display result search
سخنرانی استاد سعید عزیزی با موضوع "تربیت نسل متفاوت"، جلسه پنجم: تربیت دینی، سال 1403
در بحث تربیت دینی چهار مرحله داریم، در تربیت دینی یک بخشی مربوط به خانواده است و بخش دیگری مربوط به دیگران است. اولین فرمول تصویر است در روانشناسی معمولاً آن چیزی که ما به ذهنمان می‌سپاریم تصویرسازی ذهنی است. هر چیزی که در ذهن ما ثبت می‌شود و ذهن ما نسبت به آن واکنش مثبت یا منفی نشان می‌دهد نامش تصویر است. اگر ذهن ما نسبت به چیزی حالت مثبت داشته باشد گفته می‌شود شرطی شدن مثبت ذهنی و اگر ذهن ما نسبت به چیزی حالت منفی داشته باشد گفته می‌شود شرطی شدن منفی ذهنی. مساجد باید پر از بچه باشد. بچه‌ها را نباید از فضای مسجد دور کرد، این‌ها منجر به بی‌دینی فرزندان می‌شود. ذهن اگر نسبت به دین و اهل بیت مثبت باشد، مثبت نگری می‌کند. ما نباید به کودکانمان نسبت به دین و اهل بیت بار منفی بدهیم. اولین تصویر که در ذهن کودک نسبت به چیزی ثبت می‌شود همیشه می‌ماند. پس مکان‌های مثبت و شاد مذهبی و مفاهیم شاد نسبت به دین و ائمه باعث می‌شود احساس خوب نسبت به دین در فرزندان ایجاد شود. باید خیلی مراقب باشیم که دین را منفی به فرزندانمان منتقل نکنیم. فلذا تصویرهای مثبت از دین به دینداری کودکان کمک می‌کند. مقبولیت و محبوبیت باعث اثرگذاری می‌شود و ایجاد شوق می‌کند. در سنین کودکی جایزه و تشویق جواب می‌دهد اما در سنین نوجوانی ایجاد شوق خوب است. هر کار دینی، حتی اگر نمایشی هم باشد قشنگ است. باید تشویق همیشه باشد تا فرزندان جذب دین شوند. جایزه موجب شرطی شدن بچه‌ها می‌شود ولی هدیه دادن فرق دارد. به بچه هدیه بدهید، جایزه یک وقت‌های لازم است و آن جایی است که کار خاصی انجام می‌شود و یک بار انجام می‌شود.
در بحث تربیت دینی چهار مرحله داریم، در تربیت دینی یک بخشی مربوط به خانواده است و بخش دیگری مربوط به دیگران است. اولین فرمول تصویر است در روانشناسی معمولاً آن چیزی که ما به ذهنمان می‌سپاریم تصویرسازی ذهنی است. هر چیزی که در ذهن ما ثبت می‌شود و ذهن ما نسبت به آن واکنش مثبت یا منفی نشان می‌دهد نامش تصویر است. اگر ذهن ما نسبت به چیزی حالت مثبت داشته باشد گفته می‌شود شرطی شدن مثبت ذهنی و اگر ذهن ما نسبت به چیزی حالت منفی داشته باشد گفته می‌شود شرطی شدن منفی ذهنی. مساجد باید پر از بچه باشد. بچه‌ها را نباید از فضای مسجد دور کرد، این‌ها منجر به بی‌دینی فرزندان می‌شود. ذهن اگر نسبت به دین و اهل بیت مثبت باشد، مثبت نگری می‌کند. ما نباید به کودکانمان نسبت به دین و اهل بیت بار منفی بدهیم. اولین تصویر که در ذهن کودک نسبت به چیزی ثبت می‌شود همیشه می‌ماند. پس مکان‌های مثبت و شاد مذهبی و مفاهیم شاد نسبت به دین و ائمه باعث می‌شود احساس خوب نسبت به دین در فرزندان ایجاد شود. باید خیلی مراقب باشیم که دین را منفی به فرزندانمان منتقل نکنیم. فلذا تصویرهای مثبت از دین به دینداری کودکان کمک می‌کند. مقبولیت و محبوبیت باعث اثرگذاری می‌شود و ایجاد شوق می‌کند. در سنین کودکی جایزه و تشویق جواب می‌دهد اما در سنین نوجوانی ایجاد شوق خوب است. هر کار دینی، حتی اگر نمایشی هم باشد قشنگ است. باید تشویق همیشه باشد تا فرزندان جذب دین شوند. جایزه موجب شرطی شدن بچه‌ها می‌شود ولی هدیه دادن فرق دارد. به بچه هدیه بدهید، جایزه یک وقت‌های لازم است و آن جایی است که کار خاصی انجام می‌شود و یک بار انجام می‌شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است