display result search
- 2579
- 1000
- 1000
- 1000
شرح زیارت اربعین - بخش چهارم
سخنرانی حجت الاسلام سید حسین مومنی با موضوع شرح زیارت اربعین
در روز عاشورا اساسی ترین آفتی که دامن دشمنان و کسانی که در خط دشمن قرار گرفتند را فراگرفت عدم معرفت نسبت به امام بود و این باعث بروز تمام ابتلائات، گرفتاری ها و بدبختی هایشان شد. آنها نفهمیدند که امام با نگاهش آفت های وجودی آنها را از بین می برد و کمترین اقبال امام (ع) سبب رشد و کمال خواهد بود.
تمسک به اهل بیت (ع) توصیه ی اکید پیامبر می باشد و او ایشان را ثقل اصغر نامید. متمسک به عترت بایستی از مراحلی عبور کند: 1. معرفت نسبت به این ذوات مقدس 2. محبت نسبت به این حضرات. اگر بدون معرفت اول محبت بیاید، این محبت جایگزین پیدا می کند و از جنس محبت های آنی و مقطعی است که به یک نگاه می آید و با یک نگاه می رود. اگر عقبه ی این محبت معرفت نباشد، تعلقات، دلبستگی ها و حجاب های هفت گانه عارض بر قلب انسان می شود و او را از ادامه ی مسیر باز می دارد. بنابراین حتما قبل از محبت، بایستی شناخت، معرفت و آگاهی باشد.
در صدر، اواسط و اواخر زیارت اربعین هم، کلماتی به کار می برند که ناظر بر همین معرفت پیدا کردن نسبت به معصومین است و هرچه به آخر زیارت نزدیک می شویم اهمیتش بالاتر می رود. در سه قسمت این زیارت اشاره دادند به معرفت نسبت به مصیبت هایی که بر امام حسین (ع) وارد شده است. اواسط زیارت راجع به معرفت نسبت به شخصیت امام و ارتباطش با خداست و اواخر زیارت، مربوط به معرفت به سید الشهداء (ع)، مسلمین و مردم و عباد خداست. در انتهای زیارت می فرماید آنچه خیر می خواهد به بنده برسد به برکت امام معصوم است و اگر ما می خواهیم سیر الی الله پیدا کنیم باز معرفت امام معصوم، شرط این سیر است.
اگر کسی به سه یا چهار فقره ی اول زیارت امام زمان (عج) در روز جمعه باور داشته باشد، هیچ وقت نمی گوید به بن بست رسیده ام یا به در بسته رسیده ام. اگر معرفت پیدا کند همیشه اطمینان دارد که امام حضور دارد. هرچه در زمین است به برکت امام زمان (عج) است. او واسطه در قوس نزولی و صعودی است. در فقره ی دوم عرض می کنیم: « ای چشم خدا میان مردم » امام زمان ما را می بیند و شاهد بر اعمال ماست. بعد عرض می کنیم: « ای نور خدا » اگر کسی دنبال هدایت است به نور مهدی فاطمه نگاه کند هدایت می شود.
در روز عاشورا اساسی ترین آفتی که دامن دشمنان و کسانی که در خط دشمن قرار گرفتند را فراگرفت عدم معرفت نسبت به امام بود و این باعث بروز تمام ابتلائات، گرفتاری ها و بدبختی هایشان شد. آنها نفهمیدند که امام با نگاهش آفت های وجودی آنها را از بین می برد و کمترین اقبال امام (ع) سبب رشد و کمال خواهد بود.
تمسک به اهل بیت (ع) توصیه ی اکید پیامبر می باشد و او ایشان را ثقل اصغر نامید. متمسک به عترت بایستی از مراحلی عبور کند: 1. معرفت نسبت به این ذوات مقدس 2. محبت نسبت به این حضرات. اگر بدون معرفت اول محبت بیاید، این محبت جایگزین پیدا می کند و از جنس محبت های آنی و مقطعی است که به یک نگاه می آید و با یک نگاه می رود. اگر عقبه ی این محبت معرفت نباشد، تعلقات، دلبستگی ها و حجاب های هفت گانه عارض بر قلب انسان می شود و او را از ادامه ی مسیر باز می دارد. بنابراین حتما قبل از محبت، بایستی شناخت، معرفت و آگاهی باشد.
در صدر، اواسط و اواخر زیارت اربعین هم، کلماتی به کار می برند که ناظر بر همین معرفت پیدا کردن نسبت به معصومین است و هرچه به آخر زیارت نزدیک می شویم اهمیتش بالاتر می رود. در سه قسمت این زیارت اشاره دادند به معرفت نسبت به مصیبت هایی که بر امام حسین (ع) وارد شده است. اواسط زیارت راجع به معرفت نسبت به شخصیت امام و ارتباطش با خداست و اواخر زیارت، مربوط به معرفت به سید الشهداء (ع)، مسلمین و مردم و عباد خداست. در انتهای زیارت می فرماید آنچه خیر می خواهد به بنده برسد به برکت امام معصوم است و اگر ما می خواهیم سیر الی الله پیدا کنیم باز معرفت امام معصوم، شرط این سیر است.
اگر کسی به سه یا چهار فقره ی اول زیارت امام زمان (عج) در روز جمعه باور داشته باشد، هیچ وقت نمی گوید به بن بست رسیده ام یا به در بسته رسیده ام. اگر معرفت پیدا کند همیشه اطمینان دارد که امام حضور دارد. هرچه در زمین است به برکت امام زمان (عج) است. او واسطه در قوس نزولی و صعودی است. در فقره ی دوم عرض می کنیم: « ای چشم خدا میان مردم » امام زمان ما را می بیند و شاهد بر اعمال ماست. بعد عرض می کنیم: « ای نور خدا » اگر کسی دنبال هدایت است به نور مهدی فاطمه نگاه کند هدایت می شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است