سخنرانی حجت الاسلام احمد لقمانی با موضوع "آثار شادکامی در زندگی"، سال 1404
زندگی اتفاق نادری هست که برای برخی از افراد رخ میدهد، یعنی همه افراد زندگی نمیکنند بلکه عدهای هستند که مردگانی دارند، چرا که بلد نیستند زندگی کنند. برای رسیدن به شادکامی در زندگی دو گام لازم است؛ گام اول اینکه هرگز نباید به دنبال این باشیم که مورد تایید دیگران قرار بگیریم. تعداد افرادی که حقیقتاً زندگی میکنند خیلی اندک است. بسیاری از افراد همیشه در زندگی دیگران زندگی میکنند بس که درگیر زندگی سایرین هستند. همه چیز به دست خداست و همین کافیست که انسان بدان یقین کند و به آرامش برسد. گام دوم در آرامش این است که دیگران را قضاوت نکنیم. تا راستی و درستی هست نباید دروغ بگوییم و تا مال حلال هست نباید به دنبال حرام برویم. اینها اصول زندگی است و زندگی آسان است ولی ما سختش میکنیم. اصل دیگر این است که تا عیوب خودمان برطرف نشده است، نباید به سراغ عیوب و نواقص دیگران برویم. خداوند به نیت و باطن انسانها نگاه میکند کسی که ذات بد دارد نسبت به دیگران هم بد ذاتی میکند. انسان تا زمانی که وارد بهشت نشده است از شیطان آسوده نخواهد بود. در زندگی خود نه مغرور و نه مأیوس باشید، زندگی مانند راه رفتن روی طناب است، که اگر بین عقلانیت و عاطفه تعادل برقرار نشود سقوط حتمی است. شیطان همیشه در کمین انسان است و تا به انسان ضربه نزند دست بردار نیست. مراقبه برای انسان هم امری ضروری است. انسان مومن دو سرگرمی دارد، اول دوستانش و دوم نماز شب. انسان باید خیلی مراقب باشد که اوقات معنوی مانند نماز شب را از دست ندهد.
زندگی اتفاق نادری هست که برای برخی از افراد رخ میدهد، یعنی همه افراد زندگی نمیکنند بلکه عدهای هستند که مردگانی دارند، چرا که بلد نیستند زندگی کنند. برای رسیدن به شادکامی در زندگی دو گام لازم است؛ گام اول اینکه هرگز نباید به دنبال این باشیم که مورد تایید دیگران قرار بگیریم. تعداد افرادی که حقیقتاً زندگی میکنند خیلی اندک است. بسیاری از افراد همیشه در زندگی دیگران زندگی میکنند بس که درگیر زندگی سایرین هستند. همه چیز به دست خداست و همین کافیست که انسان بدان یقین کند و به آرامش برسد. گام دوم در آرامش این است که دیگران را قضاوت نکنیم. تا راستی و درستی هست نباید دروغ بگوییم و تا مال حلال هست نباید به دنبال حرام برویم. اینها اصول زندگی است و زندگی آسان است ولی ما سختش میکنیم. اصل دیگر این است که تا عیوب خودمان برطرف نشده است، نباید به سراغ عیوب و نواقص دیگران برویم. خداوند به نیت و باطن انسانها نگاه میکند کسی که ذات بد دارد نسبت به دیگران هم بد ذاتی میکند. انسان تا زمانی که وارد بهشت نشده است از شیطان آسوده نخواهد بود. در زندگی خود نه مغرور و نه مأیوس باشید، زندگی مانند راه رفتن روی طناب است، که اگر بین عقلانیت و عاطفه تعادل برقرار نشود سقوط حتمی است. شیطان همیشه در کمین انسان است و تا به انسان ضربه نزند دست بردار نیست. مراقبه برای انسان هم امری ضروری است. انسان مومن دو سرگرمی دارد، اول دوستانش و دوم نماز شب. انسان باید خیلی مراقب باشد که اوقات معنوی مانند نماز شب را از دست ندهد.
تاکنون نظری ثبت نشده است