display result search
- 1420
- 1000
- 1000
- 1000
دین داری فردی، لازمه نقش آفرینی اجتماعی، جلسه اول
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «دین داری فردی، لازمه نقش آفرینی اجتماعی»، جلسه اول، سال 1402
ما در نگاه دینی دو خطر یا یک افراط و تفریط داریم، یک افراط این است که این دینِ ختمی، دینی که باید هزار سال در دوره‌ی غیبتِ امام، دنیای مردم را اصلاح کند، که بتواند آخرتِ مردم را بسازد، لاجرم باید نگاه سیاسی و اجتماعی داشته باشد.
چون اینجا در این موضوع موافق هستیم، به این موضوع نمی‌پردازم، ولی بعضی این موضوع را قبول ندارند.
یعنی دینداری صرفاً یک دینداری فردی برای بعضی از شئون زندگی ما نیست، دینداری همه چیز ماست، همه‌ی زندگی ما باید از دین سرچشمه بگیرد.
چون قاعدتاً در این جمع همه موافقِ این موضوع هستند، معلوم است که اگر کسی این نگاه را نداشته باشد، از نظر ما یا یک سبک بودن در اندیشه دارد، یا انحرافی وجود دارد. به این موضوع نمی‌پردازم.
شاید اگر جای دیگری بود زمان زیادی این موضوع را توضیح می‌دادم، ولی ظاهراً نیاز نیست که این موضوع را در این جلسه توضیح دهم.
یک تفریط هم وجود دارد، یعنی دین را فقط به عرصه‌های خاصّی محدود کند، دین را به بخش‌هایی از اخلاقیات فردی محدود کند، به یک لبخند بر لب با تِمِ صورتی. یعنی دین را به این اندازه تقلیل بدهد.
از نظر ما این تفریط است، حداقل در این جمع مشخص است که اینطور است، نظر بنده هم همین است.
یک نگاه دیگری هست که آن نگاه در این زمینه افراط دارد، آن هم این است که علی رغم اینکه ابعاد اجتماعی دین خیلی مهم است، این ابعاد اجتماعی دین را به همه چیز تبدیل کند، و توجّه نمی‌کند که در حال جدا کردنِ جامعه از دین است.
زمانی هست که می‌گوید معلم تاریخ ما در دانشگاه خیلی بد است؛ الحمدلله آنقدر اساتید خوب هستند که مهم نیست. اما زمانی هست که می‌گوید این دین «دین» نیست، چون کاشانی یک آخوند است و او نماد دین است؛ وای اگر دین این چیزی باشد که کاشانی است!
این موضوع با مثال قبلی تفاوت دارد، در مثال قبلی یا از من بیزار می‌شود یا در نهایت از درس تاریخ بیزار می‌شود، در مثال دوم از دین جدا می‌شود. بعد وقتی با من درگیر می‌شود برای اینکه جگر مرا بسوزاند، بعضی از خطوط قرمز دین را کنار می‌گذارد که مرا ناراحت کند. در حالی که در آن حالت قبل نهایتاً در کلاس خمیازه می‌کشد و می‌گوید که این بحث‌ها به چه کار ما می‌آید؟ یعنی تاریخ را می‌زند. اما اگر من را نماد دین ببیند، کنشِ من را نمادِ دین ببیند، وقتی بخواهد با من مقابله کند، از دین خود می‌زند.
ما در نگاه دینی دو خطر یا یک افراط و تفریط داریم، یک افراط این است که این دینِ ختمی، دینی که باید هزار سال در دوره‌ی غیبتِ امام، دنیای مردم را اصلاح کند، که بتواند آخرتِ مردم را بسازد، لاجرم باید نگاه سیاسی و اجتماعی داشته باشد.
چون اینجا در این موضوع موافق هستیم، به این موضوع نمی‌پردازم، ولی بعضی این موضوع را قبول ندارند.
یعنی دینداری صرفاً یک دینداری فردی برای بعضی از شئون زندگی ما نیست، دینداری همه چیز ماست، همه‌ی زندگی ما باید از دین سرچشمه بگیرد.
چون قاعدتاً در این جمع همه موافقِ این موضوع هستند، معلوم است که اگر کسی این نگاه را نداشته باشد، از نظر ما یا یک سبک بودن در اندیشه دارد، یا انحرافی وجود دارد. به این موضوع نمی‌پردازم.
شاید اگر جای دیگری بود زمان زیادی این موضوع را توضیح می‌دادم، ولی ظاهراً نیاز نیست که این موضوع را در این جلسه توضیح دهم.
یک تفریط هم وجود دارد، یعنی دین را فقط به عرصه‌های خاصّی محدود کند، دین را به بخش‌هایی از اخلاقیات فردی محدود کند، به یک لبخند بر لب با تِمِ صورتی. یعنی دین را به این اندازه تقلیل بدهد.
از نظر ما این تفریط است، حداقل در این جمع مشخص است که اینطور است، نظر بنده هم همین است.
یک نگاه دیگری هست که آن نگاه در این زمینه افراط دارد، آن هم این است که علی رغم اینکه ابعاد اجتماعی دین خیلی مهم است، این ابعاد اجتماعی دین را به همه چیز تبدیل کند، و توجّه نمی‌کند که در حال جدا کردنِ جامعه از دین است.
زمانی هست که می‌گوید معلم تاریخ ما در دانشگاه خیلی بد است؛ الحمدلله آنقدر اساتید خوب هستند که مهم نیست. اما زمانی هست که می‌گوید این دین «دین» نیست، چون کاشانی یک آخوند است و او نماد دین است؛ وای اگر دین این چیزی باشد که کاشانی است!
این موضوع با مثال قبلی تفاوت دارد، در مثال قبلی یا از من بیزار می‌شود یا در نهایت از درس تاریخ بیزار می‌شود، در مثال دوم از دین جدا می‌شود. بعد وقتی با من درگیر می‌شود برای اینکه جگر مرا بسوزاند، بعضی از خطوط قرمز دین را کنار می‌گذارد که مرا ناراحت کند. در حالی که در آن حالت قبل نهایتاً در کلاس خمیازه می‌کشد و می‌گوید که این بحث‌ها به چه کار ما می‌آید؟ یعنی تاریخ را می‌زند. اما اگر من را نماد دین ببیند، کنشِ من را نمادِ دین ببیند، وقتی بخواهد با من مقابله کند، از دین خود می‌زند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان