display result search
- 38
- 1000
- 1000
- 1000
معامله با خدا در قاموس عاشوراییان منتظر،5
سخنرانی دکتر علی غلامی با موضوع "معامله با خدا در قاموس عاشوراییان منتظر"، جلسه پنجم: مقام تسلیم و رضا، سال 1402
دومین اثر معامله با خداوند در حوزه میل و رغبت و گرایشی چیست؟ رسیدیم به عامل تسلیم و رضا که اگر انسان با خدا معامله بکند، یک چیزهایی را می‌شناسد که اینها شناخت هست و یک چیزهایی را می خواهد که اینها گرایش، میل و رغبت است. پس اولین اثر اینه که او اهل اخلاص می شود. دوم اهل تسلیم و رضا می شود، یعنی به امر خداوند راضی و در مقابل او تسلیم است. چکار بکنم که عامل باشم برای اینکه اهل تسلیم باشیم و راضی باشیم به آنچه در عالم می گذرد؟ ما دو چیز باید داشته باشیم؛ یک معرفت. دو محبت. معرفت یعنی خدا رو بشناسیم و عالم رو بشناسیم. محبت داشته باشیم نسبت به خداوند و عالم. ما اگر خدا رو نشناسیم نحوه کار خدا هم نمی شناسیم، نتیجه کارای خدا را هم متوجه نمی شویم. ما جاهلیم خدا عالمه، ما باید این را بدانیم و این عالم مهربانم هست، خیرخواه هم هست به او اعتماد کنیم. پس ما باید معرفت داشته باشیم، ما نمی دانیم و خدا می داند. وقتی او می داند بهش اعتماد کنید. بعضی وقتها تنها راه اصلاح ما همین چیزی هست که خدا برای ما مقدر کرده است و ما جز با این اصلاح نمی شویم. ما به خدا نمی توانیم اعتماد کنیم. تسلیم خدا شوید، قطعا به فوض و فلاح و رستگاری خواهید رسید. سومین چیزی که باید بهش معرفت پیدا بکنیم، این است که بدانیم جزع و فزع تقدیر ما رو عوض نمی کند. فقط با این جزع و فزع که می کنیم، برای خودمان عذاب ناسپاسی فراهم می کنیم. چهارم اگر تسلیم شویم، آرامش پیدا می کنیم. پنجمین نکته ای که ما باید بهش معرفت پیدا بکنیم، اینکه ما آیات و روایات متعددی داریم که می فرمایند: در عسر و سختی نگران نباش ان شاالله کار درست می شود. این عالم بالاخره ابتلائاتی در آن هست هر که در این وضع مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند. پس اولین شرط لازم برای اینکه ما اهل تسلیم و رضا بشویم معرفت است. معرفت به اینکه ما جاهلیم و خدا آگاه است، به اینکه بعضی وقتا تنها راه اصلاح ما همین مشکل هست و جزع و فزع فقط اجر ما رو از بین می برد و اینکه راضی باشیم، آرامش پیدا می کنیم و ثواب می بریم. همراه گرفتاری حتما آسانی هم هست و ما باید دائما با دعا بر این مسائل غلبه بکنیم. این شرط معرفت برای رسیدن به مقام رضا و تسلیم است. گاهی اوقات شدت محبت انسان به خداوند اصلا مانع از این می شه که او متوجه بشه که چه اتفاقی داره می افته و اصلا توجه نمی کنه نمی خواد توجه بکند.
دومین اثر معامله با خداوند در حوزه میل و رغبت و گرایشی چیست؟ رسیدیم به عامل تسلیم و رضا که اگر انسان با خدا معامله بکند، یک چیزهایی را می‌شناسد که اینها شناخت هست و یک چیزهایی را می خواهد که اینها گرایش، میل و رغبت است. پس اولین اثر اینه که او اهل اخلاص می شود. دوم اهل تسلیم و رضا می شود، یعنی به امر خداوند راضی و در مقابل او تسلیم است. چکار بکنم که عامل باشم برای اینکه اهل تسلیم باشیم و راضی باشیم به آنچه در عالم می گذرد؟ ما دو چیز باید داشته باشیم؛ یک معرفت. دو محبت. معرفت یعنی خدا رو بشناسیم و عالم رو بشناسیم. محبت داشته باشیم نسبت به خداوند و عالم. ما اگر خدا رو نشناسیم نحوه کار خدا هم نمی شناسیم، نتیجه کارای خدا را هم متوجه نمی شویم. ما جاهلیم خدا عالمه، ما باید این را بدانیم و این عالم مهربانم هست، خیرخواه هم هست به او اعتماد کنیم. پس ما باید معرفت داشته باشیم، ما نمی دانیم و خدا می داند. وقتی او می داند بهش اعتماد کنید. بعضی وقتها تنها راه اصلاح ما همین چیزی هست که خدا برای ما مقدر کرده است و ما جز با این اصلاح نمی شویم. ما به خدا نمی توانیم اعتماد کنیم. تسلیم خدا شوید، قطعا به فوض و فلاح و رستگاری خواهید رسید. سومین چیزی که باید بهش معرفت پیدا بکنیم، این است که بدانیم جزع و فزع تقدیر ما رو عوض نمی کند. فقط با این جزع و فزع که می کنیم، برای خودمان عذاب ناسپاسی فراهم می کنیم. چهارم اگر تسلیم شویم، آرامش پیدا می کنیم. پنجمین نکته ای که ما باید بهش معرفت پیدا بکنیم، اینکه ما آیات و روایات متعددی داریم که می فرمایند: در عسر و سختی نگران نباش ان شاالله کار درست می شود. این عالم بالاخره ابتلائاتی در آن هست هر که در این وضع مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند. پس اولین شرط لازم برای اینکه ما اهل تسلیم و رضا بشویم معرفت است. معرفت به اینکه ما جاهلیم و خدا آگاه است، به اینکه بعضی وقتا تنها راه اصلاح ما همین مشکل هست و جزع و فزع فقط اجر ما رو از بین می برد و اینکه راضی باشیم، آرامش پیدا می کنیم و ثواب می بریم. همراه گرفتاری حتما آسانی هم هست و ما باید دائما با دعا بر این مسائل غلبه بکنیم. این شرط معرفت برای رسیدن به مقام رضا و تسلیم است. گاهی اوقات شدت محبت انسان به خداوند اصلا مانع از این می شه که او متوجه بشه که چه اتفاقی داره می افته و اصلا توجه نمی کنه نمی خواد توجه بکند.
تاکنون نظری ثبت نشده است