display result search
- 591
- 1000
- 1000
- 1000
هنر خوب زیستن، جلسه سی و ششم
سخنرانی حجت الاسلام احمد لقمانی با موضوع «هنر خوب زیستن»، جلسه سی و ششم، سال 1397
اشتباه رخدادی تلخ یا شیرین در زندگی ما هست که همراه با غصه‌ها و قصه‌های زیادی بوده و گاهی هم خنده و گریه به دنبال داشته است. یک رخداد گاه اجتناب ناپذیر است، از آغاز تا انجام زندگی برای همه بوده است. برای همین بعضی می‌گویند: تاریخ تکرار اشتباهات بشری است. ما اشتباه جدیدی مرتکب نمی‌شویم. اشتباه را تکرار می کنیم. لذا اینجا ارزش علم و آگاهی، خردمندی، اگر کسانی باشند اهل مطالعه، عبرت، تجربه پذیر باشند، گاهی اشتباهاتشان به حداقل و گاهی به صفر می‌رسد اینقدر ارزشمند است.
اشتباه یعنی چه؟ اشتباه شبیه بودن حق و باطل، شباهت خوب و خوبتر یا بد و بدتر در عرصه‌های مختلف، گاهی خدای ناکرده انسان به جایی می‌رسد که بین بد و بدتر باید بد را انتخاب کند. برای انسان پیش آمده چه کار کنم که ضرر کمتر باشد؟ ریشه اشتباهات را امیرالمؤمنین خیلی زیبا بیان فرمودند. امیر مؤمنان اول آسیب را بیان می‌کنند و بعد ریشه برطرف شدن را و در یک کلام می‌گویند: پیشگیری قبل از درمان، خیلی زیباست. «أَکْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ»، کشتی گرفتن، زمین خوردن، «أَکْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ تَحْتَ بُرُوقِ الْمَطَامِعِ» بسیاری از زمین خوردن‌های عقل و خرد انسان در عرصه‌های مختلف زندگی به خاطر چشمک زدن‌های طمع است. نور طمع وجود انسان را می‌گیرد. تا انسان را گرفت زمین می‌خورد. حواسش نیست چه می‌کند. در آن لحظه که باید تشخیص بدهد، اشتباه مرتکب می‌شود. حضرت می‌فرماید: «من العصمة» عصمت یعنی من یک خود نگهداری درونی داشته باشم. نه انجام ندهم، فکرش را نکنم. معصوم کسی است که نه فکر گناه بکند نه فعل گناه، نه اینکه نمی‌تواند، اینکه هنر نیست. من نتوانم ببینم بعد افتخار کنم که چشم من گناه نمی‌کند. نه فکر گناه و نه فعل گناه! «من العصمة» از عصمت، پاکی و پاکدامنی دل و جان، «تعذُر المعاصی» معنا کردند مقدور نشدن گناه برای انسان. از عصمت و پاکدامنی و دوری از لغزش‌ها و خطاها و گناهان، کاری بکنیم با دست خودمان گناه برای ما مقدور نشود. وارد لغزشگاه نشویم.
پیامبر اسلام یک جمله دارند فوق العاده است که چرا ما در زندگی زمین می‌خوریم و اشتباه می‌کنیم و خطا می‌کنیم؟ «حُبُ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ» فراتر از گناه، خطا و اشتباه است. دلدادگی‌هایی که ما داریم در عرصه‌های مقام و ریاست، جمال و زیبایی، اگر کسی بخواهد در زندگی آرامش داشته باشد، باید اینجا را اصلاح کند. خدا رحمت کند حضرت امام را، گاهی انسان با خودش مرور کند. حضرت امام فرمودند: اگر تمام انبیاء را در یک شهر و روستایی جمع کنند، هیچوقت با هم اختلاف ندارند. چون معیارهایشان الهی است، هدف مشخص است. من انجام ندادم، دیگر الحمدلله! الآن عزیزانی هستند کارهای خیر که انجام می‌شود در تمام کارها شریک هستند. چرا؟ نیت‌شان خیر است. چون من وسط نیست. من که نباشد تو خود حجاب خودی حافظ، از میان برخیز! «حُبُ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ» خود دنیا مشکل ندارد، حبّ دنیا مشکل دارد. آبی که بیرون از کشتی است باعث غرق شدن ما نمی‌شود. آب که داخل کشتی آمد، غرق می‌کند. دنیای اطراف مشکل ندارد، دنیایی که در درون داریم. چه کار می‌کند؟ علی (ع) توضیح می‌دهند. می‌فرمایند: «حُبَّ الدُّنْیَا یُعْمِی وَ یُصِم» انسان را کور و کر می‌کند.
