display result search
- 124
- 1000
- 1000
- 1000
ضیافت الهی، جلسه دهم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی با موضوع «ضیافت الهی»، جلسه دهم، سال 1401
حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها یکی از زنانی هستند که به مقام کمال رسیده‌اند. از میان مردان انبیاء داریم که در مقام خلافت الهی بودند و انسان کامل، در میان زنان هم بانوانی داریم که این‌ها ستارگان آسمان فضیلت هستند و الگوهای بشریت هستند.
در قرآن شریف آسیه همسر فرعون را بعنوان الگوی جامعه ایمانی و توحیدی معرّفی فرموده است، «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِی عِنْدَکَ بَیْتًا فِی الْجَنَّهِ وَنَجِّنِی مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ»، چه همّتی، چه بصیرتی، چه ایمانی، چه استقامتی، چه شهامتی، از خدای متعال مقام عندیّت را طلب کرده است، «رَبِّ ابْنِ لِی عِنْدَکَ بَیْتًا فِی الْجَنَّهِ».
مقام عندیت مقام شهداست و مقام اتقیاء خاص است که در قرآن کریم نسبت به هر دو گروه آیه دارد، «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ * فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ».
کسانی که به مقام عند ربّی رسیده‌اند، یعنی از تنگنای عالم طبیعت و از حصار قفسِ مادّیت بیرون رسته‌اند، معراج کرده‌اند و رنگ خدا گرفته‌اند و مظهر خدا هستند و مجلای صفات جمالیه و جلالیه‌ی حضرت حق سبحانه و تعالی هستند، به عالم امکان احاطه ربوبی پیدا کرده‌اند، در مجرای تکامل استعدادها دارای جذبه‌های خاص آسمانی هستند و نفوس مستعده را به سوی خدا بالا می‌کشند. خدای متعال مقام عند ربّی را برای کشتگان راه دوست معرفی فرموده است.
در آیه‌ای فرمود که «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ * فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ»، کسانی که متّصف به وصف تقوا شدند، متّقی بودند، یعنی این وصف در یک مقطع کفایت نمی‌کند، کسی که روح تقوا در وجود او نهادینه شده است، خشیت خدا در وجود او ریشه‌دار است، به مقام معرفه اللهی رسیده است و جزو کسانی شده است که «أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ» هستند شده است و در مسیر رسیدن به جوار قرب خدا، به مصداق «إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ» به دنبال بلدچی حرکت کرده است تا به مقام حبیب اللهی رسیده است و خدای متعال او را محبوب خودش قرار داده است و کسی را که خدای متعال دوست بدارد، او دیگر خودش نیست، او خود را به خدا داده است و خدای متعال هم از صفات خودش در وجود او به ودیعت گذاشته است و او آینه و مظهر خدا شده است.
حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها یکی از زنانی هستند که به مقام کمال رسیده‌اند. از میان مردان انبیاء داریم که در مقام خلافت الهی بودند و انسان کامل، در میان زنان هم بانوانی داریم که این‌ها ستارگان آسمان فضیلت هستند و الگوهای بشریت هستند.
در قرآن شریف آسیه همسر فرعون را بعنوان الگوی جامعه ایمانی و توحیدی معرّفی فرموده است، «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِی عِنْدَکَ بَیْتًا فِی الْجَنَّهِ وَنَجِّنِی مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ»، چه همّتی، چه بصیرتی، چه ایمانی، چه استقامتی، چه شهامتی، از خدای متعال مقام عندیّت را طلب کرده است، «رَبِّ ابْنِ لِی عِنْدَکَ بَیْتًا فِی الْجَنَّهِ».
مقام عندیت مقام شهداست و مقام اتقیاء خاص است که در قرآن کریم نسبت به هر دو گروه آیه دارد، «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ * فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ».
کسانی که به مقام عند ربّی رسیده‌اند، یعنی از تنگنای عالم طبیعت و از حصار قفسِ مادّیت بیرون رسته‌اند، معراج کرده‌اند و رنگ خدا گرفته‌اند و مظهر خدا هستند و مجلای صفات جمالیه و جلالیه‌ی حضرت حق سبحانه و تعالی هستند، به عالم امکان احاطه ربوبی پیدا کرده‌اند، در مجرای تکامل استعدادها دارای جذبه‌های خاص آسمانی هستند و نفوس مستعده را به سوی خدا بالا می‌کشند. خدای متعال مقام عند ربّی را برای کشتگان راه دوست معرفی فرموده است.
در آیه‌ای فرمود که «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ * فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ»، کسانی که متّصف به وصف تقوا شدند، متّقی بودند، یعنی این وصف در یک مقطع کفایت نمی‌کند، کسی که روح تقوا در وجود او نهادینه شده است، خشیت خدا در وجود او ریشه‌دار است، به مقام معرفه اللهی رسیده است و جزو کسانی شده است که «أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ» هستند شده است و در مسیر رسیدن به جوار قرب خدا، به مصداق «إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ» به دنبال بلدچی حرکت کرده است تا به مقام حبیب اللهی رسیده است و خدای متعال او را محبوب خودش قرار داده است و کسی را که خدای متعال دوست بدارد، او دیگر خودش نیست، او خود را به خدا داده است و خدای متعال هم از صفات خودش در وجود او به ودیعت گذاشته است و او آینه و مظهر خدا شده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است