display result search
- 24
- 1000
- 1000
- 1000
چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟ جلسه هفتم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟" جلسه هفتم: قرآن، کتاب احساسات، سال 1403
قرآن یک متن احساسات برانگیز است و این را شاید خیلی‌ها باور نکنند، اما خدای متعال طوری قرآن را طراحی کرده است که در اثر آیات اول یک لرزه در بدن ما می‌اندازد و بعد قلب‌ها نرم می‌شود. پس آمادگی ذهنی ما از قرآن باید این باشد که قرآن آمده است تا احساسات ما را برانگیزاند. خداوند تعالی بعد از گشودن قلب ما با احساسات، معانی را به فکر و قلب ما منتقل می‌کند. قرآن انواع احساسات را در انسان بیدار می‌کند و ما را به یک هیجان معنوی خاصی می‌رساند. قرآن یک کتاب احساسی است، اما چرا احساسات ما برای خدا مهم است؟ چون همه وجود انسان برای خدا مهم است و وجود انسان وجود بسیار با عظمت و عمیقی است و تمام وجود انسان پر از احساسات است. کمی که انسان در وجود خودش عمیق می‌شود، عظمت این احساسات را درک می‌کند. با صفا شدن و رقیق القلب شدن، نتیجه همه خوب بودن‌هاست. اخلاص یعنی به خاطر خدا همه وجودت را صرف کنی. دنیا نمی‌تواند همه وجود ما را صرف خودش کند. تمام عظمت انسان محبت و احساسات است. مشغول شدن به آرزوهای کوچک بد است، یعنی انسان وجود با عظمت خودش را معطل گذاشته است. اگر ترس هم در وجود انسان هست، اما دل انگیز است. هر کسی که احساسات عمیق ندارد هنوز اعماق وجودش را نشناخته است. احساسات برای ما یک امر عزیزی است، بی دینی و بی‌خدایی یعنی اعماق وجودت را درک نکردی. اولین احساسی که قرآن در ما برمی‌انگیزاند، احساس خشیت است. کسی که به بلوغ معنوی نرسد نمی‌تواند معنای حساب بردن از خدا را درک کند.
قرآن یک متن احساسات برانگیز است و این را شاید خیلی‌ها باور نکنند، اما خدای متعال طوری قرآن را طراحی کرده است که در اثر آیات اول یک لرزه در بدن ما می‌اندازد و بعد قلب‌ها نرم می‌شود. پس آمادگی ذهنی ما از قرآن باید این باشد که قرآن آمده است تا احساسات ما را برانگیزاند. خداوند تعالی بعد از گشودن قلب ما با احساسات، معانی را به فکر و قلب ما منتقل می‌کند. قرآن انواع احساسات را در انسان بیدار می‌کند و ما را به یک هیجان معنوی خاصی می‌رساند. قرآن یک کتاب احساسی است، اما چرا احساسات ما برای خدا مهم است؟ چون همه وجود انسان برای خدا مهم است و وجود انسان وجود بسیار با عظمت و عمیقی است و تمام وجود انسان پر از احساسات است. کمی که انسان در وجود خودش عمیق می‌شود، عظمت این احساسات را درک می‌کند. با صفا شدن و رقیق القلب شدن، نتیجه همه خوب بودن‌هاست. اخلاص یعنی به خاطر خدا همه وجودت را صرف کنی. دنیا نمی‌تواند همه وجود ما را صرف خودش کند. تمام عظمت انسان محبت و احساسات است. مشغول شدن به آرزوهای کوچک بد است، یعنی انسان وجود با عظمت خودش را معطل گذاشته است. اگر ترس هم در وجود انسان هست، اما دل انگیز است. هر کسی که احساسات عمیق ندارد هنوز اعماق وجودش را نشناخته است. احساسات برای ما یک امر عزیزی است، بی دینی و بی‌خدایی یعنی اعماق وجودت را درک نکردی. اولین احساسی که قرآن در ما برمی‌انگیزاند، احساس خشیت است. کسی که به بلوغ معنوی نرسد نمی‌تواند معنای حساب بردن از خدا را درک کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است