display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره طه- آیه 39
أَنِ اقْذِفِیهِ فِی التَّابُوتِ فَاقْذِفِیهِ فِی الْیَمِّ فَلْیُلْقِهِ الْیَمُّ بِالسَّاحِلِ یَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِی وَعَدُوٌّ لَهُ ۚ وَأَلْقَیْتُ عَلَیْکَ مَحَبَّةً مِنِّی وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَیْنِی
ترجمه
(خداوند) فرمود: آن را بگیر و نترس، ما بزودى آن را به حالت اولیّه اش بر مى گردانیم. آنگاه که به مادرت آنچه را باید الهام کرد، وحى کردیم.
(به او وحى کردیم) که کودک خود را در صندوقى بگذار، پس آن (صندوق) را در دریا بینداز، تا دریا آن را به ساحل افکند و (کسى که) دشمن من و دشمن او (است)، آن را (از دریا) بگیرد. و (اى موسى!) من محبّتى از جانب خویش بر تو افکندم (تا تو را دوست بدارند) و تا زیر نظر من ساخته شوى (و پرورش یابى).
مراد از وحى در اینجا، الهام و القا بر قلب است، نه آن وحى اصطلاحى که مخصوص پیامبران است. زیرا رسالت، مخصوص مردان است. چنانکه در سوره یوسف، آیه 109 مى فرماید: «و ما ارسلنا من قبلک الاّ رجالاً نُوحى الیهم»
«تابوت» به معناى صندوق و «یم» به معناى دریاست و تمام هشت مورد استعمال «یم» در قرآن، در داستان حضرت موسى مى باشد.
بر خلاف امروزه که صنعت تنها به ساخت کالاها گفته مى شود، قرآن صنعت را هم به کالا گفته «اِصنَعِ الفلک» و هم به تربیت انسانى. «لتصنع على عینى»
همین که خداوند بر کارى اراده کند، تمام مقدمات آن را نیز فراهم مىسازد. در اینجا براى حفظ موسى علیه السلام، به مادرش الهام مى کند که فرزندت را به دریا بینداز، به دریا امر مى نماید که صندوق حامل کودک را به ساحل ببر، به قلب دشمن القا مى فرماید که او را بگیر و محبّت کودک را نیز در دل او قرار مى دهد.
امام باقر (ع) فرمود: خداوند چنان محبّتى از موسى در دل مردم انداخت که هر کس موسى (ع) را مى دید به او علاقه مند مى شد.
رمز رسیدن به کمالات، دل کندن از وابستگى ها و دوستى هاست. «اِقذِفیه»
الف: دل کندن از خود؛ ابراهیم حاضر شد در آتش افتد.
ب: دل کندن از همسر؛ ابراهیم همسرش را در مکّه بى آب و گیاه گذارد.
ج: دل کندن از نوزاد؛ مادر موسى فرزند خود را در آب افکند.
د: دل کندن از نوجوان؛ ابراهیم حاضر شد اسماعیل را قربانى کند.
ه: دل کندن از شهوت؛ یوسف، درخواست کامیابى همسر عزیز مصر را نپذیرفت.
و: دل کندن از خواب؛ ثواب نماز در دل شب را کسى جز خدا نمىداند. «فلا تَعلم نفس ما اُخفى لهم من قرّة اعین»
61) مراد از تابوت در داستان طالوت و جالوت درآیه 248 سوره بقره، همین صندوقچه حضرت موسى است. «... ان یأتیکم التابوت فیه سکینة من ربّکم وبقیّة ممّا ترک آلموسى وآلهارون»
پیام ها
1- گاهى والدین به خاطر فرزند، مشمول لطف خاص مى شوند. «اوحینا الى امّک»
2- زن نیز مى تواند به مقامى برسد که مورد وحى و الهام الهى قرار بگیرد. «اوحینا الى اُمّک» (اگر چه این وحى، براى رسالت به شمار نمى رود، امّا الهام ساده نیز به حساب نمى آید، زیرا مادر موسى به واسطه آن، فرزند خود را تسلیم امواج آب کرد.)
3- در حرکت ونهضت انبیا، زنان نیز ایفاى نقش کرده اند. «امّک»
4- دریا نیز همچون تمام هستى، تحت امر الهى است. «فلیلقه الیمّ بالساحل»
5 - تکرار کلمه «عدّو» نشانه عمق عداوت طاغوت نسبت به فرستادگان الهى است. «عدوٌّ لى و عدوٌّ له»
6- عدو شود سبب خیر، اگر خدا خواهد. «یأخذه عدوٌّ لى و عدوٌّ له»
7- محبوبیّت یکى از الطاف الهى است. آنکه دلها از اوست، محبّت نیز از اوست. «محبّة منّى»
8 - اولیاى خدا، تحت نظر و تربیت ویژه پروردگار قرار دارند. «على عینى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَنِ اقْذِفِیهِ فِی التَّابُوتِ فَاقْذِفِیهِ فِی الْیَمِّ فَلْیُلْقِهِ الْیَمُّ بِالسَّاحِلِ یَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِی وَعَدُوٌّ لَهُ ۚ وَأَلْقَیْتُ عَلَیْکَ مَحَبَّةً مِنِّی وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَیْنِی
ترجمه
(خداوند) فرمود: آن را بگیر و نترس، ما بزودى آن را به حالت اولیّه اش بر مى گردانیم. آنگاه که به مادرت آنچه را باید الهام کرد، وحى کردیم.
