display result search
- 1525
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 23 سوره نجم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نجم- آیه 23
إِنْ هِىَ إِلَّا أَسْمَآءٌ سَمَّیْتُمُوهَآ أَنتُمْ وَ آبَآؤُکُم مَّآ أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى
ترجمه
این بتها جز نام هایى بیش نیستند که شما و پدرانتان، نامگذارى کرده اید. خداوند هیچ گونه برهانى (بر حقانیّت آنها) نفرستاده است. (مشرکان)، جز گمان و آنچه که دلخواه شان است پیروى نمى کنند، در حالى که ازسوى پروردگارشان هدایت به سراغشان آمده است.
منظور از «سلطان» در قرآن، دلیل و برهان است که مایه سلطه علمى مى گردد.
بتپرستان، هر یک از بتها را مظهر امرى مى دانستند؛ یکى را مظهر قدرت، یکى علم، یکى محبّت، یکى خشم و.... قرآن مى فرماید: این عناوین و القاب دهان پرکن، هیچ خاصیّتى ندارد و این اسم ها، بى مسمّى است.
پیام ها
1- به هر شعار و عنوان و لقبى، نباید توجّه کرد. «أسماء سمّیتموها»
2- نیاکان، فرهنگسازان نسل بعد از خود هستند. «سمّیتموها أنتم و آباءکم»
3- تقلید کورکورانه، گرچه از نیاکان و پدران باشد، ممنوع است. «أنتم و آباءکم»
4- شرک، برخاسته از خیالپردازى و موهوم گرایى است و هیچ گونه پشتوانه منطقى ندارد. «سمّیتموها... ما أنزل اللّه بها من سلطان»
5 - عقاید، باید بر اساس برهان باشد و حدس و گمان و تقلید، کافى نیست. «ما أنزل اللّه بها من سلطان ان یتّبعون الاّ الظن»
6- هدایت از سوى خداوند است، «جاءهم من ربّهم الهدى» و گمراهى از هواى نفس. «تهوى الانفس»
7- هوا پرستى، محکوم است. «یتبعون... ما تهوى الانفس»
8 - خداوند، بر همه اتمام حجّت کرده است و پس از آمدن وحى، دیگر انسان عذرى ندارد. «و لقد جاءهم من ربّهم الهدى»
9- ارشاد و هدایت، از شئون ربوبیّت است. «من ربّهم الهدى»
10- هرگاه راههایى را محکوم مى کنید، راه حق را ارائه دهید. «جاءهم من ربّهم الهدى»
11- راه علم و راه وحى، حق است. «سلطان... من ربّهم الهدى» ولى سلیقه هاى شخصى «أنتم» و نیاکان «آباءکم» و راه ظنّ و گمان «الا الظنّ» و راه هوى و هوس «تهوى الانفس» همه باطل اند.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنْ هِىَ إِلَّا أَسْمَآءٌ سَمَّیْتُمُوهَآ أَنتُمْ وَ آبَآؤُکُم مَّآ أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى
ترجمه
این بتها جز نام هایى بیش نیستند که شما و پدرانتان، نامگذارى کرده اید. خداوند هیچ گونه برهانى (بر حقانیّت آنها) نفرستاده است. (مشرکان)، جز گمان و آنچه که دلخواه شان است پیروى نمى کنند، در حالى که ازسوى پروردگارشان هدایت به سراغشان آمده است.
منظور از «سلطان» در قرآن، دلیل و برهان است که مایه سلطه علمى مى گردد.
بتپرستان، هر یک از بتها را مظهر امرى مى دانستند؛ یکى را مظهر قدرت، یکى علم، یکى محبّت، یکى خشم و.... قرآن مى فرماید: این عناوین و القاب دهان پرکن، هیچ خاصیّتى ندارد و این اسم ها، بى مسمّى است.
پیام ها
1- به هر شعار و عنوان و لقبى، نباید توجّه کرد. «أسماء سمّیتموها»
2- نیاکان، فرهنگسازان نسل بعد از خود هستند. «سمّیتموها أنتم و آباءکم»
3- تقلید کورکورانه، گرچه از نیاکان و پدران باشد، ممنوع است. «أنتم و آباءکم»
4- شرک، برخاسته از خیالپردازى و موهوم گرایى است و هیچ گونه پشتوانه منطقى ندارد. «سمّیتموها... ما أنزل اللّه بها من سلطان»
5 - عقاید، باید بر اساس برهان باشد و حدس و گمان و تقلید، کافى نیست. «ما أنزل اللّه بها من سلطان ان یتّبعون الاّ الظن»
6- هدایت از سوى خداوند است، «جاءهم من ربّهم الهدى» و گمراهى از هواى نفس. «تهوى الانفس»
7- هوا پرستى، محکوم است. «یتبعون... ما تهوى الانفس»
8 - خداوند، بر همه اتمام حجّت کرده است و پس از آمدن وحى، دیگر انسان عذرى ندارد. «و لقد جاءهم من ربّهم الهدى»
9- ارشاد و هدایت، از شئون ربوبیّت است. «من ربّهم الهدى»
10- هرگاه راههایى را محکوم مى کنید، راه حق را ارائه دهید. «جاءهم من ربّهم الهدى»
11- راه علم و راه وحى، حق است. «سلطان... من ربّهم الهدى» ولى سلیقه هاى شخصى «أنتم» و نیاکان «آباءکم» و راه ظنّ و گمان «الا الظنّ» و راه هوى و هوس «تهوى الانفس» همه باطل اند.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است