display result search
- 3506
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 21 و 22 سوره ص
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ص- آیه 21 و 22
وَهَلْ أَتَاکَ نَبَؤُاْ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُواْ الْمِحْرَابَ
إِذْ دَخَلُواْ عَلَى دَاوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُواْ لَا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَى بَعْضُنَا عَلَى بَعْضٍ فَاحْکُم بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَاهْدِنَآ إِلَى سَوَآءِ الصِّرَاطِ
ترجمه
و آیا ماجراى آن دادخواهان که از دیوار محراب (داود) بالا رفتند به تو رسیده است؟
آن گاه که (ناگهانى) بر او وارد شدند و او از (مشاهده) آنان به هراس افتاد. شاکیان گفتند: نترس، ما دو نفر درگیر شدهایم و یکى از ما بر دیگرى تعدّى نموده است، پس بین ما به حقّ داورى کن و ستم روا مدار و ما را به راه راست راهنمایى فرما».
«خصم» به معناى نزاع و درگیرى است و به هر یک از طرفین دعوا نیز گفته مى شود.
کلمه «سور» به معناى دیوار بلند است و «تسوّروا» به معناى بالا رفتن از دیوار است.
کلمه محراب» به دو معناست؛ گاهى به معناى بالاى مجلس و بهترین جاى منزل است که بزرگان مى نشینند و گاهى به معناى محلّ عبادت و جایگاه امام جماعت است.
«شطط» به معناى تجاوز و افراط و زیاده روى و ستم است.
امام رضا (ع) فرمود: خداوند دو فرشته را (در قیافه دو دادخواه) نزد داود فرستاد و آن دو از در بر او وارد نشدند بلکه از دیوار محراب بالا رفته و ناگهان نزد او آمدند.
شاید بتوان از این ماجرا استفاده کرد که براى آزمایش یا آموزش، فضاسازى و فیلم سازى و تغییر فیافه و ایجاد صحنه هاى هیجانى، دوست یا دشمنى فرضى، تغییر لباس و صدا و کارهاى هنرى جایز باشد واللّه العالم.
در آیات پیشین، قرآن کمالات بسیارى را براى حضرت داود بیان نمود که آخرین آنها، فصل الخطاب، یعنى قضاوت قاطعانه بود.
در این آیات به صحنه اى اشاره مى کند که خداوند براى داود پیش آورد تا او را آزمایش کند و در نهایت آموزش دهد که چگونه داورى کند. در این صحنه که بر اساس برخى روایات، توسط برخى فرشتگان انجام شده است، دو نفر به گونه اى غیر منتظره بر داود وارد مى شوند، چنانکه او گمان مىبرد قصد سوئى نسبت به او دارند، امّا مى گویند: اى داود نترس، ما دو نفر شاکى هستیم که میان ما اختلاف شده و از تو داورى مى خواهیم.
فرشته بودن این دو نفر را این نکته تقویت مى کند که در داستان حضرت ابراهیم و حضرت لوط نیز، فرشتگان به گونه اى بر آنان ظاهر شدند که این دو پیامبر ترسیدند و سپس فرشتگان گفتند: نترسید.
در قضاوت، عدالت جایگاه محورى دارد، لذا در این آیات، با سه عبارت مختلف، بر عدالت در قضاوت تأکید شده است: «فاحکم بیننا بالحقّ»، «لا تشطط»، «اهدنا الى سواء الصراط»
پیام ها
1- قبل از بیان سخن، در مخاطبین انگیزه شنیدن ایجاد کنیم. «هل اتاک نبأ»
2- خداوند، پیامبر را به مطالعه تاریخ گذشته دعوت مى کند. «هل اتاک نبأ الخصم»
3- صحنه هاى هیجانى و غوغایى و دلهره آور، زمینه عجله و دست پاچگى در قضاوت است. «تسوّروا المحراب - ففزع»
4- قضاوت در محراب عبادت، ارزش و قداست آن را بیشتر مى کند. (سکوى قضاوت حضرت على (ع) در مسجد کوفه بود و محل قضاوت حضرت داود در محراب). «تسوّروا المحراب»
5 - ترس و دلهره طبیعى به سراغ موحّدین نیز مى آید و با توحید منافاتى ندارد. «ففزع»
6- پیامبران نیز به حکم بشر بودن، از امور غیر منتظره، وحشت مى کنند. «ففزع»
7- براى قضاوت، باید طرفین دعوا در دادگاه حاضر باشند. «خصمان»
8 - انبیا، مرجع و ملجأ مردم بوده اند. «دخلوا على داود... خصمان بغى...»
