display result search
- 772
- 1000
- 1000
- 1000
هنر بهتر زیستن، جلسه هفتاد و سوم
سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «هنر بهتر زیستن»، جلسه هفتاد و سوم،(برنامه سمت خدا) سال 1401
به این جا رسیدیم که حالا اگر آن فردی که از سلامت شخصیت برخودار است در میدان عمل یعنی در میدان خانه باید چه ویژگی هایی را در خود نشان بدهد و به نوعی متبلور کند که بقیه هم متوجه این سلامت شخصیت بشوند که یک خروجی دارد.
شاید حدود 9 نکته را در دو برنامه گذشته بیان کردیم یک چند نکته هم باقی مانده است که ان شاءالله امروز تقدیم عزیزان خواهیم کرد. یکی از نکاتی که نشان دهنده سلامت شخصیت در محیط خانواده است راستگو بودن است. یعنی وقتی زن و شوهر بالاخره با صداقت، راستگویی با هم مواجه شوند در هیچ شرایطی به یکدیگر سعی کنند دروغ نگویند یعنی حتی اگر می بینند به زیان آنها می شود و این را خیلی باید مراقبت کنند. چون می دانید اولین دروغ هایی که بین زن و شوهر رد و بدل می شود انگار آن تیشه به ریشه زندگی زده میشود یعنی آسیب ها شروع می شود آن دیوار اعتماد فرو می ریزد. شما یک لحظه همین را تصور کنید آدم حس کند که طرف مقابل او، شریک زندگی او ممکن است به او دروغ بگوید. دیگر نمی شود آن اعتماد را به آن طرف مقابل داشت. می گوییم نکند این حرف را هم زد دروغ باشد. نکند فلان جا را گفته است رفتم، نرفته است. یا یک جایی رفته است که به من نگفته است. یا یک جایی رفته است که به من نگفته است. یعنی ناامنی روحی و روانی در خانواده شکل می گیرد. لذا باید آن صداقت و راستگویی باشد. به هیچ عنوان.
ما راست بگوییم ولو پای طلاق رسیدیم، یعنی تا این جای پای راستگویی خود باشیم. دائم نگوییم من این را گفتم که زندگی من از هم نپاشد. اتفاقاً من یک تجربه عینی را در جلسات مشاوره بگویم خیلی مواقع میبینیم زن و شوهر با همین نیت ها به همدیگر دروغ گفتند که زندگی خود را حفظ کنند اتفاقاً همان تعبیری که به کار میبردیم که خدا در بدی خیر قرار نداده است این اصلاً زندگی آنها را نابود کرده است. یعنی غیر از آن تصور ذهنی که آنها داشتند، یک نکته دیگر هم در صداقت و راستگویی وجود دارد که این را هم ما نباید فراموش کنیم. زن و شوهری که تلاش کنند به یکدیگر راست بگویند تلاش می کنند خطا هم نکنند. یعنی من اگر بگویم یک جایی می توانم به زن خود دروغ بگویم یا به شوهر خود دروغ بگویم اصلاً باب خطا را هم باز می کنم. همان تعبیری که پیامبر شخصی به ایشان مراجعه کردند گفتند یا رسول الله یک توصیه ای به من در زندگی خود کنید. حضرت فرمودند برو و دروغ نگو. یعنی مقید باش دروغ نگویی. تصور او این بود که کار ساده ای است، دروغ نمی گویم. حضرت فرمودند این محور زندگی است. برخی خطاها را آمد انجام بدهد، تصور ذهنی او این بود که الان این کار را بکنم الان روی دیوار مردم هم یکی من را ببیند باید راست بگویم که می خواهم داخل خانه مردم می خواهم بروم لذا چون این قول و قرار را گذاشته بود یک به یک آن خطاها کنار رفت. و آن تعبیری هم که ما در روایت داریم جُعِلَتِ الْخَبَائِثُ کُلُّهَا فِی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتَاحُهَا الْکَذِب، همه بدی ها در یک خانه ای جمع است که کلید آن دروغ است. یعنی وقتی ما به خود اجازه بدهیم که دروغ بگوییم یعنی داریم فتح البابی می کنیم، به میدان خطاکاری ورود پیدا میکنیم. یعنی به هر خطایی دست بزنیم. در زندگی ها همین جور است. زن و شوهری که مقید به هم هستند که این صداقت را داشته باشند جای دیگر هم سر و گوش آنها نمی جنبد. خطا نمیکنند. دنبال گناهی نمی روند. پس این را مقید باشیم انسان هایی که از سلامت شخصیت برخوردار هستند در یک کلام گناه نمیکنند. یعنی احیاناً هم اگر یک جایی گناهی و خطایی از آنها سر بزند واقعاً سر زده است. یعنی انگار ناخودآگاه بوده است. آگاهانه به سمت گناه و خطا نمی روند.
