متعدّد و مستند نقل مى کنند که این آیه درباره ماریه قبطیه» (یکى دیگر از همسران رسول خدا) است، که خداوند به او فرزندى به نام «ابراهیم» داد، ولى پس از 18 ماه از دنیا رفت. عایشه و حَفصِه گفتند: اى رسول خدا! چرا گریه مىکنى؟ ابراهیم فرزند تو نبود، بلکه شخص دیگرى غیر از تو با ماریه هم‌بستر شده و ابراهیم متولد شده است. اینجا بود که این آیه نازل شد. علاّمه جعفر مرتضى در کتاب گرانقدر (حدیث الافک) نیز این بیان را تأیید مى کند. در مورد هر دو شأن نزول سؤالاتى مطرح است ولى چون هدف ما در این تفسیر، پیامگیرى از متن آیات است، دربارهى شأن نزولها بحث گسترده اى نداریم.
در ماجراى افک چندین گناه نهفته است: دروغ، سوءظن به مؤمن، ایذاى مؤمن، تهمت، اهانت، آزردن پیامبر، تضعیف خاندان رسالت و شایعه پردازى.
پیام ها
1- افراد فاسق، از نسبت دادن زنا، حتى به همسر پیامبر نیز ابایى ندارند. «جاءو بالاِفک»
2- گاهى شایعهسازان، با سازمانده قبلى و قصد توطئه، شایعه را القا مىکنند. «عُصبة» («عُصبة» یعنى گروه متشکّل و متعصّبى که هدفى را دنبال مى کند)
3- مراقب شایعهسازان در میان خود باشید. «منکم»
4- گاهى در پیش آمدهاى تلخ منافعى وجود دارد. (مانند روشنشدن چهره منافقان، هوشیارى مردم، امدادهاى الهى براى مظلوم) «لاتحسبوه شرّاً لکم»
5 - امیددادن به مؤمنان در برابر توطئه و تهمت بدخواهان لازم است. «بل هو خیرٌ»
6- کیفرهاى الهى، عادلانه و متناسب با اعمال ماست. «لکلّ امرىٍ منهم ما اکتسب»
7- در گناهان دسته جمعى، هر یک از افراد به مقدار سهم خود مجرم است. «لکلّ امرىٍ منهم ما اکتسب من الاثم»
8 - انسان زمانى مجرم و مقصّر است که با علم و قصد گناه کند. «اِکتسب من الاثم»
9- گناه هر کس گریبانگیر خود اوست. «لکلّ امرىٍ منهم مَا اکتسب من الاثم»
10- مجازات کسى که نقش اصلى را در ارتکاب جرم دارد، بزرگتر است. «والّذى تَولّى کِبره... له عذابٌ عظیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
نَّ الَّذِینَ جَآءُو بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِّنکُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرّاً لَکُم بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ لِکُلِّ امْرِىٍ مِّنهُم مَّا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَالَّذِى تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ
ترجمه
قطعاً کسانى که آن دروغ بزرگ را (در میان) آوردند، گروهى متشکل از خود شما بودند. آن را براى خود شر نپندارید، بلکه آن (در نهایت) به نفع شماست. هر کدام از آنان بدان اندازه از گناه که مرتکب شده است، به کیفر رسد وبراى کسى که بخش بزرگ گناه را بر عهده گرفته عذاب بزرگى است.
کلمهى «اِفک» در لغت، به معناى گرایش از حقّ به باطل است. تهمت زدن نیز نوعى پوشاندن حقّ و جلوه دادن باطل است.
برخى مفسّران درباره شأن نزول این آیه گفته اند: پیامبراکرم در هر سفرى با قید قرعه یکى از همسرانش را همراه مى برد. در جنگ «بنى مصطلق» عایشه را برد. وقتى که نبرد پایان یافت و مردم به مدینه بازمىگشتند، عایشه براى تطهیر و یا یافتن دانههاى گردنبند گمشدهاش از قافله عقب ماند. یکى از اصحاب که او نیز از قافله دور مانده بود، عایشه را به لشکر رساند. بعضى افراد به عایشه و آن صحابى، تهمت ناروا زدند. این اتهام به گوش مردم رسید، پیامبر ناراحت شد و عایشه به خانه پدر رفت، تا آن که این آیه نازل شد.
جمعى دیگر از مفسّران و خصوصاً نویسنده تفسیر «اطیب البیان» با استفاده از روایات متعدّد و مستند نقل مى کنند که این آیه درباره ماریه قبطیه» (یکى دیگر از همسران رسول خدا) است، که خداوند به او فرزندى به نام «ابراهیم» داد، ولى پس از 18 ماه از دنیا رفت. عایشه و حَفصِه گفتند: اى رسول خدا! چرا گریه مىکنى؟ ابراهیم فرزند تو نبود، بلکه شخص دیگرى غیر از تو با ماریه هم‌بستر شده و ابراهیم متولد شده است. اینجا بود که این آیه نازل شد. علاّمه جعفر مرتضى در کتاب گرانقدر (حدیث الافک) نیز این بیان را تأیید مى کند. در مورد هر دو شأن نزول سؤالاتى مطرح است ولى چون هدف ما در این تفسیر، پیامگیرى از متن آیات است، دربارهى شأن نزولها بحث گسترده اى نداریم.
در ماجراى افک چندین گناه نهفته است: دروغ، سوءظن به مؤمن، ایذاى مؤمن، تهمت، اهانت، آزردن پیامبر، تضعیف خاندان رسالت و شایعه پردازى.
پیام ها
1- افراد فاسق، از نسبت دادن زنا، حتى به همسر پیامبر نیز ابایى ندارند. «جاءو بالاِفک»
2- گاهى شایعهسازان، با سازمانده قبلى و قصد توطئه، شایعه را القا مىکنند. «عُصبة» («عُصبة» یعنى گروه متشکّل و متعصّبى که هدفى را دنبال مى کند)
3- مراقب شایعهسازان در میان خود باشید. «منکم»
4- گاهى در پیش آمدهاى تلخ منافعى وجود دارد. (مانند روشنشدن چهره منافقان، هوشیارى مردم، امدادهاى الهى براى مظلوم) «لاتحسبوه شرّاً لکم»
5 - امیددادن به مؤمنان در برابر توطئه و تهمت بدخواهان لازم است. «بل هو خیرٌ»
6- کیفرهاى الهى، عادلانه و متناسب با اعمال ماست. «لکلّ امرىٍ منهم ما اکتسب»
7- در گناهان دسته جمعى، هر یک از افراد به مقدار سهم خود مجرم است. «لکلّ امرىٍ منهم ما اکتسب من الاثم»
8 - انسان زمانى مجرم و مقصّر است که با علم و قصد گناه کند. «اِکتسب من الاثم»
9- گناه هر کس گریبانگیر خود اوست. «لکلّ امرىٍ منهم مَا اکتسب من الاثم»
10- مجازات کسى که نقش اصلى را در ارتکاب جرم دارد، بزرگتر است. «والّذى تَولّى کِبره... له عذابٌ عظیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان