display result search
- 4158
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 6-10 سوره نور
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نور- آیه 6-10
وَالَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ یَکُن لَّهُمْ شُهَدَآءُ إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ
وَ الْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِن کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ
وَیَدْرَؤُاْ عَنْهَا الْعَذَابَ أَن تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ
وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَآ إِن کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ
وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ ورَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ
ترجمه
و کسانى که به همسران خود نسبت زنا دهند، و جز خودشان شاهدى نداشته باشند، گواهى هر یک از آنان چنین است که چهار مرتبه به خدا سوگند یاد کند که از راستگویان است.
و پنجمینبار (بگوید:) لعنت خدا بر او اگر از دروغگویان باشد!
و عذاب (سنگسار) را از آن زن دفع مىکند، اینکه او (در مقام دفاع) چهار بار به خدا قسم بخورد شوهرش (در این نسبتى که به او مىدهد) از دروغگویان است.
و مرتبه پنجم (بگوید:) غضب خدا بر او باد اگر شوهرش از راستگویان باشد.
و اگر فضل و رحمت خداوند بر شما نبود، و اینکه خداوند توبهپذیر و حکیم است. (رسوا مىشدید و نظام خانوادگى شما مختل مىشد)
شخصى به نام «هلالبن امیه» با اضطراب بر پیامبرصلى الله علیه وآله وارد شد و عرض کرد: زنم را در حال زنا دیدم، به خدا سوگند راست مىگویم. پیامبر صلى الله علیه وآله ناراحت شد. اصحاب آن حضرت نیز هیجان زده شدند که این مرد، هم ناموسش را در چنین حالى دیده است و هم شلاق خواهد خورد، زیرا شاهدى ندارد تا سخن خود را ثابت کند. این آیه نازل شد وفرمود: اگر مردى به همسرش نسبت زنا داد و شاهدى نداشت، به جاى آوردن چهار شاهد، چهار بار بگوید: «اُشهد باللّه انّى لمن الصادقین» خدا را گواه مىگیرم که من از راستگویانم. و براى تحکیم و تثبیت ادّعاى خود یک بار هم این جمله را بگوید: «لعنة اللّه علىّ ان کنتُ من الکاذبین» لعنت خدا بر من اگر از دروغگویان باشم.
البتّه زن نیز همچون شوهرش حقّ دارد از خود دفاع کند، زیرا ممکن است مردى با چهار سوگند دروغ، همسر خود را به سنگسار شدن محکوم کند و براى همیشه آبروى او و بستگانش را ببرد. اسلام که حامى حقوق همگان است براى پیشگیرى از وقوع این کار، به زن نیز اجازه داده است تا براى اثبات پاکدامنى خود و نجات از سنگسار، چهار بار سوگند یاد کند و چنین بگوید: «اُشهد باللّه انّه لَمِن الکاذِبین» خدا را گواه مىگیرم که همسرم از دروغگویان است. و براى محکم کارى بیشتر بگوید: «غَضِب اللّه علىّ اِن کان من الصادقین» قهر و غضب خدا بر من اگر همسرم از راستگویان باشد.
در پنجمین جملهى مرد، «لعنت خدا» بود و در پنجمین جملهى زن، «غضب خدا» که از لعنت شدیدتر است، زیرا حساسیّت کسى که مورد تهمت قرار گرفته، بیشتر است و براى نجات از سنگسار شدن حاضر است غضب خدا را تحمّل کند.
به هر حال، اگر در محضر قاضى و حاکم اسلامى، این ده جمله (پنج جمله از مرد و پنج جمله از زن) گفته شود، در اصطلاح به این کار، «لِعان» (یکدیگر را لعن کردن) مىگویند. البتّه در این مورد مسائل فقهى و حقوقى خاصّى مطرح است. قاضى باید زن و شوهر را موعظه نماید و سعى کند لعان واقع نشود و در صورت لزوم اجرا، آن دو را به مکانهاى مقدّس مانند مسجد ببرد و رو به قبله بنشاند، آن گاه مراسم لعان انجام گیرد.
با اجراى لعان و سوگند خوردن زن و شوهر و گفتن جملههاى ذکر شده، اسلام قوانینى را در نظر گرفته است که باید به آنها عمل شود:
1- این زن و مرد، بدون صیغهى طلاق، براى همیشه از یکدیگر جدا مىشوند و حقّ مراجعه و ازدواج مجدد ندارند.
2- حدّ از هر دو برداشته مىشود، یعنى مرد، هشتاد ضربه شلاق نمىخورد و زن، سنگسار نمىشود.
قرار دادن چهار شاهد یا چهار سوگند، آن هم با لعنت و غضب، براى اثبات زنا، نشانهى آن است که خداوند با فضل و رحمت خود از طریق این گونه احکام، مانع رسوایى افراد شده و گرنه هر روز خانوادههایى رسوا و قبیلهها و فامیلهایى به تباهى کشیده مىشوند.
پیام ها
1- حفظ آبرو در اسلام مورد توجّه است. «أربع شهادات باللّه» (قانون چهار سوگند و یک لعنت برخود، براى کنترل مردم از رسوا کردن یکدیگر است)
2- در اثبات زناى همسر، چهار سوگند و یک لعنت، به جاى چهار شاهد پذیرفته است. «اِن لم یکن لهم شهداء... فَشَهادةُ أحدهم أربع شهادات»
3- اسلام، حامى حقوق زن است. زن نیز با چهار سوگند مىتواند اتّهامى را که مرد با چهار سوگند اثبات کرده، از خود دفع کند. «أربعشهادات... أربعشهادات»
4- اسلام براى پیشگیرى از فرو پاشى نظام خانواده، علاوه بر چهار بار خدا را گواه گرفتن، گفتن جملهى پنجمى را نیز بر هر یک از طرفین واجب کرده است. «والخامسة»
5 - نفرین برخود، براى رفع اتهام از خود جایز است. «غضب اللّه علیها»
6- اجراى قوانین و دستورات خداوند، به نفع خود مردم است. «و لولا فضل اللّه علیکم»
7- عذر پذیرى خداوند، با مصلحت و حکمت همراه است. «تَوّابٌ حکیم»
8 - قوانین کیفرى اسلام، احکامى برخاسته از حکمت الهى است. «حکیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَالَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ یَکُن لَّهُمْ شُهَدَآءُ إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ
وَ الْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِن کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ
وَیَدْرَؤُاْ عَنْهَا الْعَذَابَ أَن تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ
وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَآ إِن کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ
وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ ورَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ
ترجمه
و کسانى که به همسران خود نسبت زنا دهند، و جز خودشان شاهدى نداشته باشند، گواهى هر یک از آنان چنین است که چهار مرتبه به خدا سوگند یاد کند که از راستگویان است.
و پنجمینبار (بگوید:) لعنت خدا بر او اگر از دروغگویان باشد!
و عذاب (سنگسار) را از آن زن دفع مىکند، اینکه او (در مقام دفاع) چهار بار به خدا قسم بخورد شوهرش (در این نسبتى که به او مىدهد) از دروغگویان است.
و مرتبه پنجم (بگوید:) غضب خدا بر او باد اگر شوهرش از راستگویان باشد.
و اگر فضل و رحمت خداوند بر شما نبود، و اینکه خداوند توبهپذیر و حکیم است. (رسوا مىشدید و نظام خانوادگى شما مختل مىشد)
شخصى به نام «هلالبن امیه» با اضطراب بر پیامبرصلى الله علیه وآله وارد شد و عرض کرد: زنم را در حال زنا دیدم، به خدا سوگند راست مىگویم. پیامبر صلى الله علیه وآله ناراحت شد. اصحاب آن حضرت نیز هیجان زده شدند که این مرد، هم ناموسش را در چنین حالى دیده است و هم شلاق خواهد خورد، زیرا شاهدى ندارد تا سخن خود را ثابت کند. این آیه نازل شد وفرمود: اگر مردى به همسرش نسبت زنا داد و شاهدى نداشت، به جاى آوردن چهار شاهد، چهار بار بگوید: «اُشهد باللّه انّى لمن الصادقین» خدا را گواه مىگیرم که من از راستگویانم. و براى تحکیم و تثبیت ادّعاى خود یک بار هم این جمله را بگوید: «لعنة اللّه علىّ ان کنتُ من الکاذبین» لعنت خدا بر من اگر از دروغگویان باشم.
