display result search
- 108
- 1000
- 1000
- 1000
إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا، جلسه هفتم
سخنرانی حجت الاسلام محمد رضا عابدینی با موضوع «إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا»، جلسه هفتم: نگاه مسلمانان به صلح حدیبیه، سال 1403
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحاً مُبِیناً
این تابلویی که قرآن کریم در این سوره به خصوص بعد از اینکه جریان صلح حدیبیه مطرح شد، مسلمانانی که احتمال نمی‌دادند زنده برگردند وقتی با پیشنهاد صلح مشرکین، آن هم یک پیشنهاد ده ساله مواجه شدند، یک دفعه توقعاتشان جور دیگری شد. یک احساس دیگری برایشان پیش آمد که پس ما خیلی قدرتمند هستیم. یک نگاه دیگری که حتی نه از روی باور ایمانی که آن باور این‌ها را به اینجا بکشاند، بلکه بعضی از روی نگاه ظاهری یک چنین احساسی بهشان دست داد، به طوری که بعضی از شرایطی که پیغمبر اکرم قبول کرده بودند و آن‌ها را تبیین فرموده بودند برای مسلمانان، بعضی از مسلمان‌هایی که گاهی تعصبات بی جا و افراط‌ها و تندروی‌ها… گاهی کندروی‌هاست و گاهی تندروی‌هاست، هر دو مضر است. می‌فرمایند المتقدم لکم، هر کسی از شما جلو بزند مارق است، هر کسی که جا بماند، المتاخر عنکم زاهق، باطل است. و اللازم لکم لاحق. آنی که با شما ملازم است به نتیجه می‌رسد. لذا بعضی مسلمانان نگاه نکردند که پیغمبر چی می‌فرمایند تا تبعیت بکنند. بعضی نسبت به بعضی از این شرایط حالت تهاجمی گرفتند که چرا ما این را پذیرفتیم. حتی خطاب به پیغمبر فرمودند که این عمل دنی و پست بود. نعوذ بالله کار پیغمبر و قبول پیغمبر را تعبیر به کار پست کردند. آنجا پیغمبر از دست این‌ها محزون بود. با حزن داشتند وارد مدینه می‌شدند. از سفری که به عنوان عمره می‌رفتند اما در حدیبیه که در 20 کیلومتری مکه بوده است، نزدیک و حومه مکه بوده است، تقریبا در حال ورود به مکه بودند، از آنجا برگشتند. رسیدند تا نزدیک مکه، 20 کیلومتری تقریبا رسیدن حساب می‌شود. وقتی تا آنجا رفتند ولی برگشتند، برای عده‌ای خیلی سخت بود که چرا اینطور شد، و گاهی تندی کرده بودند. پیغمبر از دست این‌ها ناراحت بود تا وقتی نزدیک به مدینه بودند این سوره نازل شد.
إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحاً مُبِیناً
همین چیزی که به ظاهر برای عده‌ای به عنوان شکست و ذلت مطرح بود را قرآن کریم تابلو می‌کند که این فتح مبین است. با فرازهای بعدی آیه که فعل مضارع می‌شود، حال تدریجی در او دیده می‌شود، مثل لیغفر لک که حالت مضارع است، همچنین یتم نعمته علیک که چهار اثر را به صورت مضارع برای این فتح مبین ذکر می‌کند. یکی لیغفر لک که به صورت مضارع آمده است، یکی یتم نعمته علیک که باز هم مضارع آمده است، و یهدیک که باز هم مضارع آمده است، و ینصرک الله نصرا عزیزا که باز هم مضارع آمده است. اما انا فتحنا ماضی آمده است. یعنی این فتح را برای تو محقق کردیم و چهار اثر برای تو تدریجا ظاهر خواهد شد. یعنی این فتح قطعی است و الان است. اما این چهار اثر از حالا شروع شده و هی تکمیل می‌شود. این نگاه چقدر زیباست که هم تحقق و مبدئیت صلح حدیبیه برای این چهار اثر است، که این چهار اثر از صلح حدیبیه نشات گرفته است، اما روز به روز هم بیشتر آشکار خواهد شد. این خودش یک بیان عالی است که بشارت بر آینده هم هست که فقط این چهار اثر که الان می‌بینی نیست. بلکه این ادامه دار می‌شود، و روز به روز گسترده‌تر می‌شود.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحاً مُبِیناً