9- تذکّر به قاضى در لحظه قضاوت، وسیله اى است براى مصونیّت او از اشتباه. «فاحکم بیننا بالحقّ ولا تشطط و اهدنا»
10- طرفین دعوا، باید خواهان اجراى حقّ باشند، نه حفظ منافع خود. «فاحکم بیننا بالحقّ»
11- رهبران و داوران جامعه الهى باید نصیحت پذیر و حقّ شنو باشند. «فاحکم بیننا بالحقّ ولا تشطط»
12- اجراى عدالت در جامعه، عامل هدایت مردم به راه مستقیم و دورى از افراط و تفریط مى شود. «اهدنا الى سواء الصراط»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَهَلْ أَتَاکَ نَبَؤُاْ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُواْ الْمِحْرَابَ
إِذْ دَخَلُواْ عَلَى دَاوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُواْ لَا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَى بَعْضُنَا عَلَى بَعْضٍ فَاحْکُم بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَاهْدِنَآ إِلَى سَوَآءِ الصِّرَاطِ
ترجمه
و آیا ماجراى آن دادخواهان که از دیوار محراب (داود) بالا رفتند به تو رسیده است؟
آن گاه که (ناگهانى) بر او وارد شدند و او از (مشاهده) آنان به هراس افتاد. شاکیان گفتند: نترس، ما دو نفر درگیر شدهایم و یکى از ما بر دیگرى تعدّى نموده است، پس بین ما به حقّ داورى کن و ستم روا مدار و ما را به راه راست راهنمایى فرما».
«خصم» به معناى نزاع و درگیرى است و به هر یک از طرفین دعوا نیز گفته مى شود.
کلمه «سور» به معناى دیوار بلند است و «تسوّروا» به معناى بالا رفتن از دیوار است.
کلمه محراب» به دو معناست؛ گاهى به معناى بالاى مجلس و بهترین جاى منزل است که بزرگان مى نشینند و گاهى به معناى محلّ عبادت و جایگاه امام جماعت است.
«شطط» به معناى تجاوز و افراط و زیاده روى و ستم است.
امام رضا (ع) فرمود: خداوند دو فرشته را (در قیافه دو دادخواه) نزد داود فرستاد و آن دو از در بر او وارد نشدند بلکه از دیوار محراب بالا رفته و ناگهان نزد او آمدند.
شاید بتوان از این ماجرا استفاده کرد که براى آزمایش یا آموزش، فضاسازى و فیلم سازى و تغییر فیافه و ایجاد صحنه هاى هیجانى، دوست یا دشمنى فرضى، تغییر لباس و صدا و کارهاى هنرى جایز باشد واللّه العالم.
در آیات پیشین، قرآن کمالات بسیارى را براى حضرت داود بیان نمود که آخرین آنها، فصل الخطاب، یعنى قضاوت قاطعانه بود.
در این آیات به صحنه اى اشاره مى کند که خداوند براى داود پیش آورد تا او را آزمایش کند و در نهایت آموزش دهد که چگونه داورى کند. در این صحنه که بر اساس برخى روایات، توسط برخى فرشتگان انجام شده است، دو نفر به گونه اى غیر منتظره بر داود وارد مى شوند، چنانکه او گمان مىبرد قصد سوئى نسبت به او دارند، امّا مى گویند: اى داود نترس، ما دو نفر شاکى هستیم که میان ما اختلاف شده و از تو داورى مى خواهیم.
فرشته بودن این دو نفر را این نکته تقویت مى کند که در داستان حضرت ابراهیم و حضرت لوط نیز، فرشتگان به گونه اى بر آنان ظاهر شدند که این دو پیامبر ترسیدند و سپس فرشتگان گفتند: نترسید.
در قضاوت، عدالت جایگاه محورى دارد، لذا در این آیات، با سه عبارت مختلف، بر عدالت در قضاوت تأکید شده است: «فاحکم بیننا بالحقّ»، «لا تشطط»، «اهدنا الى سواء الصراط»
پیام ها
1- قبل از بیان سخن، در مخاطبین انگیزه شنیدن ایجاد کنیم. «هل اتاک نبأ»
2- خداوند، پیامبر را به مطالعه تاریخ گذشته دعوت مى کند. «هل اتاک نبأ الخصم»
3- صحنه هاى هیجانى و غوغایى و دلهره آور، زمینه عجله و دست پاچگى در قضاوت است. «تسوّروا المحراب - ففزع»
4- قضاوت در محراب عبادت، ارزش و قداست آن را بیشتر مى کند. (سکوى قضاوت حضرت على (ع) در مسجد کوفه بود و محل قضاوت حضرت داود در محراب). «تسوّروا المحراب»
5 - ترس و دلهره طبیعى به سراغ موحّدین نیز مى آید و با توحید منافاتى ندارد. «ففزع»
6- پیامبران نیز به حکم بشر بودن، از امور غیر منتظره، وحشت مى کنند. «ففزع»
7- براى قضاوت، باید طرفین دعوا در دادگاه حاضر باشند. «خصمان»
8 - انبیا، مرجع و ملجأ مردم بوده اند. «دخلوا على داود... خصمان بغى...»
9- تذکّر به قاضى در لحظه قضاوت، وسیله اى است براى مصونیّت او از اشتباه. «فاحکم بیننا بالحقّ ولا تشطط و اهدنا»
10- طرفین دعوا، باید خواهان اجراى حقّ باشند، نه حفظ منافع خود. «فاحکم بیننا بالحقّ»
11- رهبران و داوران جامعه الهى باید نصیحت پذیر و حقّ شنو باشند. «فاحکم بیننا بالحقّ ولا تشطط»
12- اجراى عدالت در جامعه، عامل هدایت مردم به راه مستقیم و دورى از افراط و تفریط مى شود. «اهدنا الى سواء الصراط»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است