البتّه زن نیز همچون شوهرش حقّ دارد از خود دفاع کند، زیرا ممکن است مردى با چهار سوگند دروغ، همسر خود را به سنگسار شدن محکوم کند و براى همیشه آبروى او و بستگانش را ببرد. اسلام که حامى حقوق همگان است براى پیشگیرى از وقوع این کار، به زن نیز اجازه داده است تا براى اثبات پاکدامنى خود و نجات از سنگسار، چهار بار سوگند یاد کند و چنین بگوید: «اُشهد باللّه انّه لَمِن الکاذِبین» خدا را گواه مىگیرم که همسرم از دروغگویان است. و براى محکم کارى بیشتر بگوید: «غَضِب اللّه علىّ اِن کان من الصادقین» قهر و غضب خدا بر من اگر همسرم از راستگویان باشد.
در پنجمین جملهى مرد، «لعنت خدا» بود و در پنجمین جملهى زن، «غضب خدا» که از لعنت شدیدتر است، زیرا حساسیّت کسى که مورد تهمت قرار گرفته، بیشتر است و براى نجات از سنگسار شدن حاضر است غضب خدا را تحمّل کند.
به هر حال، اگر در محضر قاضى و حاکم اسلامى، این ده جمله (پنج جمله از مرد و پنج جمله از زن) گفته شود، در اصطلاح به این کار، «لِعان» (یکدیگر را لعن کردن) مىگویند. البتّه در این مورد مسائل فقهى و حقوقى خاصّى مطرح است. قاضى باید زن و شوهر را موعظه نماید و سعى کند لعان واقع نشود و در صورت لزوم اجرا، آن دو را به مکانهاى مقدّس مانند مسجد ببرد و رو به قبله بنشاند، آن گاه مراسم لعان انجام گیرد.
با اجراى لعان و سوگند خوردن زن و شوهر و گفتن جملههاى ذکر شده، اسلام قوانینى را در نظر گرفته است که باید به آنها عمل شود:
1- این زن و مرد، بدون صیغهى طلاق، براى همیشه از یکدیگر جدا مىشوند و حقّ مراجعه و ازدواج مجدد ندارند.
2- حدّ از هر دو برداشته مىشود، یعنى مرد، هشتاد ضربه شلاق نمىخورد و زن، سنگسار نمىشود.
قرار دادن چهار شاهد یا چهار سوگند، آن هم با لعنت و غضب، براى اثبات زنا، نشانهى آن است که خداوند با فضل و رحمت خود از طریق این گونه احکام، مانع رسوایى افراد شده و گرنه هر روز خانوادههایى رسوا و قبیلهها و فامیلهایى به تباهى کشیده مىشوند.
پیام ها
1- حفظ آبرو در اسلام مورد توجّه است. «أربع شهادات باللّه» (قانون چهار سوگند و یک لعنت برخود، براى کنترل مردم از رسوا کردن یکدیگر است)
2- در اثبات زناى همسر، چهار سوگند و یک لعنت، به جاى چهار شاهد پذیرفته است. «اِن لم یکن لهم شهداء... فَشَهادةُ أحدهم أربع شهادات»
3- اسلام، حامى حقوق زن است. زن نیز با چهار سوگند مىتواند اتّهامى را که مرد با چهار سوگند اثبات کرده، از خود دفع کند. «أربعشهادات... أربعشهادات»
4- اسلام براى پیشگیرى از فرو پاشى نظام خانواده، علاوه بر چهار بار خدا را گواه گرفتن، گفتن جملهى پنجمى را نیز بر هر یک از طرفین واجب کرده است. «والخامسة»
5 - نفرین برخود، براى رفع اتهام از خود جایز است. «غضب اللّه علیها»
6- اجراى قوانین و دستورات خداوند، به نفع خود مردم است. «و لولا فضل اللّه علیکم»
7- عذر پذیرى خداوند، با مصلحت و حکمت همراه است. «تَوّابٌ حکیم»
8 - قوانین کیفرى اسلام، احکامى برخاسته از حکمت الهى است. «حکیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است