این تابلویی که قرآن کریم در این سوره به خصوص بعد از اینکه جریان صلح حدیبیه مطرح شد، مسلمانانی که احتمال نمی‌دادند زنده برگردند وقتی با پیشنهاد صلح مشرکین، آن هم یک پیشنهاد ده ساله مواجه شدند، یک دفعه توقعاتشان جور دیگری شد. یک احساس دیگری برایشان پیش آمد که پس ما خیلی قدرتمند هستیم. یک نگاه دیگری که حتی نه از روی باور ایمانی که آن باور این‌ها را به اینجا بکشاند، بلکه بعضی از روی نگاه ظاهری یک چنین احساسی بهشان دست داد، به طوری که بعضی از شرایطی که پیغمبر اکرم قبول کرده بودند و آن‌ها را تبیین فرموده بودند برای مسلمانان، بعضی از مسلمان‌هایی که گاهی تعصبات بی جا و افراط‌ها و تندروی‌ها… گاهی کندروی‌هاست و گاهی تندروی‌هاست، هر دو مضر است. می‌فرمایند المتقدم لکم، هر کسی از شما جلو بزند مارق است، هر کسی که جا بماند، المتاخر عنکم زاهق، باطل است. و اللازم لکم لاحق. آنی که با شما ملازم است به نتیجه می‌رسد. لذا بعضی مسلمانان نگاه نکردند که پیغمبر چی می‌فرمایند تا تبعیت بکنند. بعضی نسبت به بعضی از این شرایط حالت تهاجمی گرفتند که چرا ما این را پذیرفتیم. حتی خطاب به پیغمبر فرمودند که این عمل دنی و پست بود. نعوذ بالله کار پیغمبر و قبول پیغمبر را تعبیر به کار پست کردند. آنجا پیغمبر از دست این‌ها محزون بود. با حزن داشتند وارد مدینه می‌شدند. از سفری که به عنوان عمره می‌رفتند اما در حدیبیه که در 20 کیلومتری مکه بوده است، نزدیک و حومه مکه بوده است، تقریبا در حال ورود به مکه بودند، از آنجا برگشتند. رسیدند تا نزدیک مکه، 20 کیلومتری تقریبا رسیدن حساب می‌شود. وقتی تا آنجا رفتند ولی برگشتند، برای عده‌ای خیلی سخت بود که چرا اینطور شد، و گاهی تندی کرده بودند. پیغمبر از دست این‌ها ناراحت بود تا وقتی نزدیک به مدینه بودند این سوره نازل شد.
إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحاً مُبِیناً
همین چیزی که به ظاهر برای عده‌ای به عنوان شکست و ذلت مطرح بود را قرآن کریم تابلو می‌کند که این فتح مبین است. با فرازهای بعدی آیه که فعل مضارع می‌شود، حال تدریجی در او دیده می‌شود، مثل لیغفر لک که حالت مضارع است، همچنین یتم نعمته علیک که چهار اثر را به صورت مضارع برای این فتح مبین ذکر می‌کند. یکی لیغفر لک که به صورت مضارع آمده است، یکی یتم نعمته علیک که باز هم مضارع آمده است، و یهدیک که باز هم مضارع آمده است، و ینصرک الله نصرا عزیزا که باز هم مضارع آمده است. اما انا فتحنا ماضی آمده است. یعنی این فتح را برای تو محقق کردیم و چهار اثر برای تو تدریجا ظاهر خواهد شد. یعنی این فتح قطعی است و الان است. اما این چهار اثر از حالا شروع شده و هی تکمیل می‌شود. این نگاه چقدر زیباست که هم تحقق و مبدئیت صلح حدیبیه برای این چهار اثر است، که این چهار اثر از صلح حدیبیه نشات گرفته است، اما روز به روز هم بیشتر آشکار خواهد شد. این خودش یک بیان عالی است که بشارت بر آینده هم هست که فقط این چهار اثر که الان می‌بینی نیست. بلکه این ادامه دار می‌شود، و روز به روز گسترده‌تر می‌شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است