display result search
- 1633
- 1000
- 1000
- 1000
امام حسن (ع) پیشوای کرامت
سخنرانی از حجت الاسلام صادقی واعظ با موضوع «امام حسن (ع) پیشوای کرامت»، سال 1399
«لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا»
«البته شما را به رسول خدا (چه در صبر و مقاومت با دشمن و چه دیگر اوصاف و افعال نیکو) اقتدایی نیکوست، برای آن کس که به (ثواب) خدا و روز قیامت امیدوار باشد و یاد خدا بسیار کند.»
یکی از ویژگی های مهم عمر با برکت امام حسن علیه السلام تقارن دوران کودکی آن حضرت با رسالت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است. لذا در روایات و احادیث متعدد از شدت علاقه رسول الله به امام مجتبی و انس امام با پیامبر سخن گفته شده است. مردم مدینه بارها دیدند که پیامبر روی دوش یا آغوش خود گرفته و اینچنین با خدا سخن می گوید. خدایا من این حسنم را دوست دارم، تو هم او را دوست داشته باش، و هر کسی که در این عالم دوستدار حسنم هست، او را مورد محبت و دوستی خودت قرار بده.
تعبیری که رسول خدا از امام مجتبی علیه السلام دارد این است که می فرماید این حسن هدیه و موهبتی است که خداوند به من عنایت کرده است. لذا امام مجتبی علیه السلام در کنار شباهت ظاهری چهره و صورت به رسول خدا، از نظر خلق و خو و اخلاق هم میراث دار پیامبر اسلام است. در یکی از روزها حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دست حسنین را گرفته و به محضر رسول خدا رسیدند و عرض کردن که یا رسول الله، به این فرزندان من ارثی بدهید(که منظور میراث مادی نبود). حضرت فرمودند زهرا جان، حلم و بردباری ام من از آن حسنم و شجاعتم از آن حسینم. لذا در زیارت مشهور می خوانید «و الحِلمِ الحَسَنِیَّة، و الشّجاعَةِ الحُسَینِیَّة» و این به این معنا هم نیست که حلم و بردباری امام حسن را امام حسین ندارد و یا شجاعت اباعبدالله در وجود امام مجتبی نیست. ائمه معصومین علیهم السلام، همانگونه که در زیارت جامعه می خوانیم در صفات مشترک هستند منتها شرایط حاکم در دوران امامت و اقتضاء زمان باعث بروز یکی از این صفات و تجلی یکی از این ویژگی ها می شود. ما به صورت قاطع می توانیم بگوییم که اگر صلح حسنی نبود قیام حسینی هم وجود نداشت.
«لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا»
«البته شما را به رسول خدا (چه در صبر و مقاومت با دشمن و چه دیگر اوصاف و افعال نیکو) اقتدایی نیکوست، برای آن کس که به (ثواب) خدا و روز قیامت امیدوار باشد و یاد خدا بسیار کند.»
یکی از ویژگی های مهم عمر با برکت امام حسن علیه السلام تقارن دوران کودکی آن حضرت با رسالت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است. لذا در روایات و احادیث متعدد از شدت علاقه رسول الله به امام مجتبی و انس امام با پیامبر سخن گفته شده است. مردم مدینه بارها دیدند که پیامبر روی دوش یا آغوش خود گرفته و اینچنین با خدا سخن می گوید. خدایا من این حسنم را دوست دارم، تو هم او را دوست داشته باش، و هر کسی که در این عالم دوستدار حسنم هست، او را مورد محبت و دوستی خودت قرار بده.
تعبیری که رسول خدا از امام مجتبی علیه السلام دارد این است که می فرماید این حسن هدیه و موهبتی است که خداوند به من عنایت کرده است. لذا امام مجتبی علیه السلام در کنار شباهت ظاهری چهره و صورت به رسول خدا، از نظر خلق و خو و اخلاق هم میراث دار پیامبر اسلام است. در یکی از روزها حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دست حسنین را گرفته و به محضر رسول خدا رسیدند و عرض کردن که یا رسول الله، به این فرزندان من ارثی بدهید(که منظور میراث مادی نبود). حضرت فرمودند زهرا جان، حلم و بردباری ام من از آن حسنم و شجاعتم از آن حسینم. لذا در زیارت مشهور می خوانید «و الحِلمِ الحَسَنِیَّة، و الشّجاعَةِ الحُسَینِیَّة» و این به این معنا هم نیست که حلم و بردباری امام حسن را امام حسین ندارد و یا شجاعت اباعبدالله در وجود امام مجتبی نیست. ائمه معصومین علیهم السلام، همانگونه که در زیارت جامعه می خوانیم در صفات مشترک هستند منتها شرایط حاکم در دوران امامت و اقتضاء زمان باعث بروز یکی از این صفات و تجلی یکی از این ویژگی ها می شود. ما به صورت قاطع می توانیم بگوییم که اگر صلح حسنی نبود قیام حسینی هم وجود نداشت.
تاکنون نظری ثبت نشده است