display result search
- 109
- 1000
- 1000
- 1000
نگرش صحیح به دین و مفاهیم دینی، جلسه بیست و هشتم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «نگرش صحیح به دین و مفاهیم دینی»، جلسه بیست و هشتم: انسان، معشوق خدا، سال 1402
یکی از مقوله‌های خیلی مورد غفلت درباره محبت این است که ما بیشتر از اینکه به محبت به معنای عاشق شدن، علاقمند شدن بخواهیم توجه کنیم در مقوله‌های معنوی و دینی، اینکه آقا تو علاقمند به خدا بشو، علاقمند به اهل بیت بشو، خوبی‌ها را دوست داشته باش. اینها توصیه‌های مهم دینی است یا اینکه از محبت خودمان به اهل بیت دم می‌زنیم. از محبت خودمان به امام زمان (ارواحنا له الفداه) دم می‌زنیم. اشعاری که شما الآن خواندید و بسیاری از اشعار و مدایح از این قبیل هستند که ما از محبت خودمان به خدا حرف می‌زنیم و خوبان عالم و خوبی‌ها. از این مهم‌تر این است که ما به محبوبیت خودمان نگاه کنیم. چقدر مورد علاقه خدا هستیم، چقدر مورد علاقه اهل بیت هستیم، چقدر مورد علاقه کائنات هستیم. واقعاً عالم هستی اینطور هستند.
خداوند متعال در مورد فرعون می‌خواهد بفرماید که فرعون آدم بدی بود، فرمود وقتی فرعون مرد، آسمان و زمین برای او گریه نکردند.
این محبوبیت انسان را در عالم می‌رساند. توجه ما به اینکه چه مقدار محبت داریم و باید محبت داشته باشیم، یک آسیب‌هایی هم دارد. آسیب آن چیست؟ طرف نمی‌تواند که محبت را در خودش سریعاً ایجاد کند. آقا عاشق امام زمان شو. می‌گوید خب بله یک مقدار علاقه دارم. این علاقه را بیشتر کن. می‌گوید آقا بیشتر که نمی‌توانم. پس بیشتر نمی‌توانی تو جزء عشاق حضرت نیستی برو کنار. یا خودش، خودش را کنار می‌زند. یا در دیگران یأس ایجاد می‌کند یا در خودش. این آسیب سخن گفتن از محبت است که وقتی انسان دید به قله محبت دسترسی پیدا نمی‌کند، مأیوس می‌شود. وقتی انسان دید به قله محبت نمی‌تواند بالفعل دسترسی پیدا کند چون ارادی نیست. امر محبت رها می‌کند عاشق شدن را. فکر می‌کند یک تصادفی است که باید رخ بدهد، حالا برای ما رخ نداده است. و واقع مطلب این هست که خداوند متعال در قرآن کریم فرمود: «حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمان وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُم» خدا ایمان را در دل شما محبوب قرار می‌دهد، در تفسیر علامه طباطبایی می‌فرماید، این هدیه ویژه خدا است. چیزی نیست که ما اکتساب کنیم. «حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمان» او این محبت را در دل ما قرار می‌دهد. در روایات دیگری هم هست که دل دست خدا است. ما باید تلاش کنیم برای اینکه مقدمات محبت را فراهم کنیم.
یکی از مقوله‌های خیلی مورد غفلت درباره محبت این است که ما بیشتر از اینکه به محبت به معنای عاشق شدن، علاقمند شدن بخواهیم توجه کنیم در مقوله‌های معنوی و دینی، اینکه آقا تو علاقمند به خدا بشو، علاقمند به اهل بیت بشو، خوبی‌ها را دوست داشته باش. اینها توصیه‌های مهم دینی است یا اینکه از محبت خودمان به اهل بیت دم می‌زنیم. از محبت خودمان به امام زمان (ارواحنا له الفداه) دم می‌زنیم. اشعاری که شما الآن خواندید و بسیاری از اشعار و مدایح از این قبیل هستند که ما از محبت خودمان به خدا حرف می‌زنیم و خوبان عالم و خوبی‌ها. از این مهم‌تر این است که ما به محبوبیت خودمان نگاه کنیم. چقدر مورد علاقه خدا هستیم، چقدر مورد علاقه اهل بیت هستیم، چقدر مورد علاقه کائنات هستیم. واقعاً عالم هستی اینطور هستند.
خداوند متعال در مورد فرعون می‌خواهد بفرماید که فرعون آدم بدی بود، فرمود وقتی فرعون مرد، آسمان و زمین برای او گریه نکردند.
این محبوبیت انسان را در عالم می‌رساند. توجه ما به اینکه چه مقدار محبت داریم و باید محبت داشته باشیم، یک آسیب‌هایی هم دارد. آسیب آن چیست؟ طرف نمی‌تواند که محبت را در خودش سریعاً ایجاد کند. آقا عاشق امام زمان شو. می‌گوید خب بله یک مقدار علاقه دارم. این علاقه را بیشتر کن. می‌گوید آقا بیشتر که نمی‌توانم. پس بیشتر نمی‌توانی تو جزء عشاق حضرت نیستی برو کنار. یا خودش، خودش را کنار می‌زند. یا در دیگران یأس ایجاد می‌کند یا در خودش. این آسیب سخن گفتن از محبت است که وقتی انسان دید به قله محبت دسترسی پیدا نمی‌کند، مأیوس می‌شود. وقتی انسان دید به قله محبت نمی‌تواند بالفعل دسترسی پیدا کند چون ارادی نیست. امر محبت رها می‌کند عاشق شدن را. فکر می‌کند یک تصادفی است که باید رخ بدهد، حالا برای ما رخ نداده است. و واقع مطلب این هست که خداوند متعال در قرآن کریم فرمود: «حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمان وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُم» خدا ایمان را در دل شما محبوب قرار می‌دهد، در تفسیر علامه طباطبایی می‌فرماید، این هدیه ویژه خدا است. چیزی نیست که ما اکتساب کنیم. «حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمان» او این محبت را در دل ما قرار می‌دهد. در روایات دیگری هم هست که دل دست خدا است. ما باید تلاش کنیم برای اینکه مقدمات محبت را فراهم کنیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است