- 339
- 1000
- 1000
- 1000
آثار و نتایج شهادت سید حسن نصرالله
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «آثار و نتایج شهادت سید حسن نصرالله»، سال 1403
در گفتگوهای فراوانی که صورت میگیرد از برخی ابعاد معنوی شهادت غفلت میشود، قرآن کریم در آیۀ 156 سورۀ آلعمران، خیلی واضح موضوع را روشن میکند و میفرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ کَفَرُوا» ای مؤمنین! مانند کافران نباشید. از چه جهت؟ «و َقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ کَانُوا غُزًّى لَّوْ کَانُوا عِندَنَا مَا مَاتُوا وَ مَا قُتِلُوا» مانند کافران نباشید که در مورد برادران خودشان میگویند اگر نزد ما مانده بودند و به میدان جهاد نمیرفتند نمى مردند و کشته نمیشدند.
خداوند متعال این سخن را که بگوییم اگر فلانی به جهاد نرفته بود، الآن سالم پیش ما نشسته بود کافرانه میداند؛ چون مرگ دستِ خدا است. کسی که شهادت را در آغوش میگیرد، در واقع نوع مرگ خودش را انتخاب کرده است. البته خیلی از مسائل را هم باید در جای خود بررسی کرد؛ مانند اینکه آیا ما میتوانستیم وظیفۀ خود را بهتر انجام بدهیم تا ایشان به شهادت نرسد.
نمیخواهم در این تحلیل نقش دشمن را حذف کرده و یا میزان تقصیر و قصور احتمالی را فراموش کنم. همچنین اینکه ما باید از دشمن انتقام بگیرم، به جای خودش محفوظ است.
همۀ آن عوامل را هم که بررسی کنیم، شهادت در مورد زمان مرگ تغییری ایجاد نمیکند. ما باید این آرامش را داشته باشیم. حیف نبود مرگ این سید بزرگوار به شهادت ختم نشود!؟ و با مرگ خودش که در متنِ چنین شهادتی بود این آثار عظیمی را به جا نگذارد!؟ خدا میفرماید اگر شما به عوامل و اسباب بهطور مطلق نگاه کنید و به ماجرای تقدیر مرگ و شهادت نگاه نکنید، و بگویید «اگر او به جهاد نرفته بود، الآن زنده بود» سخن شما کافرانه خواهد بود. اینجوری نباید نگاه کنیم.
یکی از الطاف خفیۀ الهی و آثار بابرکت این شهادت، ترویج فرهنگ شهادت است. وقتی امام خمینی(ره) قطعنامه را پذیرفت، فرمود: «خدا سفرۀ شهادت را از بین عاشقانِ شهادت جمع نکند.» امام برای ناامنی یا از دست دادن جوانها و خوبها دعا نکرد، امام مرگ را باور داشت و دوست نداشت همۀ مرگها، مرگِ طبیعی باشد. امام دوست داشت امنیت در سطح بالا باشد، ولی در کنارش، برای هم شهادت دعا کرد.
اولین کاری که شهادت این شخصیت محبوب کرد، انتشار فرهنگ شهادت بود. این محبوبیت موجبِ نشر فرهنگ شهادت است. فرهنگ شهادت همان چیزی است که رایس وزیر خارجۀ اسبق آمریکا میگفت، اینها تا وقتی که فرهنگ شهادت را به بچههایشان یاد میدهند، تروریست هستند. الآن دشمنان احمق ما موجب تقویت فرهنگ شهادت شدند. من چندی قبل به لبنان رفته بودم. شبِ جمعه در کنار مزار شهدا، جوانهایی را دیدم که فکر نمیکردم آن ساعتِ از شب آنها در آنجا باشند ولی انگار پاتوقشان آنجا بود. آنها دعا و مسئلۀشان شهادت بود. این فرهنگ شهادتطلبی خیلی عجیب است.
در گفتگوهای فراوانی که صورت میگیرد از برخی ابعاد معنوی شهادت غفلت میشود، قرآن کریم در آیۀ 156 سورۀ آلعمران، خیلی واضح موضوع را روشن میکند و میفرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ کَفَرُوا» ای مؤمنین! مانند کافران نباشید. از چه جهت؟ «و َقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ کَانُوا غُزًّى لَّوْ کَانُوا عِندَنَا مَا مَاتُوا وَ مَا قُتِلُوا» مانند کافران نباشید که در مورد برادران خودشان میگویند اگر نزد ما مانده بودند و به میدان جهاد نمیرفتند نمى مردند و کشته نمیشدند.
خداوند متعال این سخن را که بگوییم اگر فلانی به جهاد نرفته بود، الآن سالم پیش ما نشسته بود کافرانه میداند؛ چون مرگ دستِ خدا است. کسی که شهادت را در آغوش میگیرد، در واقع نوع مرگ خودش را انتخاب کرده است. البته خیلی از مسائل را هم باید در جای خود بررسی کرد؛ مانند اینکه آیا ما میتوانستیم وظیفۀ خود را بهتر انجام بدهیم تا ایشان به شهادت نرسد.
نمیخواهم در این تحلیل نقش دشمن را حذف کرده و یا میزان تقصیر و قصور احتمالی را فراموش کنم. همچنین اینکه ما باید از دشمن انتقام بگیرم، به جای خودش محفوظ است.
همۀ آن عوامل را هم که بررسی کنیم، شهادت در مورد زمان مرگ تغییری ایجاد نمیکند. ما باید این آرامش را داشته باشیم. حیف نبود مرگ این سید بزرگوار به شهادت ختم نشود!؟ و با مرگ خودش که در متنِ چنین شهادتی بود این آثار عظیمی را به جا نگذارد!؟ خدا میفرماید اگر شما به عوامل و اسباب بهطور مطلق نگاه کنید و به ماجرای تقدیر مرگ و شهادت نگاه نکنید، و بگویید «اگر او به جهاد نرفته بود، الآن زنده بود» سخن شما کافرانه خواهد بود. اینجوری نباید نگاه کنیم.
یکی از الطاف خفیۀ الهی و آثار بابرکت این شهادت، ترویج فرهنگ شهادت است. وقتی امام خمینی(ره) قطعنامه را پذیرفت، فرمود: «خدا سفرۀ شهادت را از بین عاشقانِ شهادت جمع نکند.» امام برای ناامنی یا از دست دادن جوانها و خوبها دعا نکرد، امام مرگ را باور داشت و دوست نداشت همۀ مرگها، مرگِ طبیعی باشد. امام دوست داشت امنیت در سطح بالا باشد، ولی در کنارش، برای هم شهادت دعا کرد.
اولین کاری که شهادت این شخصیت محبوب کرد، انتشار فرهنگ شهادت بود. این محبوبیت موجبِ نشر فرهنگ شهادت است. فرهنگ شهادت همان چیزی است که رایس وزیر خارجۀ اسبق آمریکا میگفت، اینها تا وقتی که فرهنگ شهادت را به بچههایشان یاد میدهند، تروریست هستند. الآن دشمنان احمق ما موجب تقویت فرهنگ شهادت شدند. من چندی قبل به لبنان رفته بودم. شبِ جمعه در کنار مزار شهدا، جوانهایی را دیدم که فکر نمیکردم آن ساعتِ از شب آنها در آنجا باشند ولی انگار پاتوقشان آنجا بود. آنها دعا و مسئلۀشان شهادت بود. این فرهنگ شهادتطلبی خیلی عجیب است.
تاکنون نظری ثبت نشده است