display result search
- 1954
- 1000
- 1000
- 1000
کدام حسین؛ کدام کربلا، جلسه چهارم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «کدام حسین؛ کدام کربلا»، جلسه چهارم، سال 1401
ما با روایت با کربلا و حضرت سیدالشهداء علیه السلام مواجه هستیم. منظور از روایت صرفا یک حدیث نیست. یک سیر و یک قصه ای و یک نگاهی و یک منظری به موضوع است که نه خودمان شاهد بوده ایم و نه یک شاهد مستقیمی از حادثه را می شناسیم. روایت ها هم با یکدیگر در حال جنگ و نبرد بوده و متفاوت هستند.
اینکه امام نستجیر بالله برای تشکیل حکومت فریب خورده بود، ماجراجویی کرد، خواست با شهادت خود شفیع دیگران شود و امت را نجات دهد، فرار کند برای کشته نشدن و یا مسئله امام پرروئی عبیدالله زیاد بود و... . با کدام حسین بن علی و کدام کربلا روبرو هستیم، این موضوعی است که در طول سیر بحث باید کم کم بررسی شود.
وقتی سیدالشهدا قیام کرد و با حداقل بیعت نکرد، خللی دید دراسلامیت آن اسلامی که اکثر جامعه اسلامی در آن نقص جدی نمی دیدند. خوب در چنین جامعه ای چی نبود. نماز و روزه و حج و زکات و... نبود که اسلامی نبود. قوام اسلامیت به چی است که این را هم باید کم کم بررسی شود.
اگر ما بخواهیم کربلا را تحلیل کنیم که چطور یک مشت بی ادب آمدند سیدالشهدا را نهی از منکر کنند که حرکت به سمت کربلا یا عراق نکن، تحلیل سخت می شود اما اگر بدانیم زمان رسول خدا هم همین اتفاق افتاده بوده است، آن وقت راحت تر دسته بندی ها را می شناسیم. بعدا نگاه می کنیم این کسانی که آمدند با سیدالشهدا صحبت کردند برای کدام جریان فکری هستند. مثلا در آن زمانی که مسئله برجام یک رونقی داشت و مخالفان و موافقانی داشت، خوب اگر یک آدمی را نشناسی و او بیاید راجع به اف ای تی اف، برجام و اثرات آنها بر یکدیگر حرف بزند با یک دقتی گوش می دهی. اما اگر از بدانی که این فرد موافق و یا مخالف است، آن وقت او هر چه توضیح بدهد می دانی که این دارد فکر خود را توضیح می دهد. دیگر این حرف های او آن جذابیت را ندارد که او دارد از یک موضع علمی کارشناسانه حرف می زند و یا نه، او وابسته به یک جریان الف یا ب است. گزارش های تاریخی کربلا هم همین گونه است. پر از تناقض است. اگر با عدم شناسایی وارد تحلیل کربلا شویم، تحلیل سخت می شود. ولی اگر از عقب شروع کنیم به سمت جلو، کم کم مشخص می شود در کجاها دوتایی و افتراق و دوگانه و دو قطبی پیش می آید.
ما با روایت با کربلا و حضرت سیدالشهداء علیه السلام مواجه هستیم. منظور از روایت صرفا یک حدیث نیست. یک سیر و یک قصه ای و یک نگاهی و یک منظری به موضوع است که نه خودمان شاهد بوده ایم و نه یک شاهد مستقیمی از حادثه را می شناسیم. روایت ها هم با یکدیگر در حال جنگ و نبرد بوده و متفاوت هستند.
اینکه امام نستجیر بالله برای تشکیل حکومت فریب خورده بود، ماجراجویی کرد، خواست با شهادت خود شفیع دیگران شود و امت را نجات دهد، فرار کند برای کشته نشدن و یا مسئله امام پرروئی عبیدالله زیاد بود و... . با کدام حسین بن علی و کدام کربلا روبرو هستیم، این موضوعی است که در طول سیر بحث باید کم کم بررسی شود.
وقتی سیدالشهدا قیام کرد و با حداقل بیعت نکرد، خللی دید دراسلامیت آن اسلامی که اکثر جامعه اسلامی در آن نقص جدی نمی دیدند. خوب در چنین جامعه ای چی نبود. نماز و روزه و حج و زکات و... نبود که اسلامی نبود. قوام اسلامیت به چی است که این را هم باید کم کم بررسی شود.
اگر ما بخواهیم کربلا را تحلیل کنیم که چطور یک مشت بی ادب آمدند سیدالشهدا را نهی از منکر کنند که حرکت به سمت کربلا یا عراق نکن، تحلیل سخت می شود اما اگر بدانیم زمان رسول خدا هم همین اتفاق افتاده بوده است، آن وقت راحت تر دسته بندی ها را می شناسیم. بعدا نگاه می کنیم این کسانی که آمدند با سیدالشهدا صحبت کردند برای کدام جریان فکری هستند. مثلا در آن زمانی که مسئله برجام یک رونقی داشت و مخالفان و موافقانی داشت، خوب اگر یک آدمی را نشناسی و او بیاید راجع به اف ای تی اف، برجام و اثرات آنها بر یکدیگر حرف بزند با یک دقتی گوش می دهی. اما اگر از بدانی که این فرد موافق و یا مخالف است، آن وقت او هر چه توضیح بدهد می دانی که این دارد فکر خود را توضیح می دهد. دیگر این حرف های او آن جذابیت را ندارد که او دارد از یک موضع علمی کارشناسانه حرف می زند و یا نه، او وابسته به یک جریان الف یا ب است. گزارش های تاریخی کربلا هم همین گونه است. پر از تناقض است. اگر با عدم شناسایی وارد تحلیل کربلا شویم، تحلیل سخت می شود. ولی اگر از عقب شروع کنیم به سمت جلو، کم کم مشخص می شود در کجاها دوتایی و افتراق و دوگانه و دو قطبی پیش می آید.
تاکنون نظری ثبت نشده است