display result search
- 1080
- 1000
- 1000
- 1000
خانواده متعالی، جلسه دوم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «خانواده متعالی»، جلسه دوم، سال 1389
نکته بسیار اساسی در امر خانواده، مقایسه بین نگاه اسلام به زندگی انسان و نگاهی که امروزه ناشی از فرهنگ و تمدن کفر آلودی است که به نام غرب و استکبار در عالم حکومت و حاکمیت دارد. نگاه دین به زندگی انسان این است که انسان بسیاری از شیرینی ها، لذت ها، محبت ها و شادی و نشاز در زندگی خود را باید کسب بکند. انسان باید یک مقدماتی را فراهم کند که طبق برنامه ای که طراحی کرده، این شیرینی و لذت و محبت و نشاط را به دست بیاورد. اما از دین و اسلام که خارج می شوید به شما می گوید هیچ برنامه ای برای کسب لذت و محبت و شیرینی نداشته باش بلکه بایست و ببین چه محبت و لذتی به تور تو می خورد.
منظور از اینکه دین می گوید برای رسیدن به محبت و لذت و شادی برنامه داشته باش، و زندگی کفر به انسان می گوید که برنامه نداشته باش، و بایست تا ببینی که با چه لذتی مواجه می شوی چیست؟
نه اینکه کسانی که زندگی کفرآلود دارند هیچ برنامه ای برای زندگی و لذت بردن ندارند، چرا. یک پارتی و مهمانی مختلطی را شکل می دهند و برنامه ریزی کرده و به کنار دریا می روند و ادای لذت بردن را در می آورند. دنیای کفر فرهنگی را درست کرده اند و می گوید ببین که از چه خانمی لذت می بری و متقابلا خانم ببیند که از چه آقایی لذت می برد و حالا اگر دیگر از خانم و آقایی لذت نبردی، او را دور بیانداز و از او فاصله بگیر. ولی دین می گوید برای اینکه برای خانم وآقایی از یکدیگر لذت ببرند و شاد بشوند و محبت و عشقی بین آنها باشد باید یک مقداری فعالیت های خاصی انجام دهند. عشق و محبت راحت به دست نمی آید و اکتسابی است و برای آن باید برنامه داشته باشی. اگر کسی در جای خود بماند و راکد باشد، بعد از مدتی که از ازدواج آنها بگذرد خانم و آقا برای یکدیگر تکراری می شوند. انسان می گوید برای عشق و محبت باید تلاش کنی تا آن را به دست بیاوری ولی فرهنگ غرب می گوید تا جایی که لذت می بری استفاده کند و بعد از آن، او را کنار بگذار و به سراغ یکی دیگر برو و در اصل عشق و محبت معنایی ندارد.
نکته بسیار اساسی در امر خانواده، مقایسه بین نگاه اسلام به زندگی انسان و نگاهی که امروزه ناشی از فرهنگ و تمدن کفر آلودی است که به نام غرب و استکبار در عالم حکومت و حاکمیت دارد. نگاه دین به زندگی انسان این است که انسان بسیاری از شیرینی ها، لذت ها، محبت ها و شادی و نشاز در زندگی خود را باید کسب بکند. انسان باید یک مقدماتی را فراهم کند که طبق برنامه ای که طراحی کرده، این شیرینی و لذت و محبت و نشاط را به دست بیاورد. اما از دین و اسلام که خارج می شوید به شما می گوید هیچ برنامه ای برای کسب لذت و محبت و شیرینی نداشته باش بلکه بایست و ببین چه محبت و لذتی به تور تو می خورد.
منظور از اینکه دین می گوید برای رسیدن به محبت و لذت و شادی برنامه داشته باش، و زندگی کفر به انسان می گوید که برنامه نداشته باش، و بایست تا ببینی که با چه لذتی مواجه می شوی چیست؟
نه اینکه کسانی که زندگی کفرآلود دارند هیچ برنامه ای برای زندگی و لذت بردن ندارند، چرا. یک پارتی و مهمانی مختلطی را شکل می دهند و برنامه ریزی کرده و به کنار دریا می روند و ادای لذت بردن را در می آورند. دنیای کفر فرهنگی را درست کرده اند و می گوید ببین که از چه خانمی لذت می بری و متقابلا خانم ببیند که از چه آقایی لذت می برد و حالا اگر دیگر از خانم و آقایی لذت نبردی، او را دور بیانداز و از او فاصله بگیر. ولی دین می گوید برای اینکه برای خانم وآقایی از یکدیگر لذت ببرند و شاد بشوند و محبت و عشقی بین آنها باشد باید یک مقداری فعالیت های خاصی انجام دهند. عشق و محبت راحت به دست نمی آید و اکتسابی است و برای آن باید برنامه داشته باشی. اگر کسی در جای خود بماند و راکد باشد، بعد از مدتی که از ازدواج آنها بگذرد خانم و آقا برای یکدیگر تکراری می شوند. انسان می گوید برای عشق و محبت باید تلاش کنی تا آن را به دست بیاوری ولی فرهنگ غرب می گوید تا جایی که لذت می بری استفاده کند و بعد از آن، او را کنار بگذار و به سراغ یکی دیگر برو و در اصل عشق و محبت معنایی ندارد.
کاربر مهمان