display result search
- 165
- 1000
- 1000
- 1000
هنر آزاد اندیشی، جلسۀ دهم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "هنر آزاد اندیشی"، جلسۀ دهم: "جزم اندیشی در دین "، سال 1403
یکی از دلایل بسیار محکم برای اینکه باید در مورد آزاد اندیشی گفتگو کنیم و ترویج کنیم و برنامه داشته باشیم برای تربیت افراد جامعه این است که ما افراد دینداری هستیم و دین در بخشی از داراییهای خودش یک جزم اندیشی دارد و شما دیندار میشوید تا بدانید امر خدا چیست؟ و عقاید را میپذیرید. تلقی عمومی مردم، عدم سازگاری دینداری با آزاداندیشی است. ما باید در موضوع آزاد اندیشی به شرایط زمانه هم توجه کنیم. دین با دو مفهوم احکام و عقیده برداشتی که از آن میشود جزم اندیشی است. امروزه با حجم فراوان اطلاعات، جذب جوانان جز با آزاد اندیشی ممکن نیست. ما باید ادبیات دینی خودمان را به این سمت و سو سوق بدهیم. در دین وقتی توجه میکنیم میبینیم که مشکل پیامبران الهی آزاداندیشی نداشتن مخاطبانشان بوده است. ما باید ببینیم در دین چه خبر است؟ آن چیزی که در قرآن مطرح است بحث ایمان است و ایمان اثر عقیده است که در قلب پدید میآید و حس آرامش به انسان میدهد و این متفاوت از جزم اندیشی است. بعضیها عقاید خوبی دارند، ولی ایمان ندارند. حساب عقیده از ایمان جداست. و ایمان ملاک است. عقاید دینی ما را ملزم به جزم اندیشی نمیکند. ایمان اثر عقیده بر قلب و یک احساس خوب است. خداباوری همان عقاید و نتیجه جزم اندیشی است. در قرآن فراوان داریم که آنهایی که مقابل انبیا ایستادهاند جزم اندیشی نداشته اند و میخواستند از دین اجدادی و آبایشان پیروی کنند و سنت گرایی دشمن درجه یک قرآن مقابل انبیاست. کسی که ذهنش مشغول است و مشغله دارد شرط اول آزاد اندیشی را ندارد. داشتن آرامش هم در زندگی فردی یکی از مقدمات آزاد اندیشی است و آزاد اندیشی در زندگی جمعی و گروهی بهتر محقق میشود.
یکی از دلایل بسیار محکم برای اینکه باید در مورد آزاد اندیشی گفتگو کنیم و ترویج کنیم و برنامه داشته باشیم برای تربیت افراد جامعه این است که ما افراد دینداری هستیم و دین در بخشی از داراییهای خودش یک جزم اندیشی دارد و شما دیندار میشوید تا بدانید امر خدا چیست؟ و عقاید را میپذیرید. تلقی عمومی مردم، عدم سازگاری دینداری با آزاداندیشی است. ما باید در موضوع آزاد اندیشی به شرایط زمانه هم توجه کنیم. دین با دو مفهوم احکام و عقیده برداشتی که از آن میشود جزم اندیشی است. امروزه با حجم فراوان اطلاعات، جذب جوانان جز با آزاد اندیشی ممکن نیست. ما باید ادبیات دینی خودمان را به این سمت و سو سوق بدهیم. در دین وقتی توجه میکنیم میبینیم که مشکل پیامبران الهی آزاداندیشی نداشتن مخاطبانشان بوده است. ما باید ببینیم در دین چه خبر است؟ آن چیزی که در قرآن مطرح است بحث ایمان است و ایمان اثر عقیده است که در قلب پدید میآید و حس آرامش به انسان میدهد و این متفاوت از جزم اندیشی است. بعضیها عقاید خوبی دارند، ولی ایمان ندارند. حساب عقیده از ایمان جداست. و ایمان ملاک است. عقاید دینی ما را ملزم به جزم اندیشی نمیکند. ایمان اثر عقیده بر قلب و یک احساس خوب است. خداباوری همان عقاید و نتیجه جزم اندیشی است. در قرآن فراوان داریم که آنهایی که مقابل انبیا ایستادهاند جزم اندیشی نداشته اند و میخواستند از دین اجدادی و آبایشان پیروی کنند و سنت گرایی دشمن درجه یک قرآن مقابل انبیاست. کسی که ذهنش مشغول است و مشغله دارد شرط اول آزاد اندیشی را ندارد. داشتن آرامش هم در زندگی فردی یکی از مقدمات آزاد اندیشی است و آزاد اندیشی در زندگی جمعی و گروهی بهتر محقق میشود.
تاکنون نظری ثبت نشده است