اشتباه رخدادی تلخ یا شیرین در زندگی ما هست که همراه با غصه‌ها و قصه‌های زیادی بوده و گاهی هم خنده و گریه به دنبال داشته است. یک رخداد گاه اجتناب ناپذیر است، از آغاز تا انجام زندگی برای همه بوده است. برای همین بعضی می‌گویند: تاریخ تکرار اشتباهات بشری است. ما اشتباه جدیدی مرتکب نمی‌شویم. اشتباه را تکرار می کنیم. لذا اینجا ارزش علم و آگاهی، خردمندی، اگر کسانی باشند اهل مطالعه، عبرت، تجربه پذیر باشند، گاهی اشتباهاتشان به حداقل و گاهی به صفر می‌رسد اینقدر ارزشمند است.
اشتباه یعنی چه؟ اشتباه شبیه بودن حق و باطل، شباهت خوب و خوبتر یا بد و بدتر در عرصه‌های مختلف، گاهی خدای ناکرده انسان به جایی می‌رسد که بین بد و بدتر باید بد را انتخاب کند. برای انسان پیش آمده چه کار کنم که ضرر کمتر باشد؟ ریشه اشتباهات را امیرالمؤمنین خیلی زیبا بیان فرمودند. امیر مؤمنان اول آسیب را بیان می‌کنند و بعد ریشه برطرف شدن را و در یک کلام می‌گویند: پیشگیری قبل از درمان، خیلی زیباست. «أَکْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ»، کشتی گرفتن، زمین خوردن، «أَکْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ تَحْتَ بُرُوقِ الْمَطَامِعِ» بسیاری از زمین خوردن‌های عقل و خرد انسان در عرصه‌های مختلف زندگی به خاطر چشمک زدن‌های طمع است. نور طمع وجود انسان را می‌گیرد. تا انسان را گرفت زمین می‌خورد. حواسش نیست چه می‌کند. در آن لحظه که باید تشخیص بدهد، اشتباه مرتکب می‌شود. حضرت می‌فرماید: «من العصمة» عصمت یعنی من یک خود نگهداری درونی داشته باشم. نه انجام ندهم، فکرش را نکنم. معصوم کسی است که نه فکر گناه بکند نه فعل گناه، نه اینکه نمی‌تواند، اینکه هنر نیست. من نتوانم ببینم بعد افتخار کنم که چشم من گناه نمی‌کند. نه فکر گناه و نه فعل گناه! «من العصمة» از عصمت، پاکی و پاکدامنی دل و جان، «تعذُر المعاصی» معنا کردند مقدور نشدن گناه برای انسان. از عصمت و پاکدامنی و دوری از لغزش‌ها و خطاها و گناهان، کاری بکنیم با دست خودمان گناه برای ما مقدور نشود. وارد لغزشگاه نشویم.
پیامبر اسلام یک جمله دارند فوق العاده است که چرا ما در زندگی زمین می‌خوریم و اشتباه می‌کنیم و خطا می‌کنیم؟ «حُبُ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ» فراتر از گناه، خطا و اشتباه است. دلدادگی‌هایی که ما داریم در عرصه‌های مقام و ریاست، جمال و زیبایی، اگر کسی بخواهد در زندگی آرامش داشته باشد، باید اینجا را اصلاح کند. خدا رحمت کند حضرت امام را، گاهی انسان با خودش مرور کند. حضرت امام فرمودند: اگر تمام انبیاء را در یک شهر و روستایی جمع کنند، هیچوقت با هم اختلاف ندارند. چون معیارهایشان الهی است، هدف مشخص است. من انجام ندادم، دیگر الحمدلله! الآن عزیزانی هستند کارهای خیر که انجام می‌شود در تمام کارها شریک هستند. چرا؟ نیت‌شان خیر است. چون من وسط نیست. من که نباشد تو خود حجاب خودی حافظ، از میان برخیز! «حُبُ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ» خود دنیا مشکل ندارد، حبّ دنیا مشکل دارد. آبی که بیرون از کشتی است باعث غرق شدن ما نمی‌شود. آب که داخل کشتی آمد، غرق می‌کند. دنیای اطراف مشکل ندارد، دنیایی که در درون داریم. چه کار می‌کند؟ علی (ع) توضیح می‌دهند. می‌فرمایند: «حُبَّ الدُّنْیَا یُعْمِی وَ یُصِم» انسان را کور و کر می‌کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است