display result search
سخنرانی دکتر موسی حقانی با موضوع «تاریخچه ادعای مالکیت بر جزایر ایرانی»، سال 1403
اخیراً نشست مشترکی بین اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس برگزار شده که بیانیه مشترکی را منتشر کردند. در یکی از بندهای این بیانیه به جزایر سه‌گانه ایران یعنی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک اشاره شده و درباره آن‌ها آمده که این جزایر توسط ایران اشغال شده و نقض حاکمیت امارات اتفاق افتاده.
سال 1350 بازپسگیری جزایر رخ داد، نه اشغال آن‌ها. این ادعا توسط شورای همکاری خلیج فارس و 3 کشور اتحادیه اروپا محل توجه از جهت حقوقی و تاریخی نیست. شورای همکاری خلیج فارس یک سازمان منطقه‌ای بوده و نمی‌تواند از نظر حقوقی به این مسائل وارد شود؛ یعنی ادعای آن از این جهت پذیرفته نیست. وقتی جزایر سه‌گانه را پس گرفتیم اصلاً اماراتی وجود نداشت.
دراین باره اختلافی بین دو کشور نباید وجود داشته باشد. چون سال 1350 که این قرارداد بین محمدرضا پهلوی و شیخ شارجه بسته شد، اصلاً اماراتی وجود نداشت که بخواهد مدعی شود یا بگوید خاکش اشغال شده.
مدتی جزایر در اختیار ایران نبود. باید برگردیم به سیاست‌های استعماری انگلستان و شرکای اروپایی و آمریکایی آن در در طول 200 سال اخیر. راهبرد اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها این است که یک ایران قدرتمند نباید وجود داشته باشد.
انگستان از ابتدای قرن 19 تا سال 1971 رژیمی امنیتی در منطقه برقرار می‌کند که بر اساس آن باید از کل منطقه خلیج فارس ایرانی‌زدایی می‌شد. چون خلیج فارس هم از نظر اقتصادی اهمیت دارد هم نظامی. چیزی حدود 600 میلیارد ذخیره بشکه نفت یعنی 63 درصد ذخیره نفت جهان در این منطقه است.
آب‌های بین سه جزیره به خاطر عمقشان تنها نقطه‌ای است که کشتی‌های بزرگ و نفت‌کش می‌توانند از آن عبور کنند. از نظر نظامی هم هر کس بر این سه جزیره مسلط باشد، حاکم تنگه هرمز بوده و کنترلش دست او است. در منابع ما از تنگه هرمز به عنوان دروازه ورودی ایران و خانه ایران یاد می‌شود.
اخیراً نشست مشترکی بین اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس برگزار شده که بیانیه مشترکی را منتشر کردند. در یکی از بندهای این بیانیه به جزایر سه‌گانه ایران یعنی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک اشاره شده و درباره آن‌ها آمده که این جزایر توسط ایران اشغال شده و نقض حاکمیت امارات اتفاق افتاده.
سال 1350 بازپسگیری جزایر رخ داد، نه اشغال آن‌ها. این ادعا توسط شورای همکاری خلیج فارس و 3 کشور اتحادیه اروپا محل توجه از جهت حقوقی و تاریخی نیست. شورای همکاری خلیج فارس یک سازمان منطقه‌ای بوده و نمی‌تواند از نظر حقوقی به این مسائل وارد شود؛ یعنی ادعای آن از این جهت پذیرفته نیست. وقتی جزایر سه‌گانه را پس گرفتیم اصلاً اماراتی وجود نداشت.
دراین باره اختلافی بین دو کشور نباید وجود داشته باشد. چون سال 1350 که این قرارداد بین محمدرضا پهلوی و شیخ شارجه بسته شد، اصلاً اماراتی وجود نداشت که بخواهد مدعی شود یا بگوید خاکش اشغال شده.
مدتی جزایر در اختیار ایران نبود. باید برگردیم به سیاست‌های استعماری انگلستان و شرکای اروپایی و آمریکایی آن در در طول 200 سال اخیر. راهبرد اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها این است که یک ایران قدرتمند نباید وجود داشته باشد.
انگستان از ابتدای قرن 19 تا سال 1971 رژیمی امنیتی در منطقه برقرار می‌کند که بر اساس آن باید از کل منطقه خلیج فارس ایرانی‌زدایی می‌شد. چون خلیج فارس هم از نظر اقتصادی اهمیت دارد هم نظامی. چیزی حدود 600 میلیارد ذخیره بشکه نفت یعنی 63 درصد ذخیره نفت جهان در این منطقه است.
آب‌های بین سه جزیره به خاطر عمقشان تنها نقطه‌ای است که کشتی‌های بزرگ و نفت‌کش می‌توانند از آن عبور کنند. از نظر نظامی هم هر کس بر این سه جزیره مسلط باشد، حاکم تنگه هرمز بوده و کنترلش دست او است. در منابع ما از تنگه هرمز به عنوان دروازه ورودی ایران و خانه ایران یاد می‌شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است