به این جا رسیدیم که حالا اگر آن فردی که از سلامت شخصیت برخودار است در میدان عمل یعنی در میدان خانه باید چه ویژگی هایی را در خود نشان بدهد و به نوعی متبلور کند که بقیه هم متوجه این سلامت شخصیت بشوند که یک خروجی دارد.
شاید حدود 9 نکته را در دو برنامه گذشته بیان کردیم یک چند نکته هم باقی مانده است که ان شاءالله امروز تقدیم عزیزان خواهیم کرد. یکی از نکاتی که نشان دهنده سلامت شخصیت در محیط خانواده است راستگو بودن است. یعنی وقتی زن و شوهر بالاخره با صداقت، راستگویی با هم مواجه شوند در هیچ شرایطی به یکدیگر سعی کنند دروغ نگویند یعنی حتی اگر می بینند به زیان آنها می شود و این را خیلی باید مراقبت کنند. چون می دانید اولین دروغ هایی که بین زن و شوهر رد و بدل می شود انگار آن تیشه به ریشه زندگی زده میشود یعنی آسیب ها شروع می شود آن دیوار اعتماد فرو می ریزد. شما یک لحظه همین را تصور کنید آدم حس کند که طرف مقابل او، شریک زندگی او ممکن است به او دروغ بگوید. دیگر نمی شود آن اعتماد را به آن طرف مقابل داشت. می گوییم نکند این حرف را هم زد دروغ باشد. نکند فلان جا را گفته است رفتم، نرفته است. یا یک جایی رفته است که به من نگفته است. یا یک جایی رفته است که به من نگفته است. یعنی ناامنی روحی و روانی در خانواده شکل می گیرد. لذا باید آن صداقت و راستگویی باشد. به هیچ عنوان.
ما راست بگوییم ولو پای طلاق رسیدیم، یعنی تا این جای پای راستگویی خود باشیم. دائم نگوییم من این را گفتم که زندگی من از هم نپاشد. اتفاقاً من یک تجربه عینی را در جلسات مشاوره بگویم خیلی مواقع میبینیم زن و شوهر با همین نیت ها به همدیگر دروغ گفتند که زندگی خود را حفظ کنند اتفاقاً همان تعبیری که به کار میبردیم که خدا در بدی خیر قرار نداده است این اصلاً زندگی آنها را نابود کرده است. یعنی غیر از آن تصور ذهنی که آنها داشتند، یک نکته دیگر هم در صداقت و راستگویی وجود دارد که این را هم ما نباید فراموش کنیم. زن و شوهری که تلاش کنند به یکدیگر راست بگویند تلاش می کنند خطا هم نکنند. یعنی من اگر بگویم یک جایی می توانم به زن خود دروغ بگویم یا به شوهر خود دروغ بگویم اصلاً باب خطا را هم باز می کنم. همان تعبیری که پیامبر شخصی به ایشان مراجعه کردند گفتند یا رسول الله یک توصیه ای به من در زندگی خود کنید. حضرت فرمودند برو و دروغ نگو. یعنی مقید باش دروغ نگویی. تصور او این بود که کار ساده ای است، دروغ نمی گویم. حضرت فرمودند این محور زندگی است. برخی خطاها را آمد انجام بدهد، تصور ذهنی او این بود که الان این کار را بکنم الان روی دیوار مردم هم یکی من را ببیند باید راست بگویم که می خواهم داخل خانه مردم می خواهم بروم لذا چون این قول و قرار را گذاشته بود یک به یک آن خطاها کنار رفت. و آن تعبیری هم که ما در روایت داریم جُعِلَتِ الْخَبَائِثُ کُلُّهَا فِی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتَاحُهَا الْکَذِب، همه بدی ها در یک خانه ای جمع است که کلید آن دروغ است. یعنی وقتی ما به خود اجازه بدهیم که دروغ بگوییم یعنی داریم فتح البابی می کنیم، به میدان خطاکاری ورود پیدا میکنیم. یعنی به هر خطایی دست بزنیم. در زندگی ها همین جور است. زن و شوهری که مقید به هم هستند که این صداقت را داشته باشند جای دیگر هم سر و گوش آنها نمی جنبد. خطا نمیکنند. دنبال گناهی نمی روند. پس این را مقید باشیم انسان هایی که از سلامت شخصیت برخوردار هستند در یک کلام گناه نمیکنند. یعنی احیاناً هم اگر یک جایی گناهی و خطایی از آنها سر بزند واقعاً سر زده است. یعنی انگار ناخودآگاه بوده است. آگاهانه به سمت گناه و خطا نمی روند.
تاکنون نظری ثبت نشده است