(به او وحى کردیم) که کودک خود را در صندوقى بگذار، پس آن (صندوق) را در دریا بینداز، تا دریا آن را به ساحل افکند و (کسى که) دشمن من و دشمن او (است)، آن را (از دریا) بگیرد. و (اى موسى!) من محبّتى از جانب خویش بر تو افکندم (تا تو را دوست بدارند) و تا زیر نظر من ساخته شوى (و پرورش یابى).
مراد از وحى در اینجا، الهام و القا بر قلب است، نه آن وحى اصطلاحى که مخصوص پیامبران است. زیرا رسالت، مخصوص مردان است. چنانکه در سوره یوسف، آیه 109 مى فرماید: «و ما ارسلنا من قبلک الاّ رجالاً نُوحى الیهم»
«تابوت» به معناى صندوق و «یم» به معناى دریاست و تمام هشت مورد استعمال «یم» در قرآن، در داستان حضرت موسى مى باشد.
بر خلاف امروزه که صنعت تنها به ساخت کالاها گفته مى شود، قرآن صنعت را هم به کالا گفته «اِصنَعِ الفلک» و هم به تربیت انسانى. «لتصنع على عینى»
همین که خداوند بر کارى اراده کند، تمام مقدمات آن را نیز فراهم مىسازد. در اینجا براى حفظ موسى علیه السلام، به مادرش الهام مى کند که فرزندت را به دریا بینداز، به دریا امر مى نماید که صندوق حامل کودک را به ساحل ببر، به قلب دشمن القا مى فرماید که او را بگیر و محبّت کودک را نیز در دل او قرار مى دهد.
امام باقر (ع) فرمود: خداوند چنان محبّتى از موسى در دل مردم انداخت که هر کس موسى (ع) را مى دید به او علاقه مند مى شد.
رمز رسیدن به کمالات، دل کندن از وابستگى ها و دوستى هاست. «اِقذِفیه»
الف: دل کندن از خود؛ ابراهیم حاضر شد در آتش افتد.
ب: دل کندن از همسر؛ ابراهیم همسرش را در مکّه بى آب و گیاه گذارد.
ج: دل کندن از نوزاد؛ مادر موسى فرزند خود را در آب افکند.
د: دل کندن از نوجوان؛ ابراهیم حاضر شد اسماعیل را قربانى کند.
ه: دل کندن از شهوت؛ یوسف، درخواست کامیابى همسر عزیز مصر را نپذیرفت.
و: دل کندن از خواب؛ ثواب نماز در دل شب را کسى جز خدا نمىداند. «فلا تَعلم نفس ما اُخفى لهم من قرّة اعین»
61) مراد از تابوت در داستان طالوت و جالوت درآیه 248 سوره بقره، همین صندوقچه حضرت موسى است. «... ان یأتیکم التابوت فیه سکینة من ربّکم وبقیّة ممّا ترک آلموسى وآلهارون»
پیام ها
1- گاهى والدین به خاطر فرزند، مشمول لطف خاص مى شوند. «اوحینا الى امّک»
2- زن نیز مى تواند به مقامى برسد که مورد وحى و الهام الهى قرار بگیرد. «اوحینا الى اُمّک» (اگر چه این وحى، براى رسالت به شمار نمى رود، امّا الهام ساده نیز به حساب نمى آید، زیرا مادر موسى به واسطه آن، فرزند خود را تسلیم امواج آب کرد.)
3- در حرکت ونهضت انبیا، زنان نیز ایفاى نقش کرده اند. «امّک»
4- دریا نیز همچون تمام هستى، تحت امر الهى است. «فلیلقه الیمّ بالساحل»
5 - تکرار کلمه «عدّو» نشانه عمق عداوت طاغوت نسبت به فرستادگان الهى است. «عدوٌّ لى و عدوٌّ له»
6- عدو شود سبب خیر، اگر خدا خواهد. «یأخذه عدوٌّ لى و عدوٌّ له»
7- محبوبیّت یکى از الطاف الهى است. آنکه دلها از اوست، محبّت نیز از اوست. «محبّة منّى»
8 - اولیاى خدا، تحت نظر و تربیت ویژه پروردگار قرار دارند. «على